arneodo.jpg (25442 byte)

COUNTRO LA LUNA

Acò es li charbouniero, que si mourre
despì an tubà per coumbo e coumbalièro,
per touscho e fau e béulo, penàs bourre
dins la douçour d'outourn soubre la terro.

Acò es lou fià di reire, que s'encourre
despì li siecle, drech a la derriero
sesoùn e soun arvinco esmeho que piourre
dins la luenchour d'outourn soubre la terro.

T'ài visto péi en suèmi arlounc la reho
d'ubac rabesto, ma nouviéto bruno...
pus fià de charbounièro, ren de feho

si quiòt. Ma a founso nuéch, souléto e uno
Tu, fiho lindéto, enjanouià sus seho,
estrecho a toun enfant, countro la luno.

SERGIO ARNEODO

 

CONTRO LA LUNA

Sono le carbonaie, lassù, che sui dossi
da tempo fumano per valli e valloni,
per boschi e faggi e betulle, pennacchi bruni
nella dolcezza d'autunno sopra la terra.

Lassù è il fiato degli antenati, che corre
da secoli dritto verso l'ultima
stagione, e la sua spirale sembra che pianga
nelle lontananze d'autunno sopra la terra.

Nei miei sogni t'ho poi vista lungo il sentiero
selvatico dei versanti a notte, o sposina bruna...
non c'era più fiato di carbonaia, non più pecora

sui pianori alti. Ma a notte fonda, unica e sola
c'eri Tu, ragazza pura, inginocchiata sul cresto,
stretta al tuo bambino, contro la luna.

DEINEAL 1998

NATALE 1998


Coumboscouro
Minouranço Provençalo
Sancto Lucio
Prouvenço Mountanhardo d'Italìo

wpeA.jpg (3861 byte)

wpe1.jpg (2080 byte)


Grazie a Davi Arneodo
per questa poesia della serie natalizia

1 marzo 1999
Alessandro Vallarino, http://www.geocities.com/Athens/Styx/7684

Home | Mappa del sito | Occitania | Croce occitana | Persone | Cartografia | Links |

1