Part..6

Yuki พา hyde มากินอาหารที่ภัตตาคารสุดหรูใจกลางเมือง ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่มองตรงมายัง 2 คนนี้
ใครบ้างละที่จะไม่รู้จัก นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง yuki yasunari ที่เป็นเจ้าของกิจการหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นธนาคาร โรงแรม ธุรกิจนำเข้า-ส่งออก สนามบิน และอย่างอื่นอีกมากมาย (เวอร์ไปมั้ย หุหุ) ทั้งๆที่วัยเพียง 34 ปีเท่านั้น
อีกทั้งยังรูปร่างหน้าตาที่คมเข้มสามารถเป็นนายแบบได้สบายๆ เสียที่นิสัยค่อนข้างเย็นชา เด็ดขาด จึงทำให้คนที่อยู่ใกล้เขาเกิดความรู้สึกเกรงทุกคน แต่ถึงอย่างนั้นเขายังเป็นที่หมายปองของบรรดาแม่สาวไฮโซอยู่ดี
แล้วไหนจะร่างบางที่มาด้วยกัน หน้าตาน่ารักแบบผู้หญิงแต่ก็แฝงความคมเข้มในแบบผู้ชายไว้ด้วย จึงทำให้ผู้คนที่มองมาไม่รู้ว่าจะชมว่าสวยหรือหล่อกันแน่ ทุกสายตาจับจ้องไปยัง 2 คนนี้จนพวกเขาเดินเข้าห้อง VIP ไป
“โห นี่ๅทำไมถึงกินที่หรูอย่างนี้อะ ชั้นไม่ได้พกเงินมามากขนาดนั้นนะเฟ้ย” hyde ถาม yuki ทั้งๆที่กำลังอ้าปากหวอ ตื่นตาตื่นใจกับภัตตาคารสุดหรู
ถึงแม้ว่า hyde จะรวยก็จริง แต่ก็นานๆทีเค้าถึงจะกินอาหารตามภัตตาคารต่างๆ คงเป็นเพราะความงก เอ้ย ความที่เขาไม่มีเวลา วันๆต้องนั่งหมกตัวอยู่แต่ในห้องแต่งเพลง จะได้กินก็แต่อาหารสำเร็จรูปประทังชีวิตไปวันๆเท่านั้น
“เอาน่า เดี๋ยวมื้อนี้ผมเลี้ยงเอง” yuki ตอบห้วนๆ
“บ้าหรอ นายจะมาเลี้ยงชั้นเนื่องในโอกาสอะไรไม่ทราบ” hyde แกล้งถามทั้งๆที่สุดแสนจะดีใจที่มีคนมาเลี้ยง แต่ก็ต้องแกล้งเก๊กถามไปตามมารยาท
“อืมมม นั่นสินะ โอกาสอะไรดีน้า… โอกาสที่ผมได้รู้จักคนน่ารักๆอย่าง hyde ละกัน OK มั้ย?” yuki ตอบพร้อมกับทำหน้าทะเล้นใส่
“บ้า” hyde หน้าแดงด้วยความเขิน เขาจึงแกล้งชกร่างสูงเบาๆทีนึง
“บอกไว้ก่อนนะ เห็นตัวแค่นี้แต่ชั้นกินโคตะระจะเก่งเลย ขนาด ken จังที่ว่าแน่ ยังกินสู้ชั้นไม่ได้เลย” hyde กล่าวก่อนจะจิ้มกุ้งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ
“ใครหรอ? Ken จัง” yuki ถาม เขารู้สึกโมโหขึ้นมาตงิดๆ ที่ร่างเล็กตรงหน้าเอ่ยชื่อผู้ชายออกมา
“อ๋อ ก็เพื่อนในว… เอ่อ เพื่อนที่ญี่ปุ่นหนะ ไม่มีอะไรหรอก”
hyde รู้สึกโล่งใจที่ร่างสูงตรงหน้าไม่ซักไซร้ถามต่ออีก เขาไม่อยากให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขาเป็นใคร ไม่ใช่ว่าเขาอยากจะปิดบังหรอกนะ แต่เป็นเพราะเขาอยากจะหาคนที่คบกับเขาเพราะความที่เป็นตัวเขาเอง คนที่ไม่หวังผลประโยชน์ คนที่คบเขาด้วยความจริงใจ ไม่ใช่คบเพราะว่าเขาเป็น hyde แห่งวง L’Arc~en~Ciel

“เฮ้อ อิ่มจริงๆ” hyde กล่าวพร้อมกับลูบท้องประกอบ
“แหงสิ ถ้าไม่อิ่มก็ไม่ใช่คนแล้ว เล่นซัดซะจนของเค้าจะหมดร้านอย่างนี้หนะ” yuki ไม่วายกัดร่างบางตรงหน้า
