[ เดือนห้า ] [ เดือนหก ] [ เดือนเจ็ด ] [ เดือนแปด ] [ เดือนเก้า ] [ เดือนสิบ ] [ เดือนสิบเอ็ด ] [ เดือนสิบสอง ] [ เดือนอ้าย ] [ เดือนยี่ ] [ เดือนสาม ] [ เดือนสี่และบทส่งท้าย ]

   นายมี หรือ เสมียนมี เป็นกวีสมัยต้นรัตนโกสินทร์ ร่วมสมัยเดียวกับสุนทรภู่ มีชีวิตอยู่ระหว่าง ปี พ.ศ. ๒๓๕๘ จนถึงในราว พ.ศ.๒๔๑๓-๑๔ เมื่อในวัยเยาว์ ได้เคยมาบวชเป็นสามเณร เพื่อเล่าเรียนอยู่ที่วัดพระเชตุพน เข้าใจว่า จะได้เคยพบกับสุนทรภู่ และน่าจะได้ฝากตัวเป็นศิษย์ ์เรียนวิชาแต่งกลอนมาบ้าง ลีลากลอนของนายมี จึงมีส่วนคล้ายสุนทรภู่อยู่มาก

    นายมีได้เข้ารับราชการเป็นนายอากรเมืองสุพรรณบุรี บรรดาศักดิ์ หมื่นพรหมสมพัตสร ต่อมาได้เลื่อนเป็น หลวงศุภมาตรา ย้ายไปรับราชการที่ จังหวัดชัยนาทบ้านเกิด และเสียชีวิตในตำแหน่งนี้

    นายมี มีผลงานนิราศที่เป็นที่รู้จัก ๔ เรื่องด้วยกัน คือ นิราศถลาง นิราศพระแท่นดงรัง นิราศเดือน และ นิราศสุพรรณ 

   ขณะแต่งนิราศเดือนนี้ นายเดือนบวชเป็นพระภิกษุอยู่ และ ยังอยู่ในวัยหนุ่ม สำนวนโวหารจึง ค่อนข้างโลดโผน มีการกระทบกระเทียบเปรียบเปรย แสบแสบคันคัน พอสมควร

   เนื้อเรื่องเป็นนิราศที่ผู้แต่งไม่ได้เดินทางไปที่ใด แต่พรรณนาตามเดือนต่างๆ แทรกความรู้ ขนบธรรมเนียม พิธีการต่างๆ ในแต่ละเดือน สลับกับการคร่ำครวญถึงคนรัก