Part..8
...Hyde อึ้งไปซักพัก แล้วหน้าเขาก็เริ่มแดงด้วยความเขิน
บ้าหรอ ชั้นเป็นผู้ชายนะ เค้าจะมารักชั้นได้ยังงัย นายเข้าใจผิดแล้วหละ ชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าซักหน่อย เค้าก็คงไม่มาช่วยหรอก นายจับชั้นมาก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอก hyde ตอบทั้งๆที่ในใจเขาหวังอยู่ลึกๆว่าร่างสูงจะมาช่วยเขา
มันจะมาหรือไม่ เดี๋ยวแกก็รู้เอง แต่ตอนนี้แกก็เป็นเหยื่อล่อไปก่อนละกันนะ ถ้ามันไม่มาแกก็ซวยต้องตายคนเดียว แต่ถ้ามันมาแกก็ต้องตายอยู่ดี ดีกว่าหน่อยคือแกมีเพื่อนตายพร้อมแกด้วย 555 toshi กล่าวอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับเดินไปปิดไฟ แล้วออกจากโกดังไป
Yuki ขับรถมาถึงโกดัง12 ก่อนเวลานัด 5 นาที เขามองไปยังโกดังพบว่าภายในมืดสนิทอย่างกับไม่มีคนอยู่ เขาดึงบุหรี่ออกจากปากก่อนที่ใช้เท้าขยี้ดับมัน เขาสัญญากับตัวเองว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาจะต้องปกป้องร่างบางไม่ให้ได้รับบาดเจ็บแม้แต่ปลายเล็บ เขาตัดสินใจพุ่งตรงไปยังประตูโกดังทันที
เมื่อเข้าไปในโกดัง เขาก็พบว่ามันมืดสนิท...
เฮ้ย toshi ชั้นมาตามที่นายขอแล้ว yuki ตัดสินใจตะโกนฝ่าความมืดภายในโกดัง แต่ทุกอย่างก็ยังคงเงียบสนิทอยู่ดี
yuki นั่นนายใช่มั้ย yuki ได้ยินเสียงใสลอยมา เขาจำได้ทันทีว่านั่นเป็นเสียงของคนที่เขาต้องการพบมากที่สุด
hyde นายเป็นอะไรรึเปล่า yuki ตะโกนถาม เนื่องจากความมืดทำให้เขาไม่สามารถรู้ว่าตอนนี้ร่างบางเป็นอย่างไรบ้าง
ก็แค่มึนนิดหน่อย อยู่ดีๆก็โดนคนโปะยาสลบ รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ว่าแต่เรื่องมันเป็นยังงัยกัน ชั้นงงไปหมดแล้ว
รอเดี๋ยวนะ แล้วจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง
yuki ตัดสินใจเดินไปยังแผงสวิตซ์ไฟแล้วจัดการเปิดสวิตซ์ ทำให้ทั่วทั้งโกดังสว่างไสวขึ้นทันที yuki กวาดสายตาไปรอบๆโกดังจนสายตาไปปะทะกับร่างๆหนึ่งถูกมัดมือ 2 ข้างติดกับเสาริมห้อง hyde นั่นเอง เขารีบวิ่งตรงไปยังร่างบาง
เมื่อไปถึง yuki รีบแก้มัดให้กับร่างเล็กทันที hyde ทำท่าอยากจะเอ่ยปากถามอะไรซักอย่าง
อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลย รีบหนีก่อนเถอะ yuki กล่าวก่อนที่จะดึงมือร่างบางเพื่อไปยังประตู แต่เมื่อหันไปอีกที เขาก็พบกับ Toshi ยืนขวางอยู่ที่ทางออก พร้อมกับเล็งปืนมายังเขาและ hyde
yuki ตระหนักได้ทันทีว่าเขาติดกับซะแล้ว
หึหึ จะรีบไปไหน ความสนุกหนะมันจะเริ่มจากนี้ไปต่างหาก Toshi กล่าวเสียงเหี้ยมเกรียมทั้งๆที่ยังเล็งปืนมาที่ทั้ง 2 yuki รีบดันร่างบางให้ไปอยู่ข้างหลังเขาทันที ตอนนี้ hyde ทั้งงงทั้งตกใจมาก เขาทำอะไรไม่ถูกเลย ได้แต่ยืนตัวสั่นอยู่ด้านหลัง yuki