“อะไร ไม่ขนาดนั้นซักหน่อย” hyde เถียงกลับ “แค่ไม่กี่อย่าง อย่างมากก็ไม่เกิน 7000 เยน”
“ทั้งหมด 6200 บาท ครับ” เสียงพนักงานบอกราคาอาหารที่ทั้ง 2 คนกินไป ชายหนุ่มควักกระเป๋าตังค์ขึ้นมาพร้อมกับหยิบเครดิตการ์ดส่งไปให้พนักงาน
“ผิด 15,000 กว่าเยนต่างหาก” เป็นเหตุให้ร่างบางที่กำลังดื่มน้ำอยู่แทบสำลักออกมา
“ท..ทำไมมันแพงอย่างนี้วะ แหะๆ” hyde ตอบอ้อมแอ้ม แล้วก้มหัวคล้ายกับขออภัยที่ตัวเองกินไม่บันยะบันยัง
“555 ไม่ขนาดนั้นหรอก เค้ามีคิดค่า service chart ด้วยหนะ” yuki ตอบ เขารู้สึกเอ็นดูร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้ามาก จะเรียกว่าเป็นรักใช่หรือเปล่า เขาก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เช่นกัน คงต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
“yuki นายทำงานอะไรหนะ ทำไมท่าทางรวยจัง คงไม่ใช่เจ้าพ่อค้ายาหรอกนะ”
“เอ่อ ก็หลายอย่างนะ เออว่าแต่นายอยากไปเที่ยวไหนต่อละ เดี๋ยวพาไป” hyde รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะเปลี่ยนเรื่อง ในเมื่อไม่อยากบอก เขาก็ไม่คิดจะถามต่อไปอีก
“ไปไหนก็ได้ ชั้นไม่ค่อยรู้จักที่เที่ยวหรอก แนะนำหน่อยสิ”
“งั้นไปสยามละกัน” yuki แนะ เขาไม่รู้หรอกว่าที่นั่นจะทำให้ hyde วุ่นวายขนาดไหน

ทางด้านของ mekki ได้เดินทางมาถึงประเทศไทยได้ 2-3 วันแล้ว...แต่แหม
บ้านเมืองนี้มันใช่เล็กๆซะที่ไหนล่ะ แล้วยิ่งตา haido ไม่มีอุปกรณ์สื่อสารติดตัวอยู่เลยด้วย mekk iจึงคลายเครียดด้วยการพักที่โรงแรม ออเรียลทอล(โอ้..หรูนะยะหล่อน!) และไปจ้างไกด์ส่วนตัวไว้นำเที่ยว...ก็จะรีบหาไปทำไมล่ะ นาย haido ก้อออกจะรวยอย่างนั้น น่าจะเอาตัวรอดได้ซิ คิดอย่างนี้ จึงใช้เวลาเที่ยวไปวันๆ โดยไม่ห่วงฝ่ายชายเลยว่าจะเป็นเช่นไร...

"อู้หู!.....เดี๋ยวนี้เมืองไทยมีรถไฟฟ้าใช้ด้วยเหรอ~" hydeแหงนหน้ามองรางรถ b.t.s อย่างตื่นเต้น
"อื้อ เพิ่งมีเมื่อวันที่5เดือน12ปี99น่ะ" yukiบอกความแก่เพื่อนใหม่ขณะที่แลกเหรียญอยู่
"เหรอ..มิน่าล่ะ ตอนนั้นที่ชั้นมายังไม่เห็นมีเลย"
"นายเคยมาเมืองไทยด้วยเหรอ?..." ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ
"แน่นอน ก้อตอนนั้นฉันมาโปรโมท..เอ้ย!ไม่ใช่..มาเที่ยวกับ tet จังเพื่อนฉันน่ะ" เฮ่อ....เกือบหลุดปากไปอีกแล้วมั้ยล่ะ..
ทั้งสองหนุ่มซื้อตั๋วแล้ว เดินเข้าไปในตัวสถานี โชคดีที่เมื่อเข้ามาอล้วรถก็มาพอดีไม่ต้องรอ
hydeตื่นตาตื่นใจกับรถb.t.sมาก เขาชะโงกดูวิวตามทางอย่างตื่นเต้นไม่ต่างจากเด็กๆ ถ้าเป็นคนอื่นทำอาจดูไม่งามนัก แต่ดีว่าหน้าของhydeไม่ได้ล่วงไปตามอายุด้วย เมื่อเขาทำก็ดูน่ารักจนyukiยังอดยิ้มไม่ได้
สถานนีต่อไป สยาม...next station Siam....
