บทที่๑-๑๒

ร่ายนำ-โคลงบทที่ ๑๒ โคลงบทที่ ๑๓-๒๔ โคลงบทที่ ๒๕-๓๖

โคลงบทที่ ๓๗-๔๘ โคลงบทที่ ๔๙-๖๐ โคลงบทที่ ๖๑-๗๒

โคลงบทที่ ๗๓-๘๔ โคลงบทที่ ๘๕-๙๖ โคลงบทที่ ๙๗-๑๐๘

โคลงบทที่ ๑๐๙-๑๒๐ โคลงบทที่ ๑๒๑-๑๓๒ โคลงบทที่ ๑๓๓-๑๔๔

นิราศนรินทร์

๑. ศรีสิทธิ์พิศาลภพ	เลอหล้าลบล่มสวรรค์	จรรโลงโลกกว่ากว้าง
แผนแผ่นผ้างเมืองเมรุ	ศรีอยุธเยนทร์แย้มฟ้า	แจกแสงจ้าเจิดจันทร์
เพียงรพิพรรณผ่องด้าว	ขุนหาญห้าวแหนบาท	สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน
ส่ายเศิกเหลี้ยนล่งหล้า	ราญราบหน้าเภริน	เข็ญข่าวยินยอบตัว
ควบค้อมหัวไหว้ละล้าว	ทุกไทน้าวมาลย์น้อม	ขอออกอ้อมมาอ่อน
ผ่อนแผ่นดินให้ผาย	ขยายแผ่นฟ้าให้แผ้ว	เลี้ยงทแกล้วให้กล้า
พระยศไท้เทิดฟ้า	เฟื่องฟุ้งทศธรรม	ท่านแฮ


๒. อยุธยายศล่มแล้ว	ลอยสวรรค์ ลงฤา
สิงหาสน์ปรางค์รัตน์บรร	เจิดหล้า
บุญเพรงพระหากสรรค์	ศาสน์รุ่ง เรืองแฮ
บังอบายเบิกฟ้า	ฝึกฟื้นใจเมือง


๓.เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น	พันแสง
รินรสพระธรรมแสดง	ค่ำเช้า
เจดีย์ระดะแซง	เสียดยอด
ยลยิ่งแสงแก้วเก้า	แก่นหล้าหลากสวรรค์


๔. โบสถ์ระเบียงมรฑปพื้น	ไพหาร
ธรรมาสน์ศาลาลาน	พระแผ้ว
หอไตรระฆังขาน	ภายค่ำ
ไขประทีปโคมแก้ว	ก่ำฟ้าเฟือนจันทร์


๕. เสร็จสารพระยศซ้อง	สรรเสริญ
ไป่แจ่มใจจำเริญ	ร่ำอ้าง
ตราตรอมตระโมจเหิน	หวนสวาท
อกวะหวิวหวั่นร้าง	รีบร้อนการณรงค์


๖. แถลงปางบำราศห้อง	โหยครวญ
เสนาะเสน่ห์กำสรวล	สั่งแก้ว
โอบองค์ผอูนอวล	ออกโอษฐ์ อรเอย
ยามหนึ่งฤาแคล้วแคล้ว	คลาดคล้ายขวบปี


๗. รอยบุญเราร่วมพ้อง	พบกัน
บาปแบ่งสองทำทัน	เท่าสร้าง
เพรงพรากสัตว์จำผัน	พลัดคู่ เขาฤา
บุญร่วมบาปจำร้าง	นุชร้างเรียมไกล


๘. จำใจจากแม่เปลื้อง	ปลิดอก อรเอย
เยียวว่าแดเดียวยก	แยกได้
สองซีกแล่งทรวงตก	แตกภาค ออกแม่
ภาคพี่ไปหนึ่งไว้	แนบเนื้อนวลถนอม


๙. โอ้ศรีเสาวลักษณ์ล้ำ	แลโลม โลกเอย
แม้ว่ามีกิ่งโพยม	ยื่นหล้า
แขวนขวัญนุชชูโฉม	แมกเมฆ ไว้แม่
กีดบ่มีกิ่งฟ้า	ฝากน้องนางเดียว


๑๐. โฉมควรจักฝากฟ้า	ฤาดิน ดีฤา
เกรงเทพไท้ธรณินทร์	ลอบกล้ำ
ฝากลมเลื่อนโฉมบิน	บนเล่า นะแม่
ลมจะชายชักช้ำ	ชอกเนื้อเรียมสงวน


๑๑. ฝากอุมาสมรแม่แล้	ลักษมี เล่านา
ทราบสวยมภูวจักรี	เกลือกใกล้
เรียมคิดจบจนตรี	โลกล่วง แล้วแม่
โฉมฝากใจแม่ได้	ยิ่งด้วยใครครอง


๑๒. บรรจถรณ์หมอนม่านมุ้ง	เตียงสมร
เตียงช่วยเตือนนุชนอน	แท่นน้อง
ฉุกโฉมแม่จักจร	จากม่าน มาแฮ
ม่านอย่าเบิกบังห้อง	หับให้คอยหน