ประวัติโคลงกำสรวลฯ	ร่ายนำ-โคลงบทที่๑๒	โคลงบทที่๑๓-๒๔
โคลงบทที่๒๕-๓๖	โคลงบทที่๓๗-๔๘	โคลงบทที่๔๙-๖๐
โคลงบทที่๖๑-๗๒	โคลงบทที่๗๓-๘๔	โคลงบทที่๘๕-๙๖
โคลงบทที่๙๗-๑๐๘	โคลงบทที่๑๐๙-๑๒๙

 

๙๗ ไกรพรยงตววอาจเต้น	เห็จเหน
สาวเชือกชักเรือเรา	พี่ร้อง
นางนุชแม่มวยเพญ	พิโยค กูเออย
ยามหนึ่งไกลน้องค้ำ	ขวบปี ฯ
๙๘ ฝ่ายสยงสุโนกไห้	หานาง
วว่องวยรดาศรี	ผ่าวพ้น
มาลุะดำบลบาง	นายหญี่
นายหญี่โซรเหล้าต้น	ช่างโซร ฯ
๙๙ หลายผู้ผํคลี่กล้ยง	จำยาม
เมามี่อยงโอนหวว	ผูกผ้า
ถนัดสาวสมุทรตาม	ตวงแพ่ง
ชาวพี่พยงถ้วมหน้า	รากรณ ฯ
๑๐๐ เรือมามาแบ่งแก้ว	กูไกล
ไกลตื่นตำบลมา	ลห้อย
เยียมาเยิยไฟฟูน	อกพี่ นาแม่
ขอพี่เหนหน้าน่อย	หนึ่งเจ้ายาใจ ฯ
๑๐๑ เรือมามาที่ท้าง	สวาโถกน
คร่นนพี่ถึงโถกนไท	แม่เต้า
บเหนยิ่งไฟโรน	รุ่นสวาดิ
อกพี่ดาลร้อนเร้า	ยิ่งรามไกรราม ฯ
๑๐๒ รามาธิราชใช้	พานร
โถกนสมุทรวายาม	ย่านฟ้า
จองถนนเปล่งศิลปศร	ผลาญราพ (ณ์)
ใครอาจมาขวางฆ่า	ก่ายกอง ฯ
๑๐๓ เพรงพรัดนรนารถสร้อย	ษีดา
ยงงขวบคืนสํสอง	เศกไท้
สุทธนูประภาฟอง	ฟัดจาก จยรแฮ
ยงงคอบคืนหว้ายได้	สู่สํสองสํ ฯ
๑๐๔ ผยองม้ามณีกากเกื้อ	ฤทธี ก็ดี
สองสู่สองเสวอยรํย	แท่นไท้
เพรงพินธุบดีพรัด	พระโฆษ
ขอนขาดสองหว้ายไส้	จากจยร ฯ
๑๐๕ พร่ำพบมาโนชเนื้อ	นางเมือง
สองสู่สํมณฑยร	แท่นแก้ว
เท่าบาเปล่าเปลองอก	ในอ่อน อรแม่
สองพรากพรัดแคล้วชู้	ชำงือ ฯ
๑๐๖ เท่าบาแส้วไส้หย้อน	ในนาง ไซ้แม่
ครางอยู่ฮือฮือตา	เลือดไล้
เท่าบาจากอกคราง	ครวญแม่
รยมเท่าหววใจให้	แม่ดิ้นโดยดู ฯ
๑๐๗ บได้กล้ำเข้าแต่	วนนมา
กลืนแต่ยาคูกวน	กึ่งช้อน
รฦกกระลาพิม	พระมาศ กูเออย
ดาลกนนหายเร้าร้อน	ราคคืน ฯ
๑๐๘ เยียมามาให้สวาดิ	จำรศ
ถนัดดุจวานใจฝืน	ฝากน้อง
ชลธีรนนทดเลือน	รลอก
เรือเยิยเต้นน้ำต้อง	ตื่นพยง ฯ