Brother Story by shieru~Yume~ Arrange  by Lipon

part 5 : Still of Memory

"พวกเธอ 2 คน ไปอยู่กับลุงละกัน" ชายสูงวัย ผู้เป็นลุง บอกกับ tetsu และ hyde
"คุณ Nanae กำลังจะแต่งงาน ถ้าพวกเธออยู่ด้วย จะอึดอัดใจเปล่า ๆ " หญิงสาวที่เขาเอ่ยถึง คือน้าสาวของพวกเขา
tetsu และ hyde อยู่กับน้าสาวที่อพาทเมนท์เล็ก ๆ นี้มาก็เกือบ 4 ปีแล้วที่น้า nanae ไปพาพวกเขาออกจากโอซาก้า ทิ้งบ้าน และอดีตที่ยากจะลืมเลือน tetsu เข้าเรียนต่อม.ปลายที่โรงเรียนรัฐบาลใกล้ ๆ ส่วน hyde ก็เข้าม.1 มีเพื่อนใหม่ ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข
"ผมอยู่กะ hyde สองคนได้ฮะ" tetsu ตอบอย่างเกรงใจ
"จะอยู่กันสองคนได้ยังไง!?! tetsu เธอเพิ่งจะสอบเข้ามหาลัยได้ ส่วน haidochan ปีหน้าก็ต้องเข้าม.ต้นแล้ว อพาทเมนท์นี้ก็ต้องคืนเจ้าของไป เงินประกันของพ่อแม่เธอ ต้องเก็บไว้ให้ haidochan เรียนจนจบมหาลัยนะ" ลุง kimura พูดสาธยาย เสียจนฟังแทบไม่ทัน เขาเอ็นดู และห่วงใย สองพี่น้องเสมอ เขาไม่มีแม้สายเลือดเดียวกัน แต่เขาก็สนิทชิดเชื้อกับพ่อของทั้งสองดี
"ลุงอยู่กับลูกชายแค่ 2 คน บ้านใหญ่โต มีพวกเธอไปอยู่ด้วย คงไม่เหงา ตอนนี้ tetsu ต้องใช้เงินอีกเยอะ อย่างน้อยก็ทุ่นเงินค่าเช่าบ้านได้ รอให้ hyde โตอีกหน่อย ค่อยออกมาอยู่กันเองก็ได้นะ" เขาพูดหว่านล้อม จน tetsu คล้อยตาม ที่จริงแล้วการจะออกมาอยู่กันเองตามลำพัง ก็คงลำบากเหมือนกัน แต่อีกใจเขาก็เกรงใจ แต่คำพูดของลุงเรื่อง hyde ทำให้เขาตัดสินใจได้
"บ้านลุงใช่ว่าจะไกลเสียหน่อย แค่นี้เอง อยู่กับลุงนะ" ชายวัยกลางคนพูด พลางยิ้มเล็ก ๆ อย่างใจดี
"ครับ.." tetsu ตอบ ทำเอาใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแห่งอายุของลุง kimura ยับย่นเพิ่มขึ้น เพราะรอยยิ้ม เขาตบบ่าของ tetsu เบา ๆ เป็นเชิงรับคำ

tetsu มองจดหมายในมือ พลางคิดถึงวันที่เขาตัดสินใจรับคำลุงของเขา ถ้าเขาปฏิเสธซะ เหตุการณ์นั่นคงไม่เกิดขึ้น เขาลืมเรื่องราวเก่า ๆ ไปแล้ว ที่จริง เขาพยายามจะลืมมัน แต่หากว่ามันยังฝังแน่นในจิตใจของเขา จดหมายที่ลุง kimura ส่งมาให้เขา ทำให้เหตุการณ์ต่าง ๆ ผุดขึ้นมากมายภายใต้จิตใจ เขาไม่อยากจดจำมัน และเขาต้องการให้ hyde ลืมมันไปซะ
tetsu ขยำจดหมายในมือทิ้งลงในถังขยะ เนื้อหาในจดหมาย ไม่ได้มีข้อความที่จะเชื่อมโยงถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นได้ แต่ถ้า hyde มาเห็น อาจจะรู้สึกไม่ดีก็ได้ ลุง kimura เพียงแค่ส่งข่าวคราวมาให้เหมือนทุก ๆ ครั้ง และเขาก็ทิ้งลงขยะทุกครั้งก่อนที่ hyde จะรับรู้เช่นกัน tetsu ยังกังวลใจอะไรบางอย่าง ถึงแม้จดหมายจะนอนนิ่งอยู่ในถังขยะ แต่เขาก็ยังจ้องมันอยู่อย่างนั้น

