|
|
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||
| ๑๓๒ ดูนกผกโผผาด | บนอากาศดาษเหลือหลาย |
| ร่างไม้ไล่เรียงราย | ย่อมเคล้าคู่พี่อยู่เดียว ฯ |
| สกุณินบินร่อนร้อง | โผผาย |
| อากาศดาษเหลือหลาย | ม่ายขู้ |
| ร่ายไม้ไล่เรียงราย | พลางพลอด |
| เมียเกลือกคลึงตัวผู้ | พี่นี้เดินเดียว ฯ |
|
|
|
| ๑๓๓ กระเหว่าคิดเสียงนาง | นางนวลพลางนึกนวลสมร |
| ชายชมพูคิดผ้าอร | โนรีผ้าตาระกำเหมือน ฯ |
| เสียงกระเหว่าคิดนิ่มเนื้อ | สรวลสอน |
| นางนวลครวญถึงสมร | ขุ่นข้อง |
| ชายชมพูสีอ่อน | แสงก่ำ |
| โนรีศตาระกำน้อง | หมู่นั้นมีเหมือน ฯ |
|
|
|
| ๑๓๔ นกขมิ้นเหลืองขมิ้นเจ้า | นกนอนเคล้าเคล้านงพงา |
| กวักกว่ากว่าจะมา | เห็นยางเจ่าพี่เจ่าคอย ฯ |
| นกขมิ้นคิดขมิ้นเจ้า | ลลายทา |
| แอ่นเคล้าพี่เคล้าพงา | พี่เคล้า |
| กวักกว่ากว่าจะมา | สมสู่ |
| เห็นนกยางเจ่าเจ้า | เจ่าแล้วเรียมคอย ฯ |
|
|
|
| ๑๓๕ ลับแลเร่งแลลับ | นกหว้าขับไปว่าวอน |
| ชายใดได้ดวงสมร | วานนกหว้าว่าขอคืน ฯ |
| นกลับแลเร่งแคล้ว | ลับจร |
| นกว่าวอนว่าวอน | ด่วนได้ |
| ชายใดได้ดวงสมร | เสมอชีพ |
| นกว่าวอนว่าให้ | ส่งน้องขอคืน ฯ |
|
|
|
| ๑๓๖ นกอุกใครอุกนัก | มาลอบลักอรรคชายา |
| นกกระเวนวานกระเวนหา | วานนกออกออกชื่อเร็ว ฯ |
| นกอุกใครอุกพ้น | ควรมา |
| ลอบลักอัคชายา | ซ่อนไว้ |
| นกกระเวนกระเวนหา | จงทั่ว |
| นกออกออกชื่อให้ | ด่วนด้วยการเร็ว ฯ |
|
|
|
| ๑๓๗ ตบยุงเคยโบกยุง | กรานในมุ้งถือแส้วี |
| ยุงขบพี่ฤามี | เพราะเพื่อเจ้าเฝ้าพยาบาล ฯ |
| นกตบยุงนึกน้อง | เทพี |
| ถือแส้หมอบพัดวี | ค่ำเช้า |
| ยุงขบพี่ฤามี | สักหยาด |
| เพราะเพื่อนวลของเจ้า | เฟ่าเฟื้ยมพยาบาล ฯ |
|
|
|
| ๑๓๘ ชมดเชียงตรึกกลิ่นเจ้า | ทากระแจะเช้าเย็นวังเวง |
| กลิ่นน้องของเรียมเอง | พี่รู้อยู่แดนใน ฯ |
| ชมดเชียงกลกลิ่นเจ้า | กลเพรง |
| ทากระแจะวังเวง | กลิ่นเกล้า |
| กลิ่นน้องของเรียมเอง | หายห่าง |
| เรียมบ่รู้ว่าเจ้า | อยู่ด้าวแดนใด ฯ |
|
|
|
| ๑๓๙ เห็นช้างที่งอนงา | คนึงขนตาเจ้างอนงาม |
| ครวญใคร่ใจว้ำหวาม | เจ้าสาวสวัสดิ์สารพัดงอน ฯ |
| งาคชงอนเฉิดช้อย | ขึงขาม นึกหน้า |
