ปีที่ 2 ฉบับที่ 700 ประจำวันศุกร์ที่ 11 มิถุนายน พ.ศ. 2542
การเมือง 2000
ชัยชนะของท้วยส์
. รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน ที่ได้ชื่อว่า เป็นประชาธิปไตยที่สุด เห็นจะไม่จริงเสียแล้ว และสมควรฉีกทิ้ง เพราะปล่อยให้กฎหมู่ อยู่เหนือ กฎหมาย อย่างเหลือเชื่อ
สะใจพวกท้วยส์ลึกๆ ละซิ เมื่อพระราชภาวนาวิสุทธิ์ เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ยกที่ดินให้เป็นสมบัติวัดพระธรรมกาย
ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว ให้สิทธิพระภิกษุสงฆ์ มีกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สิน สามารถถือครองที่ดินในนามส่วนตัวได้เหมือนกับพวกหักหงอก หัวดำ ที่จ้องถล่มวัดพระธรรมกาย อยู่นั่นแหละ
"สิทธิของพระภิกษุ" นั้น มาตรา 1623 แห่งกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ระบุไว้ "ทรัพย์สินของพระภิกษุที่ได้มาระหว่างที่อยู่ในสมณเพศนั้น เมื่อพระภิกษุถึงแก่มรณภาพ ให้ตกเป็นสมบัติของวัด ที่เป็นภูมิลำเนาของพระภิกษุนั้น เว้นแต่พระภิกษุนั้น จะได้จำหน่ายไปในระหว่างมีชีวิต หรือ โดยพินัยกรรม"
จากข้อกฎหมายดังกล่าว ชี้ให้เห็นถึงสิทธิเสรีภาพของพระสงฆ์
ที่สามารถทำนิติกรรมในทรัพย์สินที่เป็นส่วนตัวได้ ไม่ว่า จะเป็นการจำหน่าย จ่าย โอน ซื้อ ขาย แถมยังตกทอดเป็นมรดกไปถึงลูกหลาน ทำพินัยกรรม ยกให้ใครก็ได้
ไม่เชื่อแนะนำให้ไปปรึกษาพระพยอม กัลยาโณ เพราะท่านมีประสบการณ์ ในเรื่องหาเงินเสริมสภาพคล่อง ในทำนองนี้มาก่อน
กรณีของพระราชภาวนาวิสุทธิ์ ไม่ต่างไปจากถูกศาลเตี้ย ใช้ "กฎหมู่" บีบให้โอนที่ดิน สร้างความหดหู่ให้ศิษย์วัดพระธรรมกาย ที่มีอยู่นับ ล้านคน และยังก่อให้เกิดคำถามตามมามากมาย จากพระที่ถือครองที่ดินในนามส่วนตัว
กรณีนี้จะใช้เป็นบรรทัดฐานในการดำเนินการ พระทั่วประเทศ และวัดที่อยู่ในต่างประเทศ หรือไม่?
หรือบังคับเฉพาะเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกายเท่านั้น เพราะมี พระภิกษุจำนวนไม่น้อย ที่ถือครองที่ดินในนามส่วนตัว
กับคำถามดังกล่าว ถ้าจะตอบในแง่ของการใช้ตัวบทกฎหมายอย่างเคร่งครัดแล้ว "ไม่จำเป็นต้องโอน" กฎหมายคุ้มครองสิทธิอย่างเต็มที่
แต่ถ้าหากตัดสินแบบศาลเตี้ยที่พิพากษาความผิดกันบนหน้ากระดาษหนังสือพิมพ์แล้ว "จำเป็นต้องโอน" ไม่เช่นนั้น ถูกสื่อจิกหัวด่า เสียผู้เสียคน หาคุกมาให้ นั่งเทียนยัดข้อหา แถมถูกปรับปาราชิก อีกต่างหาก
ในยุคคนกราบหมา ฆราวาสด่าพระ อะไรย่อมเกิดได้เสมอ
กรณีนี้ หากมีคนถามว่า อ้าว... เมื่อกฎหมายคุ้มครองแล้ว ทำไมเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ถึงต้องโอนที่ดินล่ะ ??
รำคาญพวกท้วยส์ ว่ะ จะได้หยุดเห่าเสียที (ผมตอบแทน พระธัมมชโย)
วิกเตอร์ ว.5