Toshi ขอร้องหละ ช่วยเห็นแก่ความที่เราเคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ปล่อย hyde เค้าไปเถอะ เค้าไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้วนายจะจัดการอะไรกับชั้นก็ได้ yuki พยายามอ้อนวอน ทั้งๆ ที่รู้ว่าโอกาสนั้นมีน้อยเต็มที
ใช่เดิมทีเราเคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่ความเป็นเพื่อนของเราก็สิ้นสุดลงตั้งแต่วันที่มาริกระโดดตึกตายไปแล้ว แต่แกไม่ต้องกลัวที่จะต้องตายคนเดียวหรอก ชั้นจะอนุเคราะห์ส่งคู่รักแกไปอีกคน ว่าแต่จะยิงใครก่อนดีนะ Toshi กล่าวเสียงเลือดเย็น yuki เห็นว่า toshi เอาจริงแน่ๆ เขาหันหลังไปกอดร่างบางแน่น เพราะเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ร่างบางพ้นจากวิถีกระสุน พร้อมกับกล่าวเบาๆ
ขอโทษนะที่ชั้นทำให้นายต้องเจอเรื่องแบบนี้ แต่ชั้นสัญญาว่า ตราบใดก็ตามที่ชั้นยังมีลมหายใจอยู่ นายจะไม่มีวันได้รับอันตรายอย่างเด็ดขาด
ไม่นะ yuki ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ hyde กล่าว หยาดน้ำใสๆเริ่มเอ่อล้นขอบตา
ถึงจะตาย ชั้นก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยที่ได้รู้จักกับนาย เพราะฉะนั้น นายไม่จำเป็นต้องมาปกป้องชั้น ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้!! hyde พยายามที่จะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของร่างสูง แต่ไม่ว่ายังงัยร่างสูงก็ไม่ยอมปล่อย
ชั้นรักนายนะ hyde รักจากส่วนลึกของจิตใจ รักอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน ดังนั้นชั้นคงจะทนไม่ได้ที่จะเห็นคนที่ชั้นรักได้รับบาดเจ็บหรอก yuki กล่าวพร้อมกับยิ้มบางๆให้กับร่างบาง ตอนนี้ทำนบน้ำตาของร่างบางได้แตกซะแล้ว hyde ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ร่างสูงพยายามปลอบร่างบางให้หยุดร้อง แต่ยิ่งเป็นการกระตุ้นให้ hyde ร้องหนักเข้าไปอีก เขาจึงก้มลงจูบซับน้ำตาให้ร่างบาง
แปลกนะ ที่ตอนนี้ผมไม่รู้สึกกลัวอีกแล้ว hyde กล่าวออกมาทั้งๆที่เสียงยังคงสั่นอยู่ เขาซบหน้าลงกับอกของ yuki
หลับตาซะนะคนดี อีกไม่นานมันก็จะผ่านไปแล้ว yuki กล่าว hyde ค่อยๆหลับตาลงอย่างว่าง่าย
โถ รักกันซะเหลือเกิน งั้นก็ไปรักกันต่อในนรกเถอะ Toshi ตวาดแล้วหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง
เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! กระสุนพุ่งตรงไปยังร่างของทั้ง 2 ทันทีก่อนที่จะทะลุเข้าไปในลำตัวของ yuki ทั้ง 3 นัด โดยที่ร่างที่เล็กกว่านั้นไม่ได้รับอันตรายเลยแม้แต่น้อยนิด
