Part..7

หลังจากเจี๊ยะไอติมดับร้อนกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สองชายก็เดินเที่ยวไปเรื่อยอีกพักหนึ่ง ซึ่งเมื่อเดินมาถึง Center Point ก็เริ่มมีชายกลุ่มหนึ่งจ้องมองหนุ่มน้อยผมทองเป็นตาเดียว
"โห...ดูสิ สวย เปรี้ยว หุ่นดี ชิบเป๋งเลย" หนุ่มคนที่ถือกล้องอยู่เอ่ยขึ้น
"จิงด้วยว่ะ อย่างนี้ต้องป๊อปปูล่าร์แหง ไปเหอะ รีบเข้าไปขอถ่ายรูปกัน"อีกคนหนึ่งสนับสนุน
"เอ่อ....ขอโทษครับน้อง คือพี่สองคนเป็นช่างภาพของแม็กาซีนวัยรุ่นนะครับ..คือน้องเนี่ยน่ารักมากเลย เราจึงอยากจะเชิญน้องไปเป็นนางแบบให้หนังสือเราหน่อยได้ไม๊ครับ?"
hydeทำหน้าเหรอหราด้วยความงงสุดขีด เมื่อเห็นกล้องในมือของชายแปลกหน้า
'อะไรฟะ...ห..หรือจะเป็นพวกปาปารัสซีมาตามเก็บภาพตู เหมือนที่ญี่ปุ่นอีก ซวยแล้วสิเนี่ย'
"คงไม่ได้หรอกคุณ โรงเรียนแฟนผมเค้าไม่อณุญาตให้นักเรียนไปถ่ายแบบน่ะ" yuki ออกตัวให้ พร้อมกับจับมือเล็กๆนั้นไว้แน่น
"โธ่...น่าเสียดายนะครับ เราอยากได้เด็กสาวๆที่มีความมั่นใจสูงแบบนี้มากเลย ถ้าเค้าได้เข้าวงการล่ะก้อ รับรอง ดังระเบิดเถิดเทิงเลย"ช่างภาพพูดด้วยน้ำเสียงแสนเสียดาย
"แล้วจะขัดข้องไม๊ครับ ถ้าเราจะขอเบอร์โทรน้องเค้าหน่อย เผื่อวันหลังเราอาจจะติดต่อกลับไปอีกได้..."
"คงไม่ได้อีกหละครับ มีอะไรอีกไหมผมมีธุระอีกนะ"yuki เริ่มชักสีหน้า
"ครับๆขอโทษด้วย ขอบคุณมากครับ"ชายทั้งสองหน้าเจื่อน ก่อนจะถอนตัวออกไปโดยดี
"นายนี่เก่งจังนะ ไล่ไอ้พวกตากล้องออกไปได้หมดเลย..เอ้อ..แต่พวกนั้นเค้าพูดว่าอะไรเหรอ.."hydeถาม
"เค้าคิดว่านายเป็นผู้หญิงน่ะ มาจากนิตยสารวัยรุ่นชื่อดังจะขอถ่ายรูปนาย" "อะไรนะ!...โว๊ยไว้ผมยาวทีไร เม่งมีแต่คนทักว่าเป็นหญิงทุกทีเลย ไปตัดผมดีกว่า เอาสกินเฮดเลยดีมั๊ยเนี่ย!"ร่างบางกล่าวอย่างเสียอารมณ์
"อย่าตัดเลยนะ...ชั้นชอบผมยาวๆของนายแบบนี้ที่สุด"yukiพูดเบาๆ ใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด hydeเองเมื่อได้ยินคำนี้ก็เขินไม่แพ้กัน..ถึงเขาจะเป็นชายแท้ก็เหอะ แต่ก็ไม่เคยได้ยินใครมาพูดอะไรแบบนี้มาก่อนเลย..มืออุ่นๆที่จับกระชับมือเรียวของเขาไว้แน่นนั้น ก็ทำให้hydeรู้สึกว่า ถ้าอยู่กับคนๆนี้ล่ะก็...ไม่ว่าอะไร ก็ไม่น่ากลัวทั้งนั้น....