เสียงเจ้าหน้าที่ประกาศ yukiลุกขึ้นไปที่ประตูอีกฝั่ง แต่เมื่อหันมาก็พบว่าhydeไปยืนรออยู่ที่ประตูฝั่งเดิมที่ขึ้นมาตอนแรก
"hyde...ลงฝั่งนี้ตะหาก"
hydeหันมาตามคำเรียกของชายหนุ่ม หน้าเป็นสีแดงน้อยๆ เขินในความเปิ่นของตัวเองจัง.....
"มิน่าล่ะ...ทำไมถึงไม่มีพื้นให้ลง..."เขาตอบเบาๆด้วยความอาย

“โอย ทำไมอากาศมันร้อนอย่างนี้” hyde บ่นทั้งๆที่ยังหอบแฮ่กๆอยู่ เขารู้สึกทั้งเหนื่อยและร้อนมากหลังจากที่เดินเที่ยวดูของทั่วสยาม แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้อะไรซักอย่างด้วยเหตุผลสั้นๆง่ายๆของเจ้าตัวว่า แพง
“งั้นไปนั่งพักก่อนละกัน” yuki รู้สึกเห็นใจร่างเล็กตรงหน้าเหมือนกัน เพราะอากาศที่นี่มีแต่ ร้อน ร้อนมาก และ ร้อนที่สุด เขาจูงมือ hyde ไปนั่งที่ม้านั่งยาวหน้าร้านขาย cd ญี่ปุ่นร้านหนึ่ง (คงรู้กันนะว่าร้านอะไร)
“รอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวไปหาอะไรเย็นๆมาให้กิน”
“ด..เดี๋ยว” hyde พยายามตะโกนเรียกร่างสูงที่เดินจากไป แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว
“เวรกัม ดันมานั่งหน้าร้านพวกนี้ซะด้วย เกิดใครจำได้จะทำยังงัยดี” hyde รำพึงกับตัวเอง พร้อมกับหยิบแว่นดำในกระเป๋าขึ้นมาสวม เนื่องจากเขาเห็นโปสเตอร์หน้าเขาแปะหลาอยู่หน้าร้าน
“แต่คงไม่มีใครจำได้หรอกมั้ง เราออกจะโทรมขนาดนี้ เหอๆๆ” hydeพยายามคิดในแง่ดีเอาไว้ พร้อมกับภาวนาให้ yuki กลับมาไวๆ
ระหว่างที่เขานั่งรออยู่นั้น เขาก็เห็นกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเดินมาหน้าร้านพร้อมกับชี้ๆที่โปสเตอร์หน้าเขา “ว้ายเธอ ดูสิ คนอะไร้หล่อเริ่ด perfect ขนาดนั้น” 1 ในกลุ่มนั้นวี้ดว้ายออกมา
“ไม่จริงหยะ ชั้นว่า hydeจัง สวยต่างหาก” อีก1 เถียงขึ้นมา
“เอาเถอะๆ จะเถียงกันไปทำไม เอาเป็นว่าทั้งหล่อทั้งสวย แถมเสียงดีอีกตะหาก แต่ชั้นชอบ tet จังมากกว่าอะ” คนที่ 3 พยายามพูดไกล่เกลี่ย แต่ก็ไม่วายถือหางคนที่ตัวเองชอบอยู่ดี
hyde นั่งดูทั้ง 3 ทะเลาะกัน ถึงจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่เขาก็รู้สึกขำกับท่าทางของทั้ง 3 จนเผลอหลุดก้ากออกมา เป็นเหตุให้ทั้ง 3 หันมามองที่เขาเป็นตาเดียวกัน
“ซวยละสิตู ไม่น่าเลย” hyde คิดในใจ “เผ่นดีกว่า” ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินออกจากตรงนั้นไป
“กรี้ด นั่น hyde หนิ” 1 ใน 3 ตะโกนออกมาแล้ววิ่งตรงเข้าไปหา hyde แล้วอีก 2 ก็วิ่งตามไปทันที แต่ hyde ก็ไม่พยายามหนี เขาไม่อยากส่อพิรุธออกมา