แต่ก่อนที่ toshi จะยิงนัดต่อไป ประตูโกดังก็ถูกเปิดขึ้นพร้อมกับคนงาน 2 คน ในระหว่างที่ทั้ง 2 เดินตรวจความเรียบร้อยก็พบว่าไฟที่โกดัง12 เปิดอยู่ เขาทั้ง 2 จึงจะเข้ามาปิด ปรากฏว่าได้ยินเสียงปืนดังข้างใน
เฮ้ย คนยิงกัน 1 ใน 2 อุทานออกมา toshi เปลี่ยนเป้าหมายมายังคนงานทั้ง 2 ทันที แต่ก่อนที่จะได้ยิงนั้น 1 ใน 2 ก็ยกเท้าเตะปืนออกจากมือของ toshi พร้อมกันนั้นอีกคนก็เข้าไปจับ toshi กดลงกับพื้น
hyde ค่อยๆลืมตาขึ้น เขานึกว่าตัวเองตายไปซะแล้ว เขารู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆที่ไหลเยิ้มเปรอะเปื้อนเต็ม 2 มือของเขา มันคือ เลือด! เลือดสีแดงสด แล้วร่างสูงที่เมื่อครู่ยังกอดเขาแน่น ตอนนี้กลับล้มลงหมดสติกับพื้น พร้อมกับเลือดที่ยังคงไหลไม่หยุด
YUKI!! hyde ตะโกนพร้อมทั้งเอื้อมมือไปเขย่าตัวร่างที่นอนสลบอยู่ตรงหน้า แต่ไม่ว่าเขาจะเรียกอย่างไรก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบจากร่างนั้นเลย
ไม่จริง นายต้องไม่ตาย ในเมื่อชั้นยังไม่ได้บอกสิ่งสำคัญกับนายเลย ชั้นยังไม่ได้บอกเลยว่าชั้นรักนาย ชั้นรักนายมากเลยได้ยินมั้ย!! hyde ยังคงตะโกนพร้อมทั้งเขย่าตัวเรียก yuki ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรถพยาบาลมาถึงและพาร่างที่หมดสติของ yuki ไปยังโรงพยาบาล
ภายในรถพยาบาล ....
"yukiทำใจดีๆไว้...อดทนไว้นะ อย่าเป็นอะไร.."hydeกุมมือของร่างสูง ที่ตอนนี้สติสัมปชัญะไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นแล้ว
เครื่องวัดระดับการเต้นของหัวใจก็แสดงกราฟที่ห่างกันๆออกไปทุกที......
"อย่าตายนะ...อย่าทิ้งฉันไป...." hydeบีบมือyukiแน่นขึ้น น้ำตาใสยังไหลริน
-----ภายในเวลาอันรวดเร็ว รถก็นำคนเจ็บมาถึงโรงพยาบาล-----
"ผู้ป่วยฉุกเฉิน เข้าห้องผ่าตัดด่วน!" เสียงบุรุษพยาบาลและนายแพทย์มิคสัญญี ต่างรีบเร่งเข็นyuki เข้าห้องผ่าตัดไป...hyde อยากจะตามเข้าไปด้วยใจจะขาด...แต่ก็ทำได้แค่เพียงรอ...รอ...และรออยู่ข้างนอกเท่านั้น
เวลาผ่านไป6ชั่วโมง.....หมอคนหนึ่งเดินออกมา
"คุณเป็นญาติผู้ป่วยรึเปล่าครับ..."
'เค้าพูดว่าอะไรน่ะ.....ฟังไม่ออกเลย'
"I.....can.....not...understan..you..can..speak..japanise?" hydeพยายามใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาทั้งหมด เรียงออกมาเป็นประโยคด้วยความยากลำบาก
"โอ้..คนญี่ปุ่นหรือเนี่ย..เอ จะเรียกใครมาเป็นคนกลางให้ดีล่ะ..เอ้อ!ลินดา มานี่หน่อยเร็ว" นายแพทย์กวักมือเรียกนางพยาบาลหน้าลูกครึ่งญี่ปุ่นมา
"คะ?"
"เดี๋ยวคุณช่วยแปลที่ผมพูดกับเด็กคนนี้หน่อยนะ เค้าเป็นคนญี่ปุ่นน่ะ..บอกเค้าว่า เค้าเป็นญาติผู้ป่วยใช่มั้ย?"
นางพยาบาลหันไปคุยๆกับ hyde ซักพัก
"เค้าเป็นเพื่อนผู้ป่วยค่ะ คุณหมอ"
"งั้นมีเบอร์โทรทางบ้านเค้ามั้ย?"
