@ ถึงหมิงเฟิงเพิงพักโอเอซิส	แต่ชนิดฝุ่นคลุ้งกว่าหนไหน
แสบจมูกถูกฝุ่นอย่าบอกใคร	ทรายพัดไปพัดมามิลาคืน
เกือบลืมเล่าเหล่านี้มีแปลกแปลก	โรงแรมแยกแตกห้องรองพรมผืน
ประตูห้องต้องเปิดแม้นค่ำคืน	ห้องน้ำหืนฉุนฉุนกรุ่นกรุ่นเกลือ
จะว่าไปธรรมดาประสาแล้ง	อาศัยแหล่งใต้ดินสินน้อยเหลือ
ประหยัดไว้ใช้สอยค่อยจุนเจือ	จึงต้องเผื่อน้ำไว้ใช้นานนาน
@ แยกออกจากปากทางเมืองร้างเก่า	เหลือแต่เสาหนี่หยาพายุผลาญ
แสนโหดร้ายทรายซัดพัดวงศ์วาน	อวสานการณ์ถล่มคล้ายจมเรือ
มีตำนานขานไว้ใช่นิยาย	ทะเลทรายโกบีนี่ร้ายเหลือ
พัดสามร้อยหกสิบหัวเมืองเบือ	มิน่าเชื่อเกือบไม่เหลือในวันเดียว
@ ผ่านยู่เถียนเมืองเล็กจนที่สุด	แต่ก็ฉุดชาวจีนให้แลเหลียว
เพราะอังเคิ้ลคูละบาลท่านผู้เดียว	ใจเด็ดเดี่ยวขี่ลาหาประธาน
เหมาเจ๋อตุงได้ข่าวลุงชรา	ส่งจี๊ปมารับกลางทางดังข่าวขาน
สองได้พบสบดังปณิธาน	ใจประสานดาวแดงดาวเคียงเดือน
@ ถึงเหอเถียนโฮตานตามแต่เสียง	บางสำเนียงโขตานต่างไม่เหมือน
น่าจะเปลี่ยนโฮเต็ลอย่าแชเชือน	ใช้บิดเบือนพูดง่ายกว่าคำใด
ถึงเมืองนี้มีสิ่งอำนวยสุข	มิต้องทุกข์สุขถวิลน้ำรินไหล
เรื่องฟืนไฟใจยกจีนไม่ด้อยใคร	แห่งหนใดมีไฟบริบูรณ์
เมืองเหอเถียนเวียนสถานโบราณถิ่น	มีทรัพย์สินโบราณกาลก่อนสูญ
โยธกานตำนานเก่ากองดินพูน	เคยไพบูลย์มานานผ่านพันปี
เยือนถิ่นนี้ชี้แวะพิพิธภัณฑ์	ภายในสรรพันของทองฉวี
มัมมี่เล็กเด็กหญิงหลายร้อยปี	แลของดีให้ดูอยู่มากมาย
ศึกษาพุทธมีพุทธวัตถุชม	พระพิมพ์คมสมบูชาลีลาหลาย
ลายพิมพ์ผ้าห้าร้อยปีมีหลายลาย	โชคดีทรายกรายกลบไม่ลบเลือน
	(ยังมีต่อ > )