"กริ๊ง...กริ๊ง..." เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น tetsu จึงเลิกสนใจจดหมาย วิ่งมารับสายอย่างรวดเร็ว
"moshi moshi tetsudesu" เขากรอกเสียงลงไปที่โทรศัพท์
"tet นี่ ken นะ ดีใจจังที่นายอยู่บ้าน นายมาบ้านฉันด่วนเลย hyde..."
"hyde เป็นอะไร ?!?" ก่อนที่ ken จะพูดจบ tetsu ก็ชิงแย่งพูดเสียก่อน
"มะ..ไม่เป็นอะไรมากหรอก แต่...."
"แต่อะไร บอกมาสิ ken แล้วตอนนี้ hyde อยู่ไหน"
"หลับไปแล้ว..." ken พูดอ้ำอึ้ง
"อยู่กับนายใช่ไหม ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้แหล่ะ !" tetsu พูดร้อนรน แล้ววางหูโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

ผ้าชุบน้ำที่ลูบอยู่บนใบหน้าขาวซีด ไม่ได้ช่วยให้เหงื่อของ hyde ลดลงเลย ken มองอาการของคนรักแล้วคิดสับสนไปมาในใจ
"ปิ๊งป๊อง...ปิ๊งป๊อง..." เสียงกริ๊งประตูส่งเสียงขึ้น ken รีบรุดไปเปิดประตู
"hyde หล่ะ" ผู้มาเยือน ชิงถามขึ้นทันทีที่ประตูเปิด
"ทางนี้" ชายหนุ่มบุ้ยปาก เป็นเชิงให้เดินตามมา
ประตูห้องนอนที่ยังปิดไม่สนิท มองเห็นร่างที่นอนผ่อนลมหายใจแผ่ว ๆ บนเตียง ken ปล่อยให้ tetsu เข้าไปในห้องเพียงลำพัง
ร่างสูงยืนค้ำอยู่เหนือเตียง มองร่างบางที่นอนหลับอยู่ เขาลูบเม็ดเหงื่อบนใบหน้า เขามองนิ่งนานไปถ้วนทั่วหน้าขาวซีดนั่น
"ฉันขอโทษ tetsu" ชายหนุ่มหน้าแมวโผล่งพูดขึ้น
"ทำไมต้องขอโทษ.. นายทำอะไร" tetsu พูดอย่างมีอารมณ์ พลางเดินมาประชิด ken ที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง
"นายทำอะไร hyde บอกมานะ!" tetsu คาดคั้น
"tetsu ใจเย็น ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ บรรยากาศมันพาไปตอนนั้น...ไม่คิดว่า hyde จะมีปฏิกิริยาต่อต้านมากขนาดนี้" ken พูดพลางหลบสายตา
"นายนี่มัน!!?" tetsu คว้าคอเสื้อ ken กระชากขึ้นมาอย่างแรก ก่อนจะฟาดกำปั้นลงบนแก้มของอีกฝ่าย
"ฉันขอโทษ...นายอยากจะต่อย ตบ ตีฉัน ทำเลย!! แต่จะบอกให้รู้ไว้ ที่ฉันทำไป ก็เพราะรักนะ!!" ken เค้นเสียงพูดออกมาในลำคอ พลางลูบข้างแก้มตรงรอยแดงช้ำจากกำปั้น ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่คิดจะโต้ตอบ tetsu เลย
tetsu สะอึกในคำพูดนั้น ขมวดคิ้วคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะปล่อยมือจากคอเสื้อ
"อ่า...จริงสินะ ก็คนรักกัน..." tetsu รำพึงออกมาเบา ๆ
"ฉันจะพา hyde กลับ ช่วงนี้นายอย่าเพิ่งติดต่อกันดีกว่า" tetsu มองจ้อง ken เป็นเชิงบังคับ
"ตกลง..." ชายหนุ่มตอบเสียงเศร้า