หลังจากที่อายกันไปพักใหญ่ อากาศที่ร้อนอบอ้าวจนทำให้ hyde หมดเรี่ยวแรงที่จะเดินต่อไป
"ไม่ไหวแล้ว ร้อนจังเลย" hyde บ่นพร้อมยกน้ำขึ้นดื่ม
"กลับกันมั้ย นี่ก้อเย็นมากแล้ว" yuki เอ่ยถามร่างเล็กด้วยความห่วงใย
"ก้อดีเหมือนกัน แต่ว่ายังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยอ่ะ เดินมาตั้งนานแล้ว หิวอ่ะ" hyde ไม่วายจะกินอีก (เมื่อกลางวันไม่อิ่มอีกเรอะ)
"งั้นเดี๋ยวกลับไปที่รร.ก่อนละกันนะ แล้วค่อยหาไรกิน" yuki ก้อพา hyde ไปที่รถที่จอดเอาไว้ แล้วขับกลับรร.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ส่วนทางด้านเมงุที่เที่ยวจนเต็มอิ่ม เธอเกิดไม่อยากอยู่ที่รร.เดิม วันนั้นเองเธอจึงย้ายจากออเรียนทอล (อยู่ดีๆไม่ชอบ...หรือป่าว?!!)
มาเป็นรร.ที่คู่หมั้นของเค้าอยู่ แต่ว่าเมงุเองก้อไม่รู้ว่า hyde อยู่ที่นี่ hyde เองก้อไม่รู้ว่าเมงุ แฟนสาวของเค้ามาที่เมืองไทย
ระหว่างที่เมงุกำลังเช็คอินอยู่ รถสปอร์ตของ yuki ก้อมาจอดที่หน้ารร. ทั้ง 2 หนุ่มเดินเข้ามาโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่า เวลาแห่งความสุขของเค้าทั้ง 2 คนใกล้จะจบลงแล้ว yuki กะ hyde เดินตรงไปที่ลิฟต์เพื่อที่จะกลับขึ้นไปบนห้อง เด็กยกกระเป๋าพาเมงุมาที่ห้อง 1201 ชั้นเดียวกับที่คู่หมั้นของเธอพักอยู่...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"เฮ้อ สบายจัง" hyde ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่ (จริงๆก้อขนาดปกติแหละนะ แต่ว่าสำหรับ hyde แล้วมัน...)
"เหนื่อยขนาดนั้นเลยหรอ" yuki ถามหนุ่มน้อยที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
"ก้อใช่น่ะสิ ไม่รู้อะไรกันนักหนา เดี๋ยวก้อเด็กผู้หญิง เดี๋ยวก้อพวกนิตยสาร นึกว่าอยู่ที่นี่จะปลอดภัยแล้วซะอีก เหมือนกับตอนอยู่ที่ญี่ปุ่นเลย"
"ที่นู่นมีอะไรเหรอ" yuki แกล้งถามออกไป
"ก้อมีพวกนักข่าว พวกปาปารัสซีตามเพียบเลยน่ะสิ" hyde สะดุ้งที่ตัวเองเผลอหลุดปากออกไป
"อ้ะ ก้อที่นู่นน่ะ เอ่อ แบบว่า มีคนว่าชั้นเป็น.. เอ่อ เป็น..เป็นผู้หญิงน่ะสิ แล้วก้อมาขอถ่ายรูปแบบนี้แหละ" หนุ่มน้อยรีบแก้ตัว
"งั้นอยู่ที่นี่เลยมั้ยล่ะ จะได้ไม่ต้องโดนอีก" yuki ถามสีหน้าจริงจัง ทำให้ร่างเล็กอายทนแทบมุดหัวหนี
"ฮะๆๆ คงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วล่ะ" ชายหนุ่มหัวเราะกลบเกลื่อน แต่ใจจริงแล้วเค้าไม่อยากจะให้ร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า เค้านั้นกลับญี่ปุ่นเลย อยากจะให้ช่วงเวลาที่เค้าสองคนได้อยู่ด้วยกันหยุดนิ่งเสียตั้งแต่ตอนนี้
"นี่ ลงไปหาไรกินกันมั้ย หิวแล้วล่ะ" hyde ชวน yuki
"อืม เอาสิ อยากกินไรล่ะ"
"มีอาหารญี่ปุ่นมั้ย กินง่ายดี" hyde ทำท่าดีใจ เรื่องกินยังงี้ไม่มีทางพลาด
"งั้นป่ะ ข้างล่างมีร้านอยู่" yuki พา hyde ลงไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นภายในรร.
