ร่ำคะนึงถึงนุชสุดวิตก

ถึงเดือนหกเข้าแล้วหนาเจ้าข้าเอ๋ย

เขาแต่งงานปลูกหอขอกันเชย

เราจะเฉยอยู่ก็เห็นไม่เป็นการ

เขาแรกนาแล้วมานักขัตฤกษ์

เอิกเกริกโกนจุกทุกสถาน

ที่กำดัดจัดแจงกันแต่งงาน

มงคลการตามเล่ห์ประเวณี

โอ้โอ๋อกอาตมานี้อาภัพ

ทั้งไร้ทรัพย์สารพัดจะบัดสี

ดูเพื่อนบ้านเขาทั้งหลายสบายดี

เขาคิดมีลูกเมียเสียทุกคน

สำราญรมย์ชมน้องในห้องหอ

เฝ้าเคลียคลอเจรจาว่ากุศล

ที่ยังไม่ส่งตัวนึกกลัวตน

ก็ต่างคนต่างนึกคะนึงตรอง

โอ้อกเอ๋ยยังไม่เคยจะมีผัว

สงสารตัวตั้งแต่นี้มีแต่หมอง

มิได้แต่งแป้งขมิ้นดินสอพอง

จะมีท้องแท้แล้วไม่แคล้วเลย

เสียดายแก้มผุดผ่องจะต้องจูบ

จะซีดซูบพักตรานิจจาเอ๋ย

เสียดายนมจะระบมเพราะมือเชย

ยังไม่เคยมีคู่ดูน่าอาย

ไหนจะปัดฟูกหมอนนอนด้วยผัว

ไม่เหมือนตัวเปล่าเปลือยเหนื่อยใจหาย

จะไม่มีก็ไม่ได้สบาย

พวกผู้ชายเจ้าชู้มักดูแคลน

จะพูดเกี้ยวเลี้ยวลดให้อดสู

ถ้ามีคู่คุ้มตัวเหมือนหัวแหวน

ที่ลางคนบ่นบ้าว่าน่าแค้น

พ่อแม่แค่นขืนให้ไม่ชอบใจ

เที่ยวหลบลี้หนีสถานทิ้งบ้านช่อง

มีพวกพ้องน้าป้าไปอาศัย

บ้างชอบใจรูปงามตามเขาไป

ไม่อาลัยพ่อแม่ไปแต่ตัว

ที่โกนจุกได้ปีครึ่งพึ่งจะผลิ

อุตริหนักหนาอยากหาผัว

ที่ลางคนนึกละห้อยน้อยใจตัว

ว่ารูปชั่วชายชังไม่หวังเชย

ที่ตกพุ่มกลุ้มกลัดขัดในอก

ถึงมุ่นหมกอยู่ในใจก็ใช้เฉย

แสนสงสารหญิงชายไม่วายเลย

โอ้อกเอ๋ยเราก็เป็นเหมือนเช่นกัน

ไม่พ้นตัวชั่วช้าว่าแต่เขา

ตัวของเราก็เหมือนยักษ์มักกะสัน

เห็นกระเตาะเข้าไม่ได้ใจเป็นควัน

เหลือจะกลั้นใจคอเที่ยวกรอกราย

ถ้ามีงานใหญ่โตมโหรสพ

ขี้มักพบเห็นมากมีหลากหลาย

เห็นนารีรูปงามตามแทบตาย

เพราะเมามายเรื่องรักนี้หนักจริง

มีอิเหนาคราวนั้นขันหนักหนา

ทำทีท่าถูกในน้ำใจหญิง

นอนละเมอเพ้อจิตคิดประวิง

ฉันหนาวจริงพ่อขุนทองประคองที

อันความรักมักละเมอจนเพ้อพก

เหมือนกับอกเรียมแล้วนะแก้วพี่

ให้โหยหวนครวญหาทุกราตรี

สักกี่ปีจะได้น้องประคองนอนฯ