tetsu พา hyde กลับไปแล้ว ห้องทั้งห้องยังคงกระจัดกระจายไปด้วยข้าวของที่ hyde ทิ้งเกลือนกลาด เขามองกระดานเสก็ตภาพของ hyde ที่วางกับพื้นห้อง ความคิดผุดขึ้นมาในสมองมากมาย
เขาทำผิดหรือ ในเมื่อคนรักกัน เขารักและปรารถนาที่จะได้ hyde มาเป็นสมบัติส่วนตัว เขาช่างเป็นคนเห็นแก่ตัว...
ครั้งแรกที่เจอ hyde รอยยิ้มใสบริสุทธิ์นั่นยังตราตรึงในใจเขา แรก ๆ เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไม ตัวเขาจึงอยากเห็นหน้าใสนั่น อยากได้ยินเสียงเจื้อยแจ้ว อยากมองรอยยิ้มนั่นตลอดเวลา และเมื่อเขาได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น จึงรับรู้ใจตัวเองได้ว่า เขารักผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนนี้เหลือเกิน
เขาดีใจที่ hyde ตอบรับรักของเขา จูบแรกที่สัมผัส hyde สั่นเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มกลับมาให้เขา ร่างที่สั่นเทาทุกครั้งที่เขาจูบหรือสัมผัส ช่างน่ารัก จนยากจะห้ามใจ อ๊ะ! จริงสิ hyde ตัวสั่นทุกครั้ง ทำไมกัน? กลัวงั้นรึ? แล้วกลัวอะไรหล่ะ? ตัวเขารึ? ken ยังคงครุ่นคิดในใจ ปล่อยเวลาให้ผ่านเลยไป

tetsu มองหน้าขาวซีดของ hyde อย่างกังวลใจ hyde ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง ที่มีเขานั่งอยู่ข้าง ๆ tetsu เอื้อมมือเช็ดเหงื่อบนหน้าผากให้อย่างเบามือ เหมือนกลัวว่าหากสัมผัสแรง สิ่งนั้นจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ เขายังคงมองพิศใบหน้านั่น มือใหญ่ค่อย ๆ เลื่อนมาลูบไล้เปลือกตาที่ปิดอยู่ สัมผัสขนตาที่อ่อนนุ่ม เลียนิ้วไปข้าง ๆ แก้มขาว แล้วไล้เรื่อยไปสัมผัสริมฝีปากสีชมพูนั่น ตุ๊กตาตัวน้อยที่หลับตาพริ้มอยู่ต่อหน้าเขาตอนนี้ ช่างน่ารักเสียเหลือเกิน
หัวใจของ tetsu เต้นแรง ความรู้สึกปรารถนาบางอย่างผุดขึ้นพร้อมกับเม็ดเหงื่อบนใบหน้า ก่อนจิตใต้สำนึกของ tetsu จะสั่งห้าม สัญชาติญาณของเขาก็สั่งให้เขาทำในสิ่งที่เขาเองก็คาดไม่ถึง
เขาจุมพิตกับริมฝีปากบางนั่นอย่างแผ่วเบา ซึมซาบกับรสหวานจากริมฝีปาก เสียงหัวใจเขาเต้นแรงราวกับจะทำให้คนหลับอยู่ได้ยินเสียง
'หยุดสิ!' เขาคิด 'เราทำไม่ถูกต้องนะ' จิตใต้สำนึกของเขาสั่งการ ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่อาจจะถอนจูบของเขาออกมาได้

