ร่ายนำ-โคลงบทที่ ๑๒	โคลงบทที่ ๑๓-๒๔	โคลงบทที่ ๒๕-๓๖
โคลงบทที่ ๓๗-๔๘	โคลงบทที่ ๔๙-๖๐	โคลงบทที่ ๖๑-๗๒
โคลงบทที่ ๗๓-๘๔	โคลงบทที่ ๘๕-๙๖	โคลงบทที่ ๙๗-๑๐๘
โคลงบทที่ ๑๐๙-๑๒๐	โคลงบทที่ ๑๒๑-๑๓๒	โคลงบทที่ ๑๓๓-๑๔๔

 

๖๑. ออกทัพเอาฤกษ์เร้า	ปืนไฟ
ปืนประกายกุมไก	จี่จิ้ม
เพลิงราคพลุ่งกลางใจ	เจียวเจ็บ อกเอย
ทรวงพี่บรรทุกปิ้ม	ปวดด้วยปืนกาม

๖๒. ทุกตรอกเรียมตรวจหน้า	ขาดนาง เดียวแม่
จบจรหลาดแลทาง	ทั่วด้าว
จวบหญิงจ่ายของกลาง	ถนนเกลื่อน
เทียมธุลีทาสท้าว	อรข้างเดียวเดิน

๖๓. ถึงชรอ่ำชรอุ่มห้อง	เวหา หนเอย
คิดอรแมกเมฆมา	กลัดไว้
ฤาเขาชรอ่ำอา	ดูรเทวษ
เป็นชรอุ่มฟ้าไข้	ข่าวน้องนางตรอม

๖๔. สุริยาวิโยคฟ้า	ฝนเชย
บุปผชาติรำเพยเผย	กลิ่นใกล้
เผยอหอมเลื่อนสมรเหย	หาพี่ ฤาแม่
ถามพฤกษ์พรางเพราะไม้	ปากลิ้นไป่มี

๖๕. ทัพใต้ทัพตั้งป่า	เป็นเรือน
จากนุชมานอนเดือน	ต่างไต้
ตรอมตายแต่จักเยือน	กันยาก แลแม่
เรือนฤเห็นเห็นไม้	ป่าไม้เป็นเรือน

๖๖. ราตรีตรวจค่ายฆ้อง	ขามขาม ใจเอย
เกราะกระพือเพลิงยาม	รุ่งเร้า
กระเวนกระวนกาม	กวนอก พี่นา
รันระดมแดเข้า	คู่ฆ้องกระแตตี

๖๗. เคยนิทรอรนุ่มเนื้อ	แนบเรียม
เดาะกระไดไดเลียม	ลอดเคล้น
นาสาสูบรสเทียม	ปรางมาศ
สองสนุกล้วนเหล้น	เล่ห์นั้นฤาลืม

๖๘. เคยโอษฐ์แอบโอษฐ์อ้อน	เอาใจ
คำอ่อนวอนอาลัย	ล่อเคล้า
นับเดือนเลื่อนปีไป	ไกลมิ่ง นะแม่
เยียวอยู่หนหลังเศร้า	สวาทแล้วใครโลม

๖๙. ออกทัพถะถั่นเข้า	ไพรเขียว
ละแม่เดียวมาเดียว	ด่วนร้าง
สายตาต่อเต็มเกลียว	มากล่อม ไกลแม่
เวระใดเราสร้าง	ซัดให้ทันเห็น

๗๐. ห้วยขมิ้นคิดขะมิ่นเจ้า	เคยผจง
กวดสกนธ์สีสรง	โสรจน้อง
เรียมจากจักโศกทรง	เสาวภาคย์ เผือดฤา
ขมิ้นจะวายวันต้อง	แต่งเนื้อนางสนาน

๗๑. อ่าผิวการะเกดเกลี้ยง	เกลานวล แน่งเอย
เรียมกะไดเชยชวน	ชิดเคล้า
อ้าอรกลิ่นเกศหวน	หอมหื่น กูเฮย
คิดภิรมย์รสเกล้า	กลิ่นกลั้วไกลฉม

๗๒. ยามามาท่าข้าม	แขวงปราณ
ปราณประหลาดลมฆาน	พี่ข้อง
แลว่านุชทรมาน	หมองสิ่ง ใดแม่
ทุกข์โรคหรือจักร้อง	ร่ำไห้หาเรียม