"ไม่มีเหมือนกันค่ะ" ลินดาหันมาตอบหลังจากแปลให้ hyde ฟังแล้ว
"เหรอ...เอ่อ...งั้นบอกให้เค้าเผื่อใจไว้บ้างนะ เพราะคนเจ็บโดนกระสุนยิงเข้าจุดสำคัญ เฉียดหัวใจไปทั้ง 2 นัด อีกนัดโดนเข้าที่ตับจังๆ อาการตอนนี้ 50-50"
เมื่อได้ฟังคำแปลอีกทีจากปากนางพยาบาลแล้ว hyde ก็แทบจะขาดใจลงไปตรงนั้นให้ได้.......คำพูดนี้ เหมือนกับจะมาเชือดหัวใจเขาอย่างเลือดเย็น ความหวังแสนจะริบหรี่เหลือเกิน....
"ฉัน...ฉันตายแล้วหรือ..." yuki รำพึงกับตัวเอง เขามองเห็นแต่ความมืดมิดไปหมด...
"มีใครอยู่ที่นี่บ้างไหม?" ชายหนุ่มร้องตะโกนถาม แต่ก้อไม่มีอะไรเลย นอกจากความเงียบสงัด
ชายหนุ่มเดินร้องถามไปเรื่อยๆ แต่ก้อไม่มีอะไร นอกจากความมืดและความเงียบที่ไม่ได้ก่อให้เกิดความสงบแต่อย่างใด มีแต่จะเพิ่มความวังเวงและเย็นยะเยือกขึ้นเท่านั้น
...นี่คือนรกอย่างนั้นสินะ...ทรมานสมชื่อจริงๆ...ทั้งมืดและเงียบ เงียบอย่างนี้มันจะทำให้ชั้นบ้า! เขาทรุดนั่งลงอย่างเดียวดาย
HYDE........
ชายหนุ่มผมทอง...เป็นสิ่งเดียวที่เขาคิดถึงและต้องการมากที่สุดขณะนี้
นายคงจะปลอดภัยสินะ...เขาคิดขณะที่ทุกอย่างมันเลวร้ายลงเต็มที ความอึดอัดและบีบคั้นทางจิต จากความเงียบและมืดสนิท มันแย่กว่าภาพนรกที่เราเคยจิตนาการตามฝาผนังวัดซะอีก ความรู้สึกที่จะตายๆ แล้วไม่ตายซะที ต้องพบเจอกับความโดดเดี่ยวแบบนี้โดยไม่มีที่สิ้นสุด...น้ำตาของเขาค่อยๆเอ่อคลอ และรินไหลลงมา...
อย่างน้อยฉันก็ปกป้องนายได้สำเร็จ....เป็นสิ่งดีที่สุดเท่าที่คนอย่างฉันจะทำได้ นี่คงเป็นการลงโทษเพราะฉันเป็นสาเหตุให้mariต้องตายนี่นะ....
เขาค่อยๆหลับตาลงช้าๆ คงไม่มีอะไรดีกว่าปลงและทำใจกับการลงโทษเช่นนี้อีกแล้ว....
'yuki....'
'ใคร...ใครเรียกฉัน'
'ฉันเอง...mari'
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นช้าๆอีกครั้ง ภาพเด็กสาววัยกำลังสดใส หน้าตาอิ่มเอิบ เจือร้อยยิ้มบางๆแต่สื่อความรู้สึกอบอุ่นให้เข้าสู่หัวใจเขาอย่างจัง ชุดผ้าสีชมพูอ่อนบาง ที่เธอใส่ในวันที่เธอตัดสินใจจบชีวิตของตัวเอง...
'...mari ฉันขอโทษนะ วัยเด็กสาวรุ่นๆอย่างเธอกำลังมีอนาคตที่ยาวไกล มันกลับต้องจบลงเพราะฉันคนเดียว..ฉันขอโทษ..ขอโทษ...'