"สั่งตามสบายเลยนะ ตลอดเวลาที่นายอยู่ที่นี่ชั้นเลี้ยงเอง" yuki บอกกับหนุ่มน้อย hyde ก้อตั้งหน้าตั้งตาสั่งอาหาร
"เชิญเลยค่ะ" พนักงานร้านพูดขึ้น หญิงสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามา "ที่เดียวนะคะ" เมงุนั่นเอง เธอก้อลงมาทานอาหารเหมือนกัน
แต่ว่า...ทำไมต้องเป็นที่เดียวกันด้วยล่ะ
เมงุนั่งลงที่โต๊ะติดกับที่ hyde นั่งอยู่ แต่เธอมองไม่เห็น hyde เพราะฉากที่กั้นอยู่บังตัวของหนุ่มน้อยมิด
"แค่นี้แหละคับ" hyde ยื่นเมนูคืนพนง. "สั่งเยอะจังเลยนะ แล้วจะกินหมดเหรอเนี่ย"
"สบายมาก นายไม่เห็นชั้นกินเมื่อกลางวันเรอะ" hyde ทำหน้าทะเล้นนิดๆ
เมงุได้ยินที่ hyde พูดเช่นนั้น ก้อตกใจ "เสียงนี่มัน..." เธอชะงักเล็กน้อย ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วหันไปมอง
"hyde!!!"
"เมงุ!!!"
"มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ mekki..."
"แล้วคุณล่ะ...ทำไมไม่ยอมกลับไปญี่ปุ่นซะที ต้องให้ชั้นมาตามถึงประเทศไทยนี่"
"ดีแต่ว่าผมนะ แล้วทีคุณกลับญี่ปุ่นไปก่อนหละทั้งๆที่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่ แล้วคุณเองก็รู้ว่าผมอ่อนภาษา Eng มาก....mekki เราจบกันแค่นี้เถอะนะ.." hyde ยื่นคำขาด
"กรี๊ดดดดดด!!...เธอพูดว่าอะไรนะ HAIDO...พูดออกมาได้ว่าจะเลิกกับชั้น มองดูตัวเองซะก่อนเถ๊อะ..อายุรึก็ปาไป3 3 แล้ว ตัวก็ม่อต้อ ซ้ำยังเฉิ่มเรื่องภาษาอีก เลิกกับชั้นแล้ว คิดรึว่าจะมีใครเอาเธอ!!!"mekki แผดเสียงจนหมดความเป็นกุลสตรี เสียงที่ลั่นโลกของเธอนั้นทำให้ยามเดินมา คนทั้งร้านก็หันมามองเธอเป็นตาเดียว
"ขอโทษครับคุณทั้งสองคน หากยังไม่เกรงใจลูกค้าคนอื่นๆ กระผมจำต้องเชิญคุณออกไปข้างนอกนะครับ"
"คุณอย่าห่วงเลย เดี๋ยวผมจะไกล่เกลี่ยให้เอง" yuki หันมาบอกกับยาม
"oishiซังคุณลดเสียงลงหน่อยได้ไหม อายคนเค้าบ้าง"yuki หันมาบอกกับหญิงสาว
