ร่ายนำ-โคลงบทที่ ๑๒	โคลงบทที่ ๑๓-๒๔	โคลงบทที่ ๒๕-๓๖
โคลงบทที่ ๓๗-๔๘	โคลงบทที่ ๔๙-๖๐	โคลงบทที่ ๖๑-๗๒
โคลงบทที่ ๗๓-๘๔	โคลงบทที่ ๘๕-๙๖	โคลงบทที่ ๙๗-๑๐๘
โคลงบทที่ ๑๐๙-๑๒๐	โคลงบทที่ ๑๒๑-๑๓๒	โคลงบทที่ ๑๓๓-๑๔๔

 

๔๙. แม่กลองกลองบ่ได้	ยินดัง
รัวแต่กรประนัง	หนึ่งค้อน
ทรวงพี่แผ่เพียงหนัง	ขึงขอบ กลองเอย
กลองบ่ข้อนเรียมข้อน	อกแค้นคะนึงโฉม
๕๐. ออกจากปากน้ำน่าน	นองพราย
อรรณพพิศาลสาย	ควั่งคว้าง
จากนางยิ่งตนตาย	ทีหนึ่ง นะแม่
เทียรจักทอดตัวขว้าง	ชีพไว้กลางวน
๕๑. สรวลเสียงพระสมุทรครื้น	ครวญคะนอง
คลื่นก็คลี่คลายฟอง	เฟื่องฟื้น
ดาลทรวงป่วงกามกอง	กลอยสมุทร แม่ฮา
ออกโอษฐ์ออกโอยสะอื้น	อ่าวอื้ออลเวง
๕๒. เรียมวอนเทวะแม่แม้น	เมขลา
แบวิเชียรเชิญรา	เร่งเจ้า
นางสมุทรเรียกมามา	เทอญแม่ มาแม่
ทันที่เรือเรียมเต้า	คลื่นเต้นตากทรวง
๕๓. บ้านเหลมเรือพี่เลี้ยว	คลองจร
ระลึกคมเหลมศร	เนตรน้อง
เสียวทรวงพี่โอยอร	อกแตก ตายแม่
สุดสอดสายเนตรร้อง	แม่ตั้งตาคอย
๕๔. เห็นตะบูนรอยบั่นต้น	ตัดรอน
ยังแต่ตอตะบูนทอน	กิ่งกลิ้ง
เจียนใจพี่ขาดจร	จากสวาท มาแม่
ทอนท่อนไมตรีทิ้ง	ทอดไว้วังเวง
๕๕. ดูใดไป่เท่าด้วย	ดวงพักตร์ แม่เลย
โฉมแม่ชื่นใจจัก	หล่อหล้ม
มาเดียวพี่ดักดัก	ใจจอด แม่แม่
เรือนแล่นผายผันก้ม	พักตร์ไห้หาศรี
๕๖. ถับถึงคุ้งคดอ้อย	โอชหวาน วายแม่
อ้อยแม่เจียนผจงจาน	จอกแก้ว
ขอเคียงซ่อมสอดพาน	รองร่วม เจ้าฤา
รสยิ่งอำมฤตแล้ว	ระลึกลิ้นหวานเอง
๕๗. พิศพานจานแจ่มเจ้า	เบญจรงค์ รัตน์เอย
โหยบ่เห็นอนงค์	นั่งน้อม
นพนิตแน่งนางผจง	จัดมอบ มาฤา
จากรักจากรสพร้อม	ไพร่ใช้ชายเคียง
๕๘. อยู่เรือนจักเพื่อนพร้อง	ความใคร
รสรักแรมกะได	ดอกดั้ว
เรียมหมองแม่พาใจ	คลายเทวษ
หมองสมรนุชเรียมกลั้ว	กล่อมเจ้าเอาใจ
๕๙. บำราศรสหื่นห้า	แหหาย
โหยคระหนรนกาย	ก่ำไหม้
รัวรัวราคราวพาย	เรือเร่ง แรงแม่
ทันถี่ทุกเล่มไหล้	หล่อเต้นตามเผยอ
๖๐. ถึงเพชรบุเรศเข้า	ขุนพล
กรีทัพยกโดยสถล	มารคเต้า
ธงทองทัดลมบน	โบกเรียก พลแม่
เรียมเรียกรสรักเร้า	เร่งน้องในทรวง