Brother Story by shieru~Yume~ Arrange  by Lipon

part 4 : Carry Me Away

มือใหญ่ ๆ หยาบกร้าน ค่อย ๆ ลูบเอาเส้นผมที่ปรกใบหน้าขาวซีดเลียไล้ไปไว้ข้างแก้ม เจ้าของเส้นผมบางสลวย แหงนหน้ามองจ้องลึกไปในดวงตาสีดำเล็กที่ดูอ่อนโยนของชายหนุ่มหน้าแมว ทำเอาคนถูกมองรีบก้มหน้าหงุด ๆ มองโต๊ะด้วยความเขิน แต่ก็ยังลอบมองสำรวจไปรอบ ๆ ใบหน้าขาว ดวงตาสวยที่มองต่ำ ขนตายาวสีน้ำตาลอ่อนรับกับสีของดวงตา สวยงามราวกับตุ๊กตาเจ้าหญิง ใบหน้าซีดขาวทำให้ปากบางสีชมพูดูเด่นชัด
เขามองริมฝีปากสีสตอร์เบอรี่นั่น ใจเต้นเร็วขึ้น แล้วก็ต้องหยุดกึก เมื่อคนโดนจ้องหันมามองทำหน้ารำคาญใจ
"ไม่มีอะไรทำหรือไง มองหน้าคนอื่นอยู่ได้" ร่างเล็กแหวใส่
"สบายดีแล้วจริง ๆ หรอ hyde?" ชายร่างสูงเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง แก้เขิน
"สบายสิ ไม่งั้นจะมานั่งอยู่นี่หรอ" เจ้าตัวเล็กตอบอย่างเหนื่อย ๆ
เขาคิดไม่ออกว่าอาการแปลก ๆ ของเขาเป็นเพราะเขาเพิ่งหายไข้ หรือเพราะสาเหตุอื่นกันแน่ เจ้าตัวเล็กขมวดคิ้ว คิดหาเหตุผล เมื่อไม่ได้คำตอบก็เลิกคิดแล้วหันไปสนใจกับกระดานเสก็ตภาพตรงหน้าแทน
"ไม่ต้องมาตอบยอกย้อนเลยนะ เรารึสู้อุตสาห์เป็นห่วง... ไปโรงพยาบาลมาใช่ไหม หมอว่าไงบ้างหล่ะ" ชายหนุ่มถามอย่างห่วงใย
ถึงแม้ว่าจะผ่านมาหลายอาทิตย์ และ hyde ก็ไปตรวจที่โรงพยาบาลอยู่สม่ำเสมอ แต่เขามองไม่เห็นว่าอาการของ hyde จะดีขึ้นเลย หน้าที่ขาวผ่องยิ่งดูซีดขาวไร้สีเลือด อาหารซึ่งปกติเจ้าตัวจะฟาดไม่เคยเหลือทุกครั้ง เดี๋ยวนี้กลับถามได้แค่ คำสองคำ แย่ยิ่งกว่าแมวดมเสียอีก
"ก็ไม่มีไรนี่ แค่ให้ยามากิน แค่นั้น" เจ้าตัวตอบโดยไม่หันไปมอง ยังคงหมกหมุ่นอยู่กับการลากเส้นโค้งไปมาในกระดาษ อีกมือควานหายางลบ เพื่อจะลบเส้นที่เกินออกมาจากโครงร่างสัตว์สี่ขาขนปุย ที่กำลังคลอเคลียเขาอยู่ พลันเจ้าแมวแสนซนก็หันความสนใจที่จะไปหยอกล้อเล่นกับนายของมันแทน ( ไม่หันไปสนได้ไง เล่นเอาไหมพรมมายั่วกันนี่ ~ เหมี๊ยว =^ ^= ) พลางวิ่งขลุก ๆ ไปกับไหมพรมที่ ken โยนไปมา
"kenchan! อย่าเพิ่งเล่นกับมันสิ จับอาลิซาเบทให้อยู่นิ่ง ๆ ก่อน!" เจ้าตัวเล็กเริ่มโวยวาย
"ก็จับมันเองซี่..." เขาตอบอย่างยั่วยวน พลางยิ้มให้ hyde อย่างพองใจ ในที่สุดเขาก็หันความสนใจของ hyde มาที่เขาจนได้
"อ๊ะ kenchan ก็หยุดโยนไหมพรมสิ!" hyde พูดพลางเอื้อมมือพยายามหยิบก้อนไหมพรมออกจากมือของชายหนุ่ม
"แฮ่ คิดว่าจะแย่งไปได้หรอ hydechan..." เขาพูดพลางยิ้มล้อเลียน แค่เขายืนเฉย ๆ แล้วชูมือขึ้นเหนือหัว hyde ซึ่งตัวสูงแค่หน้าอกเขาก็กระโดดไม่ถึงแล้ว
เจ้าตัวเล็ก รู้สึกฉุนกึกขึ้นมาทันทีที่ถูกท้าทาย เขาพยายามกระโดดโหยงแหยง เอื้อมมือให้ถึงมือของ ken ฉับพลันปลายเท้าที่เขยงอยู่ก็สะดุดกับยางลบของตัวเอง (ที่ชอบวางเกะกะ ๆ สม ๆ ^^) ทำเอาเขาเสียหลัก หน้าขมำ แต่ก่อนที่ตัวเขาจะกระแทกพื้นมือใหญ่ ๆ ของ ken ก็คว้าร่างบางได้เสียก่อน