"แกเป็นใครยะ..กล้ายังไงมาสั่งชั้น ดูท่าทางอย่างแกก็รู้แล้วว่าเป็นชนชั้นกระจอกๆ..สะเออะ สอดเรื่องชาวบ้าน"เธอร่ายยาวใส่ชายแปลกหน้า
"haido ตอบมา จะกลับ หรือไม่กลับ พ่อเธอน่ะรออยู่นะยะ" ไม่วายหันมาแว้ดใส่hydeต่อ ยังกะเป็นเจ้าชีวิตเค้างั้นแหละ
"ถ้าต้องกลับกะคุณ ผมไม่กลับ...ผมไม่รู้เลยนะเนี่ยว่านิสัยจริงๆแล้วคุณเป็นหญิงที่หยาบคายได้ขนาดนี้ เสียดายเวลาจริงๆที่ผมคบกับคุณไปตั้งนาน"hyde เริ่มชักสีหน้าใส่อดีตคนรัก โกรธแทบตายที่เธอต่อว่าปมด้อยของเขาเมื่อกี้ เสียงทะเลาะของทั้งคู่ดังไปยังห้องจัดเลี้ยงข้างๆที่บังเอิ๊ญ บังเอิญจัดmeeting รวมสาวก L'arcพอดี
"ข้างนอกมีเสียงอะไรเนี่ย ดังจิงๆเลย ออกไปดูกันหน่อยไหม?"
"อือ.."
ชาวสาวกl'arcชะโงกหน้าออกมา ก็เห็น megumi (ศัตรูหัวใจคู่แค้นของเราๆทั้งหลาย) มีหรือ ที่จะจำหน้าคนๆนี้ไม่ได้...
"เฮ้ย..นั่นมันนัง meku นี่หว่า!"
mekkiหันมาตามคำอุทานของหนึ่งคำในกลุ่มนั้น ประสานกับสายตาโหดเหี้ยมทั้งหลายที่จ้องจะทำยำอย่างหนึ่งให้เธอกิน ขาเรียวอย่างกับไม้จิ้มฟันกำลังจะถอยหนีแต่ช้าไป เมื่อเสียงนำทัพของคนหนึ่งดังขึ้น
"เฮ้ยยยย...พวกเรารุมโว้ย....กระทืบมันให้ตาย"
"โอเล้~!~~~~~~"
~~~~ตุบตับๆ....อุกอัก....ตายซะแก๊...พลั่กผลัวะ HELP!!~~~~
----------------------------------------------
เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์กำลังชุลมุนวุ่นวายจึงเป็นโอกาสดีที่จะเผ่น!! ร่างสูงจึงรีบดึงร่างบางออกจากร้านอาหารทันที
“เฮ้ย นายจะลากชั้นไปไหน เจ็บนะโว้ย” ร่างสูงชะงักเล็กน้อยก่อนจะหยุดเดินและค่อยๆปล่อยข้อมือ hyde เขารู้สึกผิดเมื่อเห็นข้อมือเล็กๆมีรอยแดงจางๆ เขากลัว กลัวเหลือเกินว่าผู้หญิงคนนั้นจะมาพรากร่างตรงหน้าเขาไป yuki รู้สึกตกใจกับความรู้สึกแปลกๆที่นับวันมันจะเพิ่มมากขึ้นทุกที
“ขอโทดนะ ชั้นนึกขึ้นได้ว่ามีธุระด่วน ขอตัวก่อนนะ” ว่าแล้ว yuki ก็ขับรถออกไปทันที ตอนนี้เขารู้สึกสับสนมาก เขาต้องการอยู่คนเดียวเพื่อใช้ความคิด