| ขนเนตรนางงอนงาม | ส่องเสื้อง |
| ครวญใคร่ใจว้ำหวาม | หาอยู่ |
| เรียมร่ำรำพึงเหนื้อง | พรากน้องนานเห็น ฯ |
|
|
|
| ๑๔๐ เห็นทองรัดงาช้าง | เรียมคิดบ้างนางตาตรู |
| แหวนประดับกับแหวนงู | เจ้าสอดใส่ในนิ้วน้อย ฯ |
| ทองสวมงาคชไฝ้ | ตาตรู |
| แหวนประดับแหวนงู | รูปแก้ว |
| ถมยาศิลาทองดู | มีมาก |
| สวมใส่นิ้วน้องแล้ว | กรายช้อยชมงาม ฯ |
|
|
|
| ๑๔๑ เห็นสมุนเจ้าอุ่นเนื้อ | คิดสมุนเสื้อเมื่อซับทรง |
| ขนกลับเข้ากับองค์ | เสื้อริ้วทองปล้องน้อยงาม ฯ |
| เห็นสมุนอุ่นแอบเนื้อ | แนบนอน |
| คิดสมุนเสมอสมร | ใส่เสื้อ |
| ขนกลับเข้ากับอร | องค์อ่า |
| เสื้อริ้วทองน้อยเนื้อ | เอกปล้องขจิตงาม ฯ |
|
|
|
| ๑๔๒ น้ำธารสีเขียวเขียว | ปลาเป็นเกลียวว่ายพรูพัน |
| รายเรียงเคียงคู่กัน | แต่พี่อยู่ผู้เดียวดาย ฯ |
| ชลธินนิลเผื้อเฉก | นิลวรรณ |
| ปลาว่ายพรูดูพัน | แอบข้าง |
| ฝูงปลาย่อมชมกัน | เคียงครุ่น |
| แต่พี่อยู่อ้างว้าง | บ่นบ้าคนเดียว ฯ |
|
|
|
| ๑๔๓ นวลจันทร์นึกนวลสมร | ปลาเนื้ออ่อนอ่อนเอวสาย |
| สมรย่างปลาย่างกาย | นึกโชยชายกรายกรงาม ฯ |
| นวลจันทร์นึกผ่องหน้า | เดือนหมาย |
| เนื้ออ่อนอ่อนเอวสาย | สวาทหยิ้ง |
| สมรย่างปลานางกราย | คนึงเนื่อง |
| ยูรย่างช่างเดิรพริ้ง | เพริศพร้อมกรงาม ฯ |
|
|
|
| ๑๔๔ ปลาทุกทุกข์โศกละห้อย | เห็นปลาสร้อยสร้อยอาไลย |
| แก้มช้ำเรียมช้ำใจ | ด้วยไม่พบสบสมศรี ฯ |
| ปลาทุกทุกข์โศกด้วย | อรไทย |
| ปลาสร้อยสร้อยอาไลย | ขุ่นข้อง |
| แก้มช้ำพี่ช้ำใจ | ใจฝ่อ |
| ด้วยไม่พบพานน้อง | คลาศแคล้วสมศรี ฯ |
|
|
|
| ๑๔๕ กฤษดิยุคสุขสบายจริง | ทังชายหญิงสิ่งเกษมสรรพ์ |
| นฤไภยไม่พรากกัน | อยู่ชื่นชมสมสำราญ ฯ |
| กฤษดิยุคเป็นสุขแท้ | ทรงธรรม์ |
| บุรุษสัตรีเกษมสรรพ์ | สวัสดิ์ล้ำ |
| นฤไภยไม่พลัดกัน | รักร่วม |
| สมสู่สนิทเสน่ห์ซ้ำ | สิ่งสึ้งสำราญ ฯ |
|
|
|
| ๑๔๖ ไตรดายุคพระรามา | จากสีดาอ่าโฉมสมร |
| พระผลาญยักษ์มารมรณ์ | ได้สีดาอ่าองค์คืน ฯ |
| ไตรดาราเมศร้าง | แรมอร |
| องค์สีดาดวงสมร | หลากหล้า |
| พระผลาญหมู่มารมรณ์ | ลาญชีพ |
| ได้สีดาสมรหน้า | อ้าเคล้าคลึงองค์ ฯ |
|
|
|
| ๑๔๗ ทวาบรยุคพระอนิรุทธ | จากนงนุชนางอุษา |