“ใช่หรอจอย hyde ตัวจริงเค้าจะมาทำอะไรตรงนี้ละ มีข่าวมาว่าเค้าอยู่ที่ LA ไม่ใช่หรอ” เพื่อนอีกคนพูดขึ้นมา
“นั่นสิ คนนี้คงแค่เหมือนละมั้ง hyde ตัวจริงหนะเค้าต้องคมเข้มกว่านี้นะ” อีกคนพูดสนับสนุน ทำให้คนชื่อจอยเริ่มลังเล แต่ก็ยังไม่หายสงสัยอยู่ดี
“ขอโทดคะ คุณใช่ hyde รึเปล่าคะ” จอยถาม hyde พร้อมกับชูโปสเตอร์รูปของเขาประกอบ hyde ทำหน้าเหรอ ไม่รู้จะตอบยังงัย เพราะไม่รู้เรื่องที่อีกฝ่ายพูด
“เฮ้ย ถ้าเค้าเป็น hyde ตัวจริงเค้าจะรู้เรื่องที่แกพูดหรองัยวะ มาเดี๋ยวชั้นถามเอง Are you Hyde of L’Arc~en~Ciel?” อีกคนพูดขึ้นมา
“Y..yes เอ้ย No no!!” hyde รีบปฏิเสธพัลวัน (เซ่อจริง) ยิ่งทำให้ทั้ง 3 สงสัยเข้าไปอีก ขนาดตัวก็ยังพอๆกะ hyde ตัวจริงซะด้วย
“เฮ้ย ให้เค้าถอดแว่นดิจะได้เห็นหน้าชัดๆ” อีกคนแนะขึ้นมา
“Pls take off your sunglasses” ทั้ง 3 ขอพร้อมทำหน้าอ้อนวอนเต็มที่
“จะให้ตูทำอะไรฟะ ไม่รู้เรื่องว้อย” hyde คิดในใจ แต่ก่อนที่จะมั่วตอบไปนั้น ก็มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามา
“ขอโทษครับ มีธุระอะไรกับแฟนผมหรือครับ” hyde รู้สึกโล่งใจมาก เมื่อหันไปเจอร่างที่คุ้นเคยกำลังเดินมาพร้อมกับไอติม 2 ถ้วยในมือ
“เห็นมั้ย ชั้นบอกแล้วว่าไม่ใช่ hyde หรอก เนี่ยผู้หญิงชัดๆ” 1 ในนั้นต่อว่าเพื่อนของตนที่ไม่ยอมเชื่อ
“ขอโทดค่ะ เข้าใจผิดกันนิดหน่อย ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” แล้วทั้ง 3 ก็เดินจากไป
“เฮ้อ เกือบตายแหนะ ดีนะที่นายมาช่วยไว้ทัน” hyde ถอนหายใจ พร้อมกับรับถ้วยไอติมจาก yuki
“แล้วเมื่อกี้นายพูดอะไรหรอ 3 คนนั้นเค้าถึงยอมไปได้หนะ” hyde ถาม แล้วตักไอติมเข้าปาก
“เอ่อ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ใช้ trick นิดหน่อย ว่าแต่ 3 คนนั้นเค้ามาพูดอะไรกับนายหรอ” yuki ถาม
“ง่า คือ เค้าทักคนผิดหนะ ช่างมันเถอะ กินไอติมกันดีกว่า” hyde รีบเปลี่ยนเรื่องพูดทันที เพื่อไม่ให้คนตรงหน้าซักต่อ เขาจึงทำเป็นง่วนอยู่กับการกินไอติม
yuki รู้สึกขำท่าทางของร่างเล็กในใจ ทำไมเขาจะไม่รู้หละว่า คนตรงหน้าเขาเป็นใคร เขารู้หมดทุกอย่างตั้งแต่วันที่เขาเก็บ passport ได้ เขาก็สั่งให้เพื่อนเขาที่อยู่ญี่ปุ่นช่วยสืบเรื่องของ hyde จนหมดสิ้น ซึ่งมันก็ง่ายจะตายไป เพราะ hyde โด่งดังมากที่ญี่ปุ่น แต่เมื่อร่างเล็กไม่อยากให้เขารู้ เขาจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่เหตุผลสำคัญก็คือ เขากลัวว่าคนตรงหน้าจะหนีเขาไปต่างหาก ซึ่งตอนนี้เขายังติดไม่ออกเลยว่า ถ้าเขาไม่ได้พบกับคนตรงหน้าอีก เขาจะรู้สึกอย่างไร!!

<< back : next >>