กระทั่งถึงเดือนเจ็ดไม่เสร็จโศก

บังเกิดโรคแรงหนักด้วยรักสมร

สลากภัตต์จัดแจงแต่งหาบคอน

อย่างแต่ก่อนหาบกระทายมีลายทอง

ใส่คานรูปนาคาวายุภักษ์

ครั้นเดินหนักดูเต้นเผ่นผยอง

แสรกน้อยร้อยพวงมาลัยกรอง

ใส่ข้าวของหาบหามตามกันมา

ทุกวันนี้มีแต่จะทำแปลก

ใส่โต๊ะแบกเดินด่วนมาถ้วนหน้า

สารพันเอมโอชโภชนา

ตามศรัทธาสัปปุรุษนุชอนงค์

ทั้งผู้ดีเข็ญใจก็ไปมาก

จับสลากหนังสือชื่อพระสงฆ์

รู้จักนามตามพบประสบองค์

ต่างจำนงน้อมถวายรายกันไป

พระลางองค์งงงกตกประหม่า

ให้ยถาเสียงสั่นอยู่หวั่นไหว

สัปปุรุษตรวจน้ำร่ำในใจ

ที่ผู้ใหญ่หมายประโยชน์โพธิญาณ

ที่หนุ่มหนุ่มสาวสาวคราวกับฉัน

นึกรำพันในจิตอธิษฐาน

ให้มีเมียรูปงามทรามสะคราญ

ที่เรือนบ้านคับคั่งเขามั่งมี

อนงค์นาฏปรารถนาจะหาผัว

ไม่เล่นถั่วสูบฝิ่นกินอาหนี

ให้รูปงามทรามชมอุดมดี

ลางสตรีปรารถนาหาขุนนาง

มีเงินทองบ่าวไพร่เครื่องใช้สอย

จะนั่งลอยนวลเป็นนายนุ่งลายอย่าง

ขี่แต่เรือเก๋งพั้งลงนั่งกลาง

ไปตามทางแถวชลมีคนพาย

ที่ติดพันกันอยู่ก็ชูชื่น

ไม่นึกอื่นนึกจะมีแต่ที่หมาย

ที่มีแล้วฉ่ำเฉื่อยเรื่อยสบาย

ค่อนเว้นวายโศกเศร้าเบาหัวใจ

กระทำมาหากินภิญโญยิ่ง

มีลูกหญิงลูกชายหมายอาศัย

ที่ไม่มีฝั่งฝาให้อาลัย

เหมือนกับใจของฉันที่พรรณนา

คิดถึงนุชสุดรักให้หนักอก

น้ำตาตกพร่างพรายทั้งซ้ายขวา

สักเมื่อไรจะได้แนบแอบอุรา

ละห้อยหาโศกศัลย์รำพันพลางฯ