"เฮ่ย~" ทั้งคู่ถอนหายใจเกือบจะพร้อมกัน "เกือบไปแล้วไหมหล่ะ ชอบทำอะไรเกินตัวก็งี้!" ken พูดพลางเอามือลูบเหงื่อที่หน้าผากตัวเอง
"แล้วใครเล่นอะไรบ้า ๆ ก่อนหล่ะ!" hyde เถียงคอเป็นเอ็น ยังรู้สึกโกรธ ken อยู่ หน้าของเขาซีดเผือกเพราะอาการตกใจ แล้วจู่ ๆ เขาก็นึกขึ้นได้ว่ายังอยู่ในอ้อมแขนของ ken หน้าของเขาก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา สีแดงระเรื่อผุดขึ้นที่แก้ม ken รับรู้ได้ถึงปฏิกิริยาของ hyde จึงกระชับแขนเข้าไปอีก แล้วก้มลงอย่างจงใจเป่าลมหายใจข้าง ๆ หูของ hyde ทำเอาแก้มที่แดงจัดของ hyde ยิ่งแดงชัดไปทั้งหูและหน้า
"ปล่อยสิ kenchan!" เจ้าตัวเล็กพยายามขืนตัวออกจากอ้อมแขนอันทรงพลังนั่น แต่เหมือนยิ่งเขาดิ้นรนเท่าไหร่ แขนนั้นก็ยิ่งกอดกระชับมากขึ้น ken ยิ้มอย่างยั่วยวน หัวเราะหึหึ อยู่ในลำคอ ดวงตาท้าทาย hyde เหมือนจะบอกว่า 'ดิ้นไม่หลุดร็อก ฮึฮึ'
"kenchan ขี้โกง คนลามก เฒ่าหัวงู!" พอรู้ตัวว่าสู้ด้วยแรงไม่ได้ ก็หันมาแหวใส่แทน
"อ้าว รู้ด้วยหรอเนี้ย!" เขาพูด พลางเสแสร้งทำหน้าประหลาดใจ
"kenchan บ้า บ้า บ้า!" เจ้าตัวเล็กยังไม่หยุดพยายาม ด่าไป ดิ้นไป ทุบไป
hyde ทุบโดน ken ได้แค่สองสามตุ๊บ ก็ต้องสิ้นฤทธิ์ถูกตรึงไว้ด้วยมือใหญ่ ๆ โวยวายได้อีกแค่สองสามคำ ปากก็ปิดสนิทด้วยจุมพิตที่เร้าร้อน ken ค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออก มองจ้องลึกไปในดวงตากลมโต นิ้วมือค่อย ๆ ลูบไล้แก้ม ก่อนจะประทับริมฝีปาก ดื่มด่ำรสหวานช่ำจากลิ้นที่ตอบรับเขาอย่างเร้าร้อน ลิ้นนุ่มกวาดตวัดควานหาคาามลึกลับที่ซ่อนอยู่