“อะไรฟะ อยู่ดีๆก็ไป” hyde เกาหัวแกรกๆ งงกับท่าทางของร่างสูง
“เฮ้อ ไปนอนต่อดีกว่า” ร่างบางกล่าวก่อนจะหันหลังเพื่อที่จะเดินกลับเข้าไปในโรงแรม แต่แล้วเขาก็รู้สึกว่ามีมือๆหนึ่งมาปิดจมูกเขา ก่อนที่สติจะดับวูบไป

yuki ขับรถกลับไปยังบริษัท เขาคิดว่างานอาจจะช่วยทำให้เขาลืมความรู้สึกบ้าๆนี้ได้ เขากดลิฟท์ไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องขนาดใหญ่สำหรับระดับผู้บริหาร
“อย่าให้ใครเข้ามารบกวนผมนะ” เขาหันไปสั่งเลขาก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป ก่อนที่จะได้คิดอะไรนั้น โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาเพื่อที่จะกดปิด แต่เมื่อเห็นเบอร์ที่แสดงบนหน้าจอ เขาจึงเปลี่ยนใจ
“ไง พ่อนักธุรกิจใหญ่ สบายดีมั้ย” คำพูดที่เหมือนจะเป็นการแสดงความเป็นห่วง แต่น้ำเสียงหาได้เป็นอย่างนั้น
“นายไม่ต้องมาเสแสร้งถามหรอก ต้องการอะไรก็ว่ามา” yuki กล่าวกลับไป
“หึหึ อย่าใจร้อนสิ ถ้าเกิดสาวน้อย เอ๊ะ ไม่ใช่สิต้องเป็นหนุ่มน้อยที่น่ารักของแกเกิดเป็นอะไรไปจะว่ายังงัย” ร่างกายของ yuki เย็นเฉียบขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย
“แก แกทำอะไร hyde” ร่างสูงถามทั้งๆที่พยายามบังคับไม่ให้เสียงสั่น
“โถ ใครจะรู้บ้างน้าที่นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อของบรรดาสาวๆทั้งหลายจะกลายเป็นเกย์ไปซะแล้ว” อีกฝ่ายยังคงพูดจายั่วยุ
“Toshi ขอร้องหละ hyde เค้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชั้นเลย ปล่อยเค้าไปเถอะ” yuki พยายามใช้ไม้อ่อนอ้อนวอนอดีตเพื่อนรัก
“แล้วน้องสาวชั้นละ เค้าก็ไม่ได้ผิดอะไร ทำไมนายต้องหักอกเค้าอย่างไม่มีเยื่อใยด้วย” toshi กล่าวอย่างขมขื่น
“…..”
“ชั้นอุตส่าห์ก้มหัวขอร้องนาย นายก็รู้ว่ายังงัยมาริก็อยู่ได้อีกไม่นาน ขอแค่นายแกล้งทำเป็นรักก็ยังดี แต่นี่นายกลับผลักไสไล่ส่งให้มาริต้องฆ่าตัวตาย!!”
