วิวาทะ

กรณีศึกษาสื่อมวลชนหมาล่าเนื้อไร้หิริโอตตัปปะ

มาตรฐานของสื่อมวลชน กรณีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งเสนอข่าวและภาพอนาจาร สร้างความเสียหายให้กับหลวงปู่เกษม รักษาการเจ้าอาวาสวัดเกษร จ.ปทุมธานี เพราะจิตละโมบ ลามกของพระลูกวัดจำนวน 3 รูป ได้สมคบกับพนักงานขับรถของวัด นำยานอนหลับไปให้พระสมุห์เกษมฉันจนหมดสติ และได้ปฏิบัติการโฉด กระทำอนาจาร พร้อมกับบันทึกภาพ ไว้ เพื่อแบล็คเมย์หลวงปู่เกษม ซึ่งมีอาวุโส และความเหมาะสมมากที่สุด ที่จะได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดเกษร

พระทั้งสามรูป ถูกกิเลสบังตา เห็นผิดเป็นชอบ อยากจะขึ้นมาเป็นเจ้าอาวาส จึงวางอุบายชั่วหยาบ นำภาพดังกล่าวไปร้องเรียนต่อหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ที่ชอบนำเสนอข่าวฉาว ในแวดวงสงฆ์ โดยมิได้คำนึงถึงผลเสียที่จะตามมาต่อภาพรวมในสถาบันสงฆ์

ที่สุดเมื่อมีการตรวจสอบ ปรากฏว่า สิ่งที่หนังสือพิมพ์ฉบับนั้น เสนอข่าว และภาพออกสู่สายตาประชาชน ได้สร้างความเสื่อมเสียให้กับผู้ที่ตกเป็นข่าวไปแล้ว

แม้เมื่อมีการพิสูจน์ และยืนยันถึงข้อเท็จจริงจากเจ้าหน้าที่บ้านเมือง ตลอดจนประจักษ์พยานต่างๆ 

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นายเปี๊ยก (คนขับรถวัด) ได้ให้การรับสารภาพกับเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างสิ้นไส้ โดยยอมรับว่า เขาเป็นชายที่อยู่ในภาพอนาจาร และได้กระทำลงไปด้วย อารมณ์ ชั่ววูบ ตามคำสั่งของพระทั้งสามรูป

บัดนี้ได้สำนึกบาปแล้ว และหวังเป็นอย่างยิ่งว่า หลวงปู่เกษมที่มีเมตตาและมีบุญคุณต่อเขามาโดยตลอด จะให้ "อภัย" กับการก่อกรรมทำชั่วของเขาในหนนี้

หน้าที่ของสื่อมวลชน โดยเฉพาะหนังสือพิมพ์รายวันฉบับดังกล่าวที่นำเสนอข่าวคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง มีสามัญสำนึกรับผิดชอบ ต่อบทบาทหน้าที่ของสื่อมวลชน มากน้อย เพียงใด

พิสูจน์ให้เห็นกันอย่างชัดแจ้งแล้วว่า แม้จะมีข่าวออกมาเป็นด้านบวกต่อผู้ที่ถูกกล่าวหาคือ หลวงปู่เกษม และได้รับการพิสูจน์ว่า ข้อเท็จจริงคืออะไร

แต่กลับเป็นเรื่องที่น่าเสียใจเหลือเกินที่ว่า สำนักข่าวแห่งนั้น หนังสือพิมพ์ฉบับนั้น แม้จะประกาศเป็น "หมาเฝ้าบ้าน" กลับทำเป็นหูทวนลม ไม่สนใจที่จะชำระ ขี้-เยี่ยว ที่ตัวเองสำคัญ ผิด ขับถ่ายรดใส่หัวชาวบ้านผู้ตกเป็นข่าวแต่อย่างใด 

นี่คือเรื่องเศร้า ที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง จนกลายเป็นเรื่องปกติสามัญไปเสียแล้ว

สื่อมวลชนที่สำคัญตนว่า เป็น "ฐานันดร 4" ที่จักทำความจริงให้ปรากฏต่อสายตาสาธารณชน แต่สื่อมวลชนบางสำนักกลับไม่ละอายต่อบาปกรรมที่ตัวเองเป็นผู้ก่อกรรมทำชั่ว แม้จะมีเจตนาเต็มร้อย หรือ จะด้วยว่าผิดพลาดทางเทคนิค โง่เขลาเบาปัญญา ก็สมควรอย่างยิ่ง ที่จะต้องแสดงความรับผิดชอบกับผลกรรมดังกล่าว