"ฮื่อ..." hyde ได้แต่เพียงครางออกมาเบา ๆ ในลำคอ
เมื่ออารมณ์พลุ่งพล่าน มือใหญ่ที่จับข้อมืออยู่ก็เลื่อนลงมากอดตวัดไว้กับเอวบาง แล้วไล่เปะปะไปทั่วเรือนร่างสีขาวอมชมพู เชื้อเชิ้ตสีขาวที่ใส่ไว้ถูกปลดเปลื้องออกภายในพริบตา
hyde ตัวสั่นเท่าในอ้อมกอด จูบที่เร้าร้อนของ ken ทำให้เขารู้ถึงเลือดในร่างกายสูบฉีด รุ่มร้อน หวานช่ำจนแทบหายใจไม่ออก มือใหญ่ ๆ ลูบไปทั่วร่างกาย
'ม...ไม่...อย่า' เสียงสะท้อนก้องภายในจิตใจ
'หยุด... อย่า... ' เสียงนั่นดังมากขึ้น เขาหายใจติดขัด ร่างกายร้อนระอุ ปวดหัวแทบจะระเบิดออกมา จู่ ๆ ร่างทั้งร่างก็สั่นเท่า เหงื่อแตกพลั่ก
hyde ลืมตาโพลง แต่...ข้างหน้ากลับมืดมิด โสตประสาทของเขารับรู้ เสียงลมหายใจร้อน ๆ ของร่างกายที่ทาบทับเขาอยู่ ความกลัวเข้ามาครอบหงำจิตใจ เขามองตรงไปข้างหน้าหวังเห็นแสงรำไร แต่กลับเห็นมือใหญ่ ดำทมิฬค่อย ๆ เอื้อมมาใกล้... ใกล้...

"กรี๊ดดดดดดด.........." hyde กรีดร้องลั่น พลักร่างสูงกระเด็นไปอีกฝั่ง พลันลุกพรวดพราดไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
"เปิดสิ!เปิดสิ! ปล่อย..." เขาเขย่าลูกบิดประตูที่ล็อคอยู่อย่างแรง
"hyde! hyde! นายเป็นอะไร" ken ตั้งสติได้ ก็วิ่งไปรั้งมือ hyde ออกมา ร่างบางรีบกระตุกมือออกอย่างรวดเร็ว มองหน้าชายหนุ่มข้างหน้าอย่างหวาดกลัว เตรียมหันหลังวิ่งออกไปทางระเบียง แต่ ken คว้าร่างบาง ๆ นั่นมากอดไว้ได้เสียก่อน
"ใจเย็น...hyde ใจเย็น ฉันไม่ทำอะไรแล้ว" ken พูดพลางกอดร่าง hyde แน่น
"อย่า..." hyde พูดอย่างแผ่วเบาในลำคอ "อย่า...แตะต้อง..." เสียงของเขาแหบผล่า เหงื่อแตกพลัก
"อย่าแตะต้องตัวฉัน ไม่ม่ม่มมมม...." เขากรีดร้องลั่น แล้วสติของเขาก็วูบดับลง....

any comment send here shieru_yume@laruku-cafe.com

 «« back : home : next »»

© 2001 copy right shieru~Yume~ & Lipon, All rights reserved