'mari ไม่เคยจะคิดแค้นคุณเลยค่ะ...ขอโทษด้วย ที่พี่ชายของฉันก่อเรื่องให้คุณและคนที่คุณรักต้องลำบากไปด้วย'
yuki เงยหน้าขึ้นช้าๆ ไม่อยากเชื่อเลยในคำพูดที่เขาได้ยิน
'เธอยกโทษให้ฉันหรือ...'
'ค่ะ..คนที่ผิดคือ mari เอง ที่คิดสั้นไป ถ้าหากไม่ใช่คู่กัน ถึงจะชอบพอปานไหน ก็ไม่มีทางสมหวังอยู่ดี...แต่หากเป็นเนื้อคู่กันแล้ว ถึงอยู่คนละซีกโลก ก็ต้องพบเจอ และคู่กันได้อยู่ดีหละค่ะ....พรมหลิขิตเท่านั้น ที่จะขีดโชคชะตาให้เราแต่ละคนได้ เรื่องความรักน่ะ ไม่มีใครบังคับและกำหนดมันได้หรอกนะคะ...'
'ขอบคุณนะ mari ที่ยกโทษให้ผม..ขอบคุณมาก'
'ไม่เป็นไรหรอกค่ะ..แล้วอีกอย่าง' หญิงสาวนั่งลงตรงหน้า และจับมือของเขาไว้
'คุณยังไม่ถึงเวลา สำหรับที่แบบนี้...รีบกลับไปเถอะค่ะ กลับไปหาคนที่คุณรัก รีบกลับ ก่อนที่มันจะสายเกินไป...'
และร่างหญิงสาวก็ค่อยๆ อัตรธานไป
'เดี๋ยวสิ mari...พอมีอะไร ที่ผมจะชดใช้เพื่อคุณได้ไหม?'
หญิงสาวยิ้มให้ คำตอบทั้งหมดผ่านวาบเข้ามาในความรู้สึกของเขาอย่างรวดเร็ว จนทำให้เขาชะงักไปพักหนึ่ง
.....รักคนที่คุณ'รัก'ให้มากๆ เท่านี้ก็พอแล้วล่ะค่ะ....
"คนไข้ต้องการเลือดด่วน กรุ๊ป AB negative มีเลือดกรุ๊ปนี้เหลือบ้างไหม" หมอเริ่มรนกันให้วุ่นไปหมด เลือดกรุ๊ปนี้นะ หายากจะตายไป
"ไม่มีเลยค่ะหมอ.."
"ตายแล้ว..คนไข้เสียเลือดมาก ถ้าไม่ได้เลือดเพิ่ม..เขาอยู่ไม่พ้นคืนนี้แน่"
hyde นั่งฟังอยู่ด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ เมื่อได้ยินคำว่า AB negative ทำให้เขาพอจะรู้เรื่องราว จึงไปดึงพยาบาลที่พูดภาษาเขาได้มาถาม
"เกิดอะไรขึ้นครับพยาบาล"
"คนป่วย..คุณ yuki เสียเลือดมากค่ะ ต้องการเลือดกรุ๊ป AB negative..แต่ไม่มีเลือดกรุ๊ปเหลือเลย..."
"ผม...ผมเลือดกรุ๊ปนี้ครับ" hydeบอกกับพยาบาล
"ดีเลยค่ะ งั้นไปหาคุณหมอเพื่อถ่ายเลือดด่วนเลย ลงทะเบียนแล้วไปตรวจเลือดก่อนเลยนะคะ"
hyde เดินตามพยาบาลไป...เขารู้แล้วว่าถ้าลงชื่อไป...จะไม่มีโอกาสได้เจอกับ yuki อีกแล้วแน่ๆ เพราะถ้าเขาเปิดเผยตัวว่าเขาคือ "hyde" แห่ง L'arc-en-ciel เรื่องจะวุ่นมาก และเขาจะต้องกลับญี่ปุ่นแน่นอน..แต่นี่ก็เป็นสิ่งสุดท้าย ที่เขาพอจะทำได้ เพื่อคนที่เขารัก..'รัก'มากที่สุด อย่างไม่คิดว่าจะรักใครได้ขนาดนี้มาก่อน
...
<< back
: next >>