“ชั้นขอโทษ toshi แต่ไม่ว่ายังงัยชั้นก็โกหกใจตัวเองไม่ได้ ถ้านายจะโกรธก็โกรธชั้นเถอะ แต่อย่าดึงคนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามายุ่งเลย” yuki พยายามเกลี้ยกล่อม เขารู้สึกร้อนรุ่มเพราะความเป็นห่วงร่างบางมาก ตอนนี้เขาพบคำตอบแล้วว่า เขารู้สึกอย่างไรกับ hyde
“ได้ ถ้าแกอยากได้มันคืนละก็ มาที่โกดัง12 ภายในครึ่งชั่วโมง ขอย้ำว่าแกต้องมาคนเดียว ถ้าแกแจ้งตำรวจละก็ อย่าหวังเลยว่าจะได้เห็นมันอีก” ก่อนที่ yuki จะได้พูดอะไรต่อนั้น สายก็ตัดไปซะแล้ว เขาจึงไม่รอช้ารีบออกจากห้องไปทันที

ทางด้านของ mekki

"โอย..อูย..อะไรมันจะซวยขนาดนี้วะ มาเจอไอ้ตัวเล็กถอนหมั้น แถมยังโดนแฟนมันมารุมอีก โอ๊ยยย" mekki กลับมาที่ห้องพัก พร้อมด้วยรอยฟกช้ำตามตัวเต็มไปหมด "นี่ถ้าชั้นไม่เห็นแก่หน้าพ่อแม่มันนะ ชั้นไม่มาที่นี่หรอก"
ว่าแล้ว mekki ก้อลงมือเก็บกระเป๋าเตรียมกลับญี่ปุ่นพรุ่งนี้เช้า
"ฮัลโหล jal รึค่ะ ขอที่นั่งชั้น 1st class ทีนึงนะคะ พรุ่งนี้เช้านะคะ เที่ยวแรกเลยคะ ขอบคุณมากค่ะ" mekki จองตั๋วเครื่องบินเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"กริ๊ง กริ๊ง" เสียงโทรศัพท์ในห้องพักของเธอดังขึ้น
"ค่ะ มีอะไรคะ"
"oishiซังครับ ผม yuki นะครับ"
"yuki...yuki ไหนคะ" mekki งง นึกไม่ออกว่าเค้าเจอใครอีกนอกจากคู่หมั้น
"ก้อคนที่คุณด่าว่ากระจอกงัยครับ" yuki โต้ไปนิดหน่อย
"อ๋อ นายน่ะเอง มีธุระอะไร แล้วนายเป็นใครเนี่ย"
"อย่างเพิ่งถามอะไรเลยนะครับ ตอนนี้ hyde เค้าตกอยู่ในอันตราย"
"ฮะ หมอนั่นนะเหรอ ช่างมันสิ มันทำชั้นขนาดนี้จะต้องไปห่วงอะไรมันอีกล่ะ" mekki พูดอย่างไม่มีเยื่อใย
"ถ้าคุณพูดแบบนั้น ผมขอละกันนะครับ"
"ตามใจสิ ยังงัยพรุ่งนี้ชั้นก้อจะกลับญี่ปุ่นแล้ว งั้นลาล่ะนะ" พูดจบ mekki ก้อวางหูทันที
"จะเอามันไปทำอะไรก้อเอาไปเลย ชั้นไปหาเอาใหม่ก้อได้ 555" (ร้ายจริงๆเลยเฟ้ย)

ตูมๆๆ!!!!! "E เมงุมิ ออกมานะเฟ้ย มาให้พวกตูตื้บให้มิดteenซะดีๆ!" เสียงทุบประตู พร้อมคำขู่เขย่าขวัญ จากบรรดาสาวกL'arc ที่ยังตามจิกตามกัดไม่เลิก
"โว๊ย...อะไรวะ ไอ้พวกนี้เม่ง...ตูไม่น่าไปเป็นแฟนกับไอ้เตี้ยนั่นเล้ย...ซวยอิ๊บ..หลบที่ไหนดีล่ะเนี่ย..."mekkiหันซ้ายมองขวา หาที่ซ่อน เพื่อยืดอายุขัยให้พ้นคืนนี้ไปได้
"แกจะออกมาดีๆ หรือจะให้พวกเราพังเข้าไปห๊า!!..1 2 3 เอ้าพวกเรา บุกโว๊ย!!!"
"ไม่ทันแล้ว หลบในนี้หละวะ" เธอรีบวิ่งเข้าไปหลบในตู้เซฟโรงแรม ด้วยหุ่นผอมเป็นซี่โครงไก่เคลื่อนที่นั้น ไม่ใช่เรื่องยาก ที่เธอจะยัดร่างกายที่บางกว่าทิชชู่เข้าไปได้
โครม!
เสียงพังประตูล้มลงมา สายตาอาฆาตทุกคู่ ต่างเหลียวมองไปรอบๆห้อง
"แยกย้ายกันหามัน จับมามายำteenต่อให้ได้"
"โอ้เล้!!" เสียงสาวกl'arcตอบอย่างพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย (ยังกะจับตายเสือโหย...)
