ประวัติโคลงกำสรวลฯ ร่ายนำ-โคลงบทที่๑๒ โคลงบทที่๑๓-๒๔
โคลงบทที่๒๕-๓๖ โคลงบทที่๓๗-๔๘ โคลงบทที่๔๙-๖๐
โคลงบทที่๖๑-๗๒ โคลงบทที่๗๓-๘๔ โคลงบทที่๘๕-๙๖
โคลงบทที่๙๗-๑๐๘ โคลงบทที่๑๐๙-๑๒๙

 

๑๐๙ โออกสดวกไส้   เสาโขดง
ลํโบกใบบินอยง    แล่นผ้ำ
ขทิงทองรนนทดโยง    ลยวแล่ง
ลํช่วยขวาซ้ายล้ำ    แล่งเรือ ฯ
 

 

๑๑๐ สลาตนนตราษหน้าแต่ง   พลยุทธ
ลํสเภาลํเสือ    ต่างต้อง
ตรึงตราโขดงทรุด    ปลงยาก
สายสมุทรไห้ร้อง    รยกศรี ฯ
 

 

๑๑๑ น้ำหน้าสองฟากฟุ้ง   ผกาแจรง
ฟองฟ่องตามตีอก    คลื่นเคล้า
รนนชลรนนแชงอึง    อากาศ
เรือยิ่งอยงน้ำเข้า    ขาดใจข่นใจ ฯ
 

 

๑๑๒ พนนฦกน้ำบ่าสาด   พกเพญ มาแม่
เรือคระแครงตับไต    ขาดขว้ำ
สัดจองกำเบญบก    พกพึ่ง แล้วแฮ
อกพี่อกฟ้าช้ำ    ช่วยตรอมรยมตรอม ฯ
 

 

๑๑๓ เลงแลตลึงแกล้ง   เกลาสาร แม่ฮา
นพเทพชํชอมทุก    ย่านย้งง
พระเออยจำศรีคราญ    คืนคอบ สํรา
อย่ารยกลํให้พล้งง พลยกเรือลงเรือ ฯ
 

 

๑๑๔ พระเออยได้ชู้ชอบ   ใจจง ฤาแม่
อย่าเล่นลํพัดเหลือ    พร่นนกว้า
พระเออยชุ่งอรองค    สํพี่
อย่าโบกโบยลํบ้า    เฟื่องฟองฟูมฟอง ฯ
 

 

๑๑๕ สัตยาบัดม้วยมี่   สยงสินธุ แลแม่
สาวสมุทรนองเนือง    เน่งน้ำ
อารักษร่วมรักยิน    อาราทธน แล้วแม่
ใส่ส่างอกฟ้าล้ำ    ดาษดยร ฯ
 

 

๑๑๖ อัศจรรย์โอ้อำนาจ   สารสัตย ไซ้แม่
ฟองอย่าฟัดฟยนภํ    แล่นแล้
ขนัดตราตระบัดเขน    โขดงเล่า
ชาวเพื่อนพรัดกว่าแก้    อยู่บางนอนบาง ฯ
 

 

๑๑๗โออกครวญเคร่าถ้า    เรือมูน มากแฮ
ลุะรุ่งรางราศรี    โศกเศร้า
รฦกแม่มาธูร    ทุเรศ กูเออย
เอาสใบชู้ช้อย    หํ่ตาง ฯ
 

 

๑๑๘ รฦกเนื้อกรรเกษสร้อย   สาวสวรรค กูเออย
กรกอดหมอนเหมือนนาง    ร่ำไห้
รฦกกำจรจนนทน์    อายโอษฐ พู้นฦา
ทรงกรรแสงไจ้ไจ้    จั่นจวญ ฯ
 

 

๑๑๙ อ้าน้องมาโนชเนื้อ   นางกระษัตร พี่เออย ฯ
ศรีกระไดเครงครวญ    ค่ำเช้า
อ้าอวรศยรสยดทัด    มาลยมาศ กูเออย
ศรีกระไดกล้ววเกล้า    กลิ่นฉํ ฯ
 

 

๑๒๐ อ้าท้าวอ้าทาศแก้ม   เปรมปราง
ศรีกระไดเชอยชํ    ช่างย้ำ
อ้าอวรละไมยนาง    นวลนารถ กูเออย
ยยวกอดนักเนื้อช้ำ    พี่ถนอม ฯ
* * *

 

๑๒๑ ดวงดือนาภิศน้อง   นางสวรรค กูเออย
กระแหน่วแนวนาภี    พี่ดิ้น
ใครเหนออรเอววรร    ใจวาบ วางฤา
ปานปีกน้อยน้อยริ้น    ฤาร้างกลววตาย ฯ
 

 

๑๒๒ ตีนหลงลงแล่นเต้น   ตามหลงง
หลงงไล่ตามขมองโกรย    ตื่นเต้น
บงงกงทุกงงฉลาม    เหนโห่
งวงฉนากคลุกเคล้าเคล้น    เฟื่องฟอง ฯ
* * *

 

๑๒๓ เรือมาฟองฟ่องฟ้อน   กลหงษ
จงงกูดต่างตีนกวัก    แกว่งน้ำ
กางโขดงยรรยงกล    กางปีก
สยงสมุทรล้ำฟ้อน    ย่านยาว ฯ
 

 

๑๒๔ เจบจากเจบอีกอู้ม   อกเรือ
เจบจากสาวสาคร    เคลื่อนดิ้น
เจบจากพี่เจบเหลือ    อกอ่อน พูนแม่
อกอ่อนอกฟ้าปลิ้น    เปล่าใจ ฯ
 

 

๑๒๕ รยมมาเรือร้อนท่ง   บางสบู
ถนัดด่งงสบูบงงใบ    แม่เร้น
รยมรักษพูดโดยดู    สายสวาดิ
มาย่อมหลายชู้เหล้น    เพื่อนตน ฯ
 

 

๑๒๖ กระไดเอาอาตมแก้ว   พรีเพา ไซ้แม่
จยรจากบางคลครวญ    ใช่น้อย
กระใดเงื่อนเงาเดือน    โดยย่าง
นอนน่งงนางพร้องถ้อย    ดุจดยว ฯ
 

 

๑๒๗ ถนัดแก้วกู้ต่าง   เรือตาม
แครงย่อมพรายหลยวหยุท    อยู่ถ้ำ
ลุขนบดุจขนบกาม    พระพี่ พี่แม่
เรือเยิยมาช้าชู้    เยิยนาน ฯ
 

 

๑๒๘ (เยียมาล่วงลับ)หลี้   เลอนาง แลแม่
คร่นนรฦกใจลาญ    ลห้อย
บางสุตายภาคยพาง    ถนัด
ถนัดภาคยชู้ช้อย    แก่ตา ฯ
* * *

 

๑๒๙ สารนุชนี้แนบไว้   ในหมอน
อย่างแม่อย่าควรเอา    อ่านเหล้น
ยามนอนนารถเอานอน    เปนเพื่อน
คืนค่ำฤาได้เว้น    ว่างใด ฯ

หมดฉบับเท่านี้

 

1