ΟΤΑΝ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ
Εκεί στην Γκράβα, στην πλαγιά παληά κορφή
(Σπηλίτσα)
Έχτισαν τα νταμάρια της
μισής ΑΘΗΝΑΣ σπίτια
Άνθρωποι π' έβλεπαν μακριά
για το καλό του κόσμου
δέσμευαν με διατάγματα
κοινόχρηστο για όλους.
Αγώνας για να φυτευθεί
πράσινο για να γίνει
Στο μπάσκετ (παιδική χαρά)
χαμόγελο ν' ανθίζει
"Λόφος Παιδιού" το όνομα
απ΄ τον απλό τον κόσμο
Μέχρι που ερήμην είπανε
Σχολεία πάνω στο λόφο
Και τώρα που όλοι μας
και σεις; Πρέπει να στερηθούμε
Μήτε αέρα και πράσινο
τα μάτια σας να δούνε
Για μιαν αγάπη τα παιδιά
περίπατο ο παππούλης
Κότσυφας τσαλαπετεινός
χάνει το αποκούμπι
Μπαίνουμε στον αιώνα μας
με σκοτεινή σελήνη
ουράνιο και απ' τον πόλεμο
που το παιδί αφανίζει
Και σεις σπουδαίοι άνθρωποι
φυλάτε με τις βάρδιες
Στο μετερίζι του Έπους σας
σε ωραίο αγώνα μπάτε
Κοντεύει κιόλας δώδεκα
του πρώτου μήνα δέκα
Αυτούς τους λίγους στίχους μου
σε σας που αγωνιάτε.
Νέμεσις 9-1-2001
[ ...και
λίγη ποίηση ]