'มันจะหาตูเจอมั๊ยวะเนี่ย...พ่อจ๋าแม่จ๋า mekkiยังไม่อยากต๊าย...'
"ไม่เจอเลยอ่ะ..มันแอบหนีไปที่อื่นแล้วมั้ง" คนหนึ่งพูดขึ้น หลังจากที่ลื้อส้วม ใต้เตียง ตู้เย็น(?) ระเบียง
"มันต้องอยู่ที่นี่แหละ หาในตู้เสื้อผ้ากันรึยังล่ะ"
"เปิดดูแล้วแต่ไม่มี...เอ๊ะ!"พูดถึงก็รู้สึกเฉลียวใจ
ครืด..... เสียงเปิดตู้เสื้อผ้าที่เลื่อนออกนั้น ทำเอาผู้ถูกตามล่า หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ภาพผัว..เอ๊ย!..แฟนเก่าของเธอกำลังเลือนลางขึ้นมา
'ฮ่าๆๆ E mekki สมน้ำหน้า เลิกกะตู เป็นไงล่ะแก๊ นังผู้หญิงใจง่าย แกตายแน่!!' เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังกึกก้องในหัวขมอง
"กรี๊ด....." หญิงสาวเผลอแหกปากออกมาอย่างลืมตัว ทำให้คนที่อยู่ข้างนอกนั้นได้ยิน
"มันอยู่ในนี้!!...เปิดเซฟลากมันมาตื๊บต่อเลยมั๊ย"
"เดี๋ยวก่อน...ต้องแบบนี้ซี่...สะใจกว่า" คนหนึ่งยิ้มอย่างร้ายกาจ ก่อนจะบิดเซฟใส่รหัสแสนมั่วลงไป
"ให้มันตายช้าๆ...สะใจดี"
"เอามันไปที่ห้องmeetingข้างล่างด้วย แล้วเดี๋ยวลากไปถ่วงที่แม่น้ำเจ้าพระยากัน" เสียงเสนอความเห็นอันเยี่ยมยอด ทำให้ทุกคนพร้อมใจกัน เตะตู้เซฟลงบันไดหนีไฟไปเรื่อยๆ จากชั้น12 จนถึงชั้น 1(ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้วนังเมะ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ทางด้านของ hyde ผู้น่าฉงฉาน
"แอ๊!....แอ อับอั๊นอาอำไอ...อ่อยอั๊นอ๊ะ!!"
(แปล: แก๊...แกจับชั้นมาทำไมปล่อยชั้นนะ)
"โว๊ย!..ไอ้นี่ โดนเทปปิดปากแล้วยังจะพูดมากอีก นี่!"
เพี๊ยะ!!
เสียงฝ่ามือกร้าวตบฉาดลงไปที่แก้มใสๆจนขึ้นเป็นรอย5นิ้วชัดแจ๋วอย่างกะถ่ายเอกสาร
"อย่าออกเสียงอีก ถ้าแกยังอยากใช้เสียงแกไว้ทำมาหากินต่อไป..."
หนุ่มผมทองน้ำตาไหลพราก เจ็บแทบขาดใจ
"ดูซิว่าไอ้ yuki มันจะมาช่วยแกรึเปล่า..." toshiพูดอย่างจงใจให้ hydeได้ยิน "เอ๊า..เอี่ยวอะไออ้วย"
(แปล: เค้า..เกี่ยวอะไรด้วย)
"แกอยากรู้เรอะ ไอ้หนู.... แกนี่มันเบ๊อะจิงๆ นะ ซื่อจนเซ่อ เค้ารู้สึกยังไงกะตัวเองยังไม่รู้ตัวอีก"
ตาโตสวยหรี่ลงด้วยความสงสัย...ร..หรือ..
"มัน 'รัก' แกน่ะสิ ไอ้โง่!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

<< back : next >>