พิเศษ 1- เรื่องจริงแห่งไทยนคร

เล่นละครนอกบท เป็นได้แค่ตลกคาเฟ่!

ธรรมดาของการแสดงละครดังๆ จะมีคุณค่า ต้องแสดงบนเวที และต้องแสดงในเวลาที่ควรแสดงตามกำหนดเวลาที่จะโชว์ให้คนดูได้ชม ผู้แสดงละครจะต้องเล่นตามบทบาท ที่ตนได้รับและฝึกซ้อมกันมาอย่างดี จนกระทั่งละครเรื่องนั้นจบลง และเมื่อละครจบไปแล้ว ใครจะชมรอบใหม่หรือเรื่องใหม่ก็ต้องซื้อบัตรชมการแสดงใหม่ แต่ถ้านักแสดงคนใด ไม่เล่นตามบทที่ต้องแสดง หรือเล่นนอกบทนอกเรื่อง อาทิเช่น บทบาทในเนื้อเรื่องได้จบลงแล้ว ยังขืนเล่นต่อไป โบราณท่านเรียกว่า เป็นพวกประเภทนอกบทนอกกลอน ไม่มีคุณค่า ที่จะเหลือบสายตามาชมแต่อย่างใด

เปรียบเหมือนละครเรื่องนิคหกรรมกรณีธรรมกาย ซึ่งนักแสดงได้แสดงบทของตนจนกระทั่งจบแล้ว ตั้งแต่วันที่ 13 สิงหาคม 2542 โดยมีผู้แสดงคือ เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานี เล่นในบทผู้พิจารณา ได้สั่งไม่รับคำกล่าวหาของนายมาณพ พลไพรินทร์ และของนายสมพร เทพสิทธา ทั้งยังมีเจ้าคณะภาค 1 และรองเจ้าคณะภาค 1 เล่นในบทองค์คณะผู้พิจารณาชั้นต้น ได้ลงนามเห็นชอบกับคำสั่งไม่รับคำกล่าวหาดังกล่าว ซึ่งตามบทละครแล้ว มันถึงที่สุดไปแล้ว หมายความว่า ละครปิดฉากแล้ว แต่ผู้ชมบางส่วน อยากจะให้เล่นต่อไป ทั้งๆ ที่ในเนื้อเรื่องนั้นไม่มี จึงแสดงบทเอะอะโวยวาย ขู่เข็ญต่างๆ นานา จะให้ผู้แสดงเล่นละครต่อไปให้ได้ แต่ทางด้านผู้แสดงเล่า ก็ออกตัวว่า เรื่องมันจบไปแล้วๆ ให้กลับบ้านเถอะ ใครจะดูใหม่ก็ให้ซื้อบัตรเข้าชมเรื่องใหม่ ผู้ชมกลุ่มนี้ก็ยังไม่พอใจ ไปฟ้องผู้จัดการโรงละคร ให้เปลี่ยนผู้แสดงใหม่ เพื่อให้เล่นละครนอกบทต่อไป

เนื่องจากคนดูกลุ่มนี้เป็นพวกมีอิทธิพลมาก มีทั้งเสนาบดี นายหมู่ นายกอง นักเลงหัวไม้ นักเลงสุรา นายบ่อนนายโรง เข้าไปหว่านล้อม ชี้ถึงประโยชน์ส่วนตน จนกระทั่ง ผู้ซึ่งมีโมหจริต ตกอยู่ในความหลง เห็นแก่ได้ ห่วงแต่สถานภาพของตนเอง และมีความคิดหวังอะไรบางอย่างอยู่ลึกๆ เห็นดีเห็นงามตามไปด้วย ได้เปลี่ยนตัวละครใหม่ แต่ท่านให้เปลี่ยนผู้แสดงเฉพาะหัวหน้าคณะละครเท่านั้น ไม่เปลี่ยนทั้งหมด เพราะหัวหน้าคณะละคร ท่านยืนยันเด็ดขาด ไม่ยอมเล่นนอกบทนอกกลอน นอกรีตนอกรอย เป็นอันขาด ยึดหลักการมั่น ยอมหักไม่ยอมงอ เป็นหยกที่แตกละเอียด ดีกว่าเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์ เนื่องจากท่านเป็นศิษย์เอกของผู้ประพันธ์บทละครนี้ และก็เชี่ยวชาญ ในบทละคร อย่างลึกซึ้ง (ท่านยังเป็นผู้ถ่ายทอดต่อไปยังรุ่นน้อง และลูกศิษย์อีกหลายชุด) ดังนั้น แม้จะถูกเปลี่ยนตัว ห้ามเล่นละครอีกต่อไป ท่านก็ยอม ดีกว่าจะทำให้บทละคร แปดเปื้อน เสียถึงผู้ประพันธ์ละครที่เป็นครูบาอาจารย์

อันที่จริงบทละครเรื่องนี้นับเป็นละครอมตะ มีอรรถรสระดับคลาสสิค เหมาะแก่ผู้มีรสนิยม เช่นเดียวกับละครชื่อดังของโรงละครบรอดเวย์ ซึ่งประพันธ์โดยเช็คสเปียร์ ผู้มีชื่อเสียง ทั่วยุโรป ดังนั้นหากผู้แสดงละคร ยอมเล่นนอกบทนอกกลอน เพื่อความถูกใจของผู้ชมบางกลุ่ม คุณค่าของเนื้อเรื่องก็หายไป และเป็นการลดฐานะตัวเอง จากผู้แสดงอันทรงเกียรติ ลงมาเป็น พวกตลกคาเฟ่ เต้นกินรำกินไปวันๆ 

เราจึงต้องคอยดูกันต่อไปว่า ผู้แสดงละครชุดใหม่นี้จะมีความซื่อสัตย์ต่อบทละครที่ครูบาอาจารย์ได้ประพันธ์ไว้ และรักศักดิ์ศรีของตัวเองแค่ไหน? จะยอมเล่นละครนอกบท เพื่อตามใจคนดูที่ไม่มีมารยาทและเอาแต่ใจตัวอย่างเดียว หรือจะรักษาความเป็นอมตะในบทประพันธ์ให้แก่คนรุ่นหลังต่อไป