ร่ายนำ-โคลงบทที่ ๑๒ โคลงบทที่ ๑๓-๒๔ โคลงบทที่ ๒๕-๓๖
โคลงบทที่ ๓๗-๔๘ โคลงบทที่ ๔๙-๖๐ โคลงบทที่ ๖๑-๗๒
โคลงบทที่ ๗๓-๘๔ โคลงบทที่ ๘๕-๙๖ โคลงบทที่ ๙๗-๑๐๘
โคลงบทที่ ๑๐๙-๑๒๐ โคลงบทที่ ๑๒๑-๑๓๒ โคลงบทที่ ๑๓๓-๑๔๔

 

๓๗. บ้านบ่อน้ำบกแห้ง ไป่เห็น
บ่อเนตรคงขังเป็น เลือดไล้
อ้าโฉมแม่แบบเบญ จลักษณ์ เรียมเอย
มาซับอัสสุชลให้ พี่แล้วจักลา

 

 

๓๘. นาขวางใครแขวะรุ้ง เป็นทาง
ปองบ่อไป่ปองนาง ป่วยไซร้
นามขวางไขว่หนามขวาง ในอก อีกแม่
ใครบ่งฤาเบาได้ เท่าน้องนางถอน

 

 

๓๙. สามสิบสองคดคุ้ง เวียนวง
คิดว่าคืนหลังหลง ทุกเลี้ยว
บังเฉนียนไฉนบง พักตร์แม่ เห็นฤา
แลตะลึงลืมเคี้ยว ขบค้างคำสลา

 

 

๔๐. มาคลองย่านซื่อซ้ำ พิศวง
ซื่อตลอดย่านเดียวตรง รวดริ้ว
ใจคิดคู่ครองคง รักแม่ นะแม่
ไป่ตลอดเลยพลิ้ว พลัดน้องมาไกล

 

 

๔๑. เห็นจากจากแจกก้าน แกมระกำ
ถนัดระกำกรรมจำ จากช้า
บาปใดที่โททำ แทนเท่า ราแม่
จากแต่คาบนี้หน้า พี่น้องคงถนอม

 

 

๔๒. เรียมจากฤาจับข้าว เต็มคำ หนึ่งเลย
รินซึ่งชลจานจำ เนื่องแค้น
หยิบกับกระยากำ คิดแม่ คอยแม่
เหียนฤหายหอบแหน้น อกค้างคายคืน

 

 

๔๓. ปรานีนุชอยู่เหย้า เยียบเย็น
เย็นแม่เยี่ยมจักเห็น แต่ห้อง
ครวญหาพี่ใครเป็น สองปลอบ แม่เลย
สไบพี่เปลี่ยนจักป้อง ปิดหน้านางโหย

 

 

๔๔. แลไถงถงาดเลี้ยว ลับแสง
สอดซึ่งตาเรียมแสวง ทั่วพื้น
จวบจันทร์แจ่มโลกแปลง มาเปลี่ยน
หวนว่ามุขแม่ฟื้น เยี่ยมฟ้าหาเรียม

 

 

๔๕. ชมแขคิดใช่หน้า นวลนาง
เดือนดำหนิวงกลาง ต่ายแต้ม
พิมพ์พักตร์แม่เพ็ญปราง จักเปรียบ ใดเลย
ขำกว่าแขไขแย้ม ยิ่งยิ้มอัปสร

 

 

๔๖. วิเวกดุเหว่าก้อง ดงดึก แล้วแฮ
กระส่าวเสียงนกนึก นุชพร้อง
พลิกปลอบเปล่าใจทึก ถามแม่ ไหนแม่
ปลุกพี่ฤาเรียมร้อง เรียกเจ้าไป่ขาน

 

 

๔๗. โอ้ดวงดาเรศด้อย เดือนดับ
ดับดั่งดวงอัจกลับ พู่พร้อย
ชวาลาจะลาลับ นุชพี่ แพงเอย
หลับฤตื่นตรอมละห้อย อยู่ห้องหนหลัง

 

 

๔๘. เรือมารุ่งบ่รู้ คืนวัน
ตื่นแต่ตาใจฝัน คลับคล้าย
แปดยามย่ำแดยัน แทนทุ่ม โมงแม่
นอนนั่งลุกยืนย้าย ยิ่งร้อนเรียมวี

1