| สองคร่ำร่ำโศกา | นานมาไซ้ได้นางคืน ฯ |
| ทวาบรกลอนกล่าวอ้าง | อนิรุทธ |
| จากอุษาสมรนุช | แหบไห้ |
| สองครวญป่วนโศกสุด | แสนเสน่ห์ |
| ยามเมื่อนานมาได้ | แนบน้องครองคืน ฯ |
|
|
|
| ๑๒๘ กลียุคเรียมจากเจ้า | เมื่อใดเล่าจะกลับมา |
| โอน้องของพี่อา | ไกลพี่แล้วแกล้วกลอยใจ ฯ |
| กลียุคเรียมจากน้อง | นงพงา |
| ไฉนจะกลับคืนมา | เร่งแคล้ว |
| โอ้น้องของเรียมอา | พลัดพราก |
| ไกลพี่นางน้องแก้ว | สวาทกล้ำกลางใจ ฯ |
|
|
|
| ๑๔๙ ชมโฉมโลมสมพาส | บทนิราศจากชายา |
| นักปราชญ์ย่อมแต่งมา | เล่ห์ท่าทางอย่างเรียมทำ ฯ |
| ชมโฉมสมพาสแก้ว | ไนยนา |
| พลัดพรากจากชายา | ชื่นชี้ |
| นักปราชญ์ย่อมแต่งมา | ในโลก |
| เล่ห์ท่าทางอย่างนี้ | ชอบด้วยเรียมทำ ฯ |
|
|
|
| ๑๕๐ จบเสร็จคร่ำครวญกาพย์ | บทพิลาปถึงสาวศรี |
| แต่งตามประเวณี | ใช่เมียรักจักจากจริง ฯ |
| โคลงครวญกลอนกล่าวอ้าง | นารี |
| โศรกสร้อยถึงสาวศรี | เษกหว้า |
| แต่งตามประเพณี | ธิรภาคย์ |
| เมียมิ่งพรั่งพร้อมหน้า | ห่อนได้จากกัน ฯ |
|
|
|
| ๑๕๑ เจ้าฟ้าธรรมธิเบศ | ไชยเชฐสุริย์วงศ์ทรง |
| นางรักนักสนมองค์ | อ่าห้อมล้อมพร้อมบริบูรณ์ ฯ |
| เจ้าฟ้าธรรมธิเบศเชื้อ | รพิพงศ์ |
| ไชยเชฐสุริย์วงศ์ทรง | เลิศหล้า |
| นางรักนักสนมองค์ | อภิชาติ |
| คับคั่งนั่งเรียงหน้า | เฟ่าพร้อมบริบูรณ์ |
|
|
|
| ๑๕๒ นักปราชญ์หมู่เมธา | มีปัญญาอันฉับไว |
| พินิจผิดบทใด | วานช่วยแซมแต้มเขียนลง ฯ |
| กลกลอนบวรเกลี้ยง | คำแขง ก็ดี |
| นักปราชญ์ฉลาดวานแปลง | เปลี่ยนให้ |
| กลอนเกินเขินคำแคลง | ขัดข้อง |
| วานเพิ่มเติมลงไว้ | อยู่ยื้นหญิงชาย ฯ |
|
|
|
| จบ จนจอมโลกเจ้า | คืนวัง |
| บ พิตรสถิตบัลลังก์ | เลิศหล้า |
| ริ ร่างกาพย์โคลงหวัง | ชนโลก อ่านนา |
| บูรณ์ พระโคลงเจ้าฟ้า | ธิเบศร์เจ้าจงสงวน ฯ |
|
|
|
| เจ้าฟ้า หนุ่มน้อยราช | กุมาร |
| ธรรม พงศ์ทรงกลอนการ | อยู่แย้ม |
| ธิเบศร์ วราสถาน | ไชยเชฐ |
| สุริย์วงศ์ ทรงโคลงแต้ม | แต่งไว้อ่านสงวนฯ |
|
|
|
| เจ้าฟ้า เลิศล้ำโพธิ | สมภาร |
| กรมขุน หลวงพญากราน | กราบเกล้า |
| เสนา นราบาล ใจชื่น | ชมนา |
| พิทักษ์ รักษาเช้า | ค่ำด้วยใจเกษม ฯ |
