|
|
@ อูรูมฉีมณีตะวันตก |
ฟ้าตลกเล่นงานหรือไรหนอ |
กว่าจะถึงซึ่งสองยามความมืดรอ |
เข้าห้องหอได้หลับสองนาฬิกา |
โอ้ชีวิตคิดไปเจ็บใจนัก |
เคยผ่านพักโรงแรมเล็กเล็กหนา |
แต่ที่นี่มีห้าดวงดารา |
กลับได้มาหลับนอนเช้าจรลี |
อันเมืองนี้มีในแผนที่เก่า |
แผนที่เราชื่ออุดมวดีศรี |
อยู่ใกล้ชิดติดไตหลายพันปี |
คุปตีบ้านเก่าเขาอัลไต |
อูรัมชิฟังดีพอมีเค้า |
ภาษาเผ่ามองโกลเคียงไฉน |
เขาแปลว่าทุ่งหญ้าขจีไกล |
พ้องความนัยอุดม-ขจีเอย |
@
บ้านเมืองงามตามแบบสมัยนัก |
คนคึกคักตึกสูงผงาดเผย |
ย่านการค้าอาคารคล้ายไทยเลย |
รัสเซียเคยครอบครองเป็นของตน |
นามกระเดื่องเมืองหลวงตะวันตก |
แลได้ปก-ครองตนยลได้ผล
|
พอกเพิ่มพูนศูนย์กลางแคว้นมณฑล |
เชื่อมต่อหนในนอกออกซินเกียง |
@
ยามเช้าล่องท่องเที่ยวภูสถาน |
เขาเทียนชานงามเหลือเหนือชื่อเสียง |
ดอยเสียดฟ้าท้าเมฆเสมอเคียง |
สนขึ้นเรียงเคียงฟ้าทัศนา |
ทางเวียนวนบนเขาเว้าเชิงพัก |
กระโจมปักริมธารผ่านเช่าหา |
หลากสีสันอันสดงดงามตา |
อยากจรมาค้างแรมแฉล้มคืน |
บ้างกระโจมโลมอ้อมล้อมผาเขา |
ด้านหน้าเอาชลาศัยไว้ฉากผืน |
เสียงน้ำตกโตรกเขาสาดโครมครืน |
ละอองชื่นรื่นสมภิรมย์ทรวง |
เดินทางถึงบึงใหญ่ใกล้ดอยสุด |
แดนมนุษย์ผุดแดนสวรรค์สรวง |
ชลธิวิเวกทอดแสงยวง |
ใบสนร่วงหล่นลิ่วหวีดหวิวลม |
พนาสนบนเขาเข้าทิวทัศน์ |
ไหล่เหลื่อมลัดหลั่นลดทดงามสม |
ดอยเทียนชานทึมทึมหมอกคลุมพรม |
เล้าประโลมเคลียเคล้าลำเนาไพร |
@
ณ มุมนิ่งอิงเขาเงาฉากหลัง |
เบื้องหน้ายังเย็นเยือกสงบใส |
มีสำนักหลักธรรมปรัชญานัย |
แต่มิใช่ง๊อไบ๊หากพรตเซียน |
พรตโดดเดี่ยวเดี่ยวโดดบนโขดหิน |
ร่ายเต้าหยินสูงต่ำท่องคำเขียน |
บางครั้งหยุดมุดลงวงทิศเวียน |
บางครั้งเปลี่ยนท่วงท่าลีลาไว |
หยางกับหยินยินชื่อเชื่อถือนัก |
เพิ่งประจักษ์พบพานสะท้านไหว |
นั่นเขาหินดินน้ำประสานไซ้ร |
พลังในหมุนเวียนสรรพางค์กาย |
|
( ยังมีต่อ
> )
|