ร่ายนำ-โคลงบทที่ ๑๒	โคลงบทที่ ๑๓-๒๔	โคลงบทที่ ๒๕-๓๖
โคลงบทที่ ๓๗-๔๘	โคลงบทที่ ๔๙-๖๐	โคลงบทที่ ๖๑-๗๒
โคลงบทที่ ๗๓-๘๔	โคลงบทที่ ๘๕-๙๖	โคลงบทที่ ๙๗-๑๐๘
โคลงบทที่ ๑๐๙-๑๒๐	โคลงบทที่ ๑๒๑-๑๓๒	โคลงบทที่ ๑๓๓-๑๔๔

 

๑๒๑. บวงเทพทุกเถื่อนถ้ำ	มณฑล ทวีปเอย
ยกแต่สองหัตถ์ตน	ต่างเบี้ย
ขอคนร่วมวิมล	มาโนชญ์ เรียมนา
แสดงสดับโสตเหงี้ย	เงียบสิ้นสุดสวรรค์
๑๒๒. พันเนตรภูวนาถตั้ง	ตาระวัง ใดฮา
พักตร์สี่แปดโสตฟัง	อื่นอื้อ
กฤษณนิทรเลอหลัง	นาคหลับ ฤาพ่อ
สองพิโยคร่ำรื้อ	เทพท้าวทำเมิน
๑๒๓. นิทานนิเทศท้าว	องค์ใด ก็ดี
ทุเรศแรมสมรไท	ท่านร้าง
แสนเทวษเท่าไรไป	ปานอก พี่เอย
ปวงประสบคู่ค้าง	แต่ข้านานคืน
๑๒๔. กำสรวลศรีปราชญ์พร้อง	เพรงกาล
จากจุฬาลักษณ์ลาญ	สวาทแล้ว
ทวาทศมาสสาร	สามเทวษ ถวิลแฮ
ยกทัดกลางเกศแก้ว	กึ่งร้อนทรวงเรียม
๑๒๕. ชายาเยาวยอดชู้	โฉมสวรรค์ พี่เอย
รอยว่าอินทร์พรหมสรรค์	เสกแสร้ง
เลือกลักษณ์ละอันปัน	เป็นรูป นุชฤา
มอบมิ่งสมรมาแกล้ง	พี่กลั้นใจตาย
๑๒๖. คิดคลึงสาโรชสร้อย	เสาวมาลย์ แม่นา
ภุชเคนทรสำราญ	แหล่งเหล้น
สระสวรรค์นิราสนาน	ไฉนนาฎ เรียมเอย
สรงเกษมสระสมรเฟ้น	ฝั่งฟ้าฝันถึง
๑๒๗. เปรมปรางปรุงธูปฟ้า	อรอวล ใจเอย
จูบฤจางหอมหวน	ละห้อย
โฉมทิพย์สุคนธ์ควร	จากพี่ เจียวแม่
ถนอมนิเบามือน้อย	จิตเจ้าจากไฉน
๑๒๘. งอนถันทิพย์ยอดย้อน	ยันทรวง พี่แม่
กอดนักเยียวอบพวง	พุ่มลื้น
ถนอมแอบอุ่นคือดวง	ตราติด พี่ฤา
จากอกออกราชื้น	ชุ่มช้ำเป็นหนอง
๑๒๙. แว่วแว่วเสาวณิตน้อง	นางทรง เสียงฤา
สรวลกระซิกโสตพะวง	ว่าเจ้า
คล้ายคล้ายดำเนินหงส์	หาพี่ ฤาแม่
อ้าใช่อรเรียมเศร้า	ซบหน้ากันแสง
๑๓๐. พวงจาวเจิดแจ่มแก้ว	จักรพรรดิ พี่เอย
สมเสมอสมรรัตน์	แท่งแท้
จำเริญจำเราสวัสดิ์	สังวาส
เล็งเลียบดินฟ้าแพ้	ภพนี้ฤาหา
๑๓๑. สาวสวรรค์เสพสวัสดิ์ถ้วน	เทวินทร์
พรหมภักษ์ทิพย์ปัถพิน	งอกง้วน
จักรพรรดิร่วมนารินทร์	รัตนนาฎ
สามเสพทิพย์ลาญล้วน	เล่ห์น้องเรียมเกษม
๑๓๒. จากเจ็บยิ่งโรคเร้า	รึงสกนธ์
แสบเสียดขุมขนจน	อกด้าน
ยาทาประทับทน	ทานเทวษ ได้ฤา
แรงรับเหลือแรงต้าน	พี่แพ้แรงโรย