"ฮือ..." hyde ครางออกมาเบา ๆ tetsu สะดุ้งโหยง รีบรุดถอยห่างและสะบัดมือออกอย่างรวดเร็ว แต่มือเล็ก ๆ ของ hyde ก็คว้าไปได้เสียก่อน hyde เปิดตามองเล็กน้อย
"tetsu อยู่ด้วยกัน..ตลอดไปนะ..." เขาครางก่อนจะหลับตา มือเล็ก ๆ ยังคงกำมือของ tetsu แน่น tetsu ถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ตกใจหมด ละเมอรึ?" เขาพึมพำ กับตัวเอง แล้วจู่ ๆ ก็เกิดนึกถึงการกระทำของตนเมื่อครู่ขึ้นมาได้ หน้าของเขาแดงก่ำ ด้วยความรู้สึกอาย และสับสนตัวเอง 'ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย !?' เขาด่าตัวเองในใจ...

"ฮ้าว~~~" tetsu อ้าปากหาวเสียจน kaori อดขำไม่ได้
"เมื่อคืนคงดูแล hyde ทั้งคืนละซิ" หล่อนถาม
"อืม!" tetsu ตอบ ที่จริงแล้ว เขาไม่ได้ดูแลขนาดนั้น เพียงแต่เมื่อคืนนี้เขาสับสนเสียจนทำเอานอนไม่หลับ
"หรือค่ะ.." ถึงแม้คำตอบนั้นหล่อนคาดว่าจะได้ยินอยู่แล้ว แต่มันทำให้หล่อนรู้สึกเจ็บแปล๊บอยู่ในหัวใจลึก ๆ
"ผมขอโทษ ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนเรานัดกันไว้" tetsu เห็นสีหน้ากับปฏิกิริยาของแฟนสาวเปลี่ยนไป จึงเอ่ยแก้ตัว
"ไม่เป็นไรค่ะ" หล่อนตอบถึงแม้รู้สึกโกรธที่ tetsu ปล่อยให้หล่อนรออยู่ในร้านอาหาร เกือบ ชั่วโมง โดยไม่ได้โทรมาบอก จนเช้าจึงรู้เรื่อง
"ระหว่างฉัน กับ haidosan ใครสำคัญกว่ากันนะ?" หล่อนพูดกับตัวเองเบา ๆ
"เอ๊ะ! คุณว่าอะไรนะ ผมไม่ได้ยิน" tetsu ถาม แต่ก็ไม่ได้สนใจฟังนัก เพราะตอนนี้สายตาของเขา จับจ้องอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่าง ของร้านกาแฟที่เขานั่งอยู่ เจ้าของโต๊ะเป็นชายร่างสูง ผมยาวนั่นมัดอย่างเรียบร้อยไว้ที่ท้ายทอย อีกมือถือบุหรี่ไว้ ตรงข้ามมีหญิงสาวผมบรอนซ์หัวเราะร่วนอยู่
เขากระพริบตาถี่ ๆ เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างที่ผ่านหน้าต่างร้าน พอเห็นชัดเต็มตา เขาแทบลืมหายใจ มือของเขาสั่น ความกดดันพุ่งตรงเข้ามา ทำให้เขารู้สึกอึดอัดและหายใจไม่ออก "ผมขอตัวก่อนนะ" tetsu ลุกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว 'ต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด' เขาคิด
"อะไรกัน ขนมกับกาแฟเพิ่งมาเองนะ" kaori โอดครวญ
"พอดีผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ ขอโทษนะ แล้วคืนนี้จะโทรหา" tetsu พูดเสร็จก็หยิบใบเสร็จไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ แล้วเดินออกจากร้านไป ทิ้งให้หญิงสาวนั่งงง ๆ อยู่คนเดียว

any comment send here shieru_yume@laruku-cafe.com

 «« back : home : next »»

© 2001 copy right shieru~Yume~ & Lipon, All rights reserved