ถึงฤดูเดือนอ้ายไม่ได้สมร

ยิ่งหนาวนอนทอดประทับไม่หลับไหล

ถึงกอดหมอนนอนนิ่งแล้วผิงไฟ

ไม่อุ่นใจเหมือนกอดแม่ยอดรัก

พี่เป็นทุกข์ทุกเดือนเหมือนจะม้วย

ใครจะช่วยทุกข์ได้ไม่ประจักษ์

ให้คับแค้นวิญญาณ์หนักหนานัก

จนสุดรักสุดฤทธิ์จะคิดการ

ให้สุดแค้นแสนวิตกในอกพี่

เหมือนพระสี่เสาร์กษัตริย์พลัดสถาน

พระเสาร์ทับชันษาอยู่ช้านาน

พระภูบาลเป็นบ้าเข้าป่าไป

ถึงกระนั้นพระองค์ก็คงหาย

กลับสบายคืนมาพาราได้

แต่ทุกข์พี่นี้ยิ่งกว่านั้นไป

ทำกระไรจะได้ชื่นทุกคืนวัน

เป็นเคราะห์กรรมซ้ำแซกเข้าแรกรุ่น

มาหมกมุ่นด้วยผู้หญิงจริงจริงฉัน

แม่โลกีย์เจ้ากรรมแกทำครัน

จะบากบั่นก็ไม่ขาดประหลาดใจ

ยิ่งเห็นหน้ามิ่งมิตรให้คิดรัก

อกจะหักเสียแล้วกรรมทำไฉน

ชะรอยเป็นคู่สร้างหรืออย่างไร

จึงอาลัยถึงนางงามสามฤดู

ยกเอาเรื่องในใจใส่สมุด

ถ้านงนุชทราบเรื่องคงเคืองหู

อันความรักมักคลั่งตั้งกระทู้

มีทุกผู้ทุกคนไม่พ้นเลยฯ