บ่อยครั้ง หลายท่านคงจะเคยได้ยินเหตุผลจากสำนักพิมพ์หรือหนังสือพิมพ์รายวัน ที่มักอ้างถึงเรื่องของเวลาว่า หนังสือพิมพ์รายวันเป็นสื่อที่ทำงานแข่งขันกับเวลา ดังนั้น เรื่องของ ความผิดพลาดจึงอาจเกิดขึ้นได้

ในฐานะที่ผมทำงานหาเลี้ยงชีพอยู่บนถนนสายนี้มากกว่า 10 ปี ยอมรับว่า เป็นเหตุผลที่พอรับได้ แต่ไม่ถูกต้องทั้งหมด เพราะการนำเสนอข่าวสาร จะต้องตรวจสอบข้อมูล เบื้องต้น ว่า มีความน่าเชื่อถือเพียงใด อีกทั้งเมื่อมีการนำเสนอข่าวไปแล้ว และได้สร้างความเสียหายให้กับบุคคลหนึ่งบุคคลใด ที่ถูกพาดพิงในเนื้อหาข่าวสาร เมื่อผู้ตกเป็นข่าวออกมาชี้แจง ก็ควรอย่างยิ่งที่จะให้โอกาสผู้ที่เสียหายได้รับการชี้แจง

สื่อมวลชนไม่ใช่ผู้พิพากษา แม้แต่ผู้พิพากษาเอง อนุศาสนาจารย์ และผู้จัดรายการวิทยุ "ธรรมะร่วมสมัย" จัดรายการด่าพระด่าเจ้า ย่อมพึงสำเหนียกเช่นกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การงุบงิบฉกเงินของพระมหาดร.ทวนชัย จำนวน 10,000 บาท ล่องหน ต่อเมื่อพระท่านนำเรื่องฟ้องร้องต่อเจ้าหน้าที่บ้านเมือง กลับออกมาโวยวาย อ้างเป็นคน สนิท ของ นายทหาร ระดับสูง และว่า นำเงินของพระมหาดร.ทวนชัย ไปบริจาคให้กับมูลนิธิแห่งหนึ่ง

ไม่ว่าเงินหรือปัจจัยนั้น ที่ พ.อ.ทองขาว อ้างว่า เป็นเงินสกปรกที่พระมหาดร.ทวนชัย ได้มาจากการทอดผ้าป่าวัดพระธรรมกาย ก็ล้วนแต่เป็นความเห็นที่ "อัปยศอดสูสิ้นดี"

ในฐานะอนุศาสนาจารย์ กองบัญชาการทหารสูงสุด ย่อมจักไม่กระทำการใดที่เป็นการริดรอนสิทธิ์ ข่มขู่ผู้อื่น ฉกฉวยทรัพย์ของผู้อื่น โดยที่เจ้าตัวไม่ได้อนุญาต ไปกระทำการ หนึ่งการใด

จึงเป็นเรื่องที่น่าละอายใจ มากกว่าที่ พ.อ.ทองขาว จะได้รับการสรรเสริญ

มีคำถามว่า พ.อ.ทองขาวสติดีอยู่หรือไม่ จึงลุแก่อำนาจ หยิบเงินพระภิกษุสงฆ์ไปโดยพละการ แล้วกลับมาอ้างว่า ได้นำเงินดังกล่าวไปบริจาคอย่างมีเงื่อนงำ

ครับ เป็นเรื่องที่น่าเสียดาย แม้ว่า พ.อ.ทองขาวจะเป็นผู้ที่สังคมต่างรับรู้ว่า ท่านเป็นคนคงแก่เรียน เป็นผู้ที่มั่นคงต่อพระพุทธศาสนา เคยบวชเรียนมาก็มาก แต่เหตุใดจึงมีพฤติกรรมเช่นนั้น

พ.อ.ทองขาวเติบโตมาจากร่มเงาของพระพุทธศาสนา มีอาชีพการงาน ฐานะที่มั่นคง ซ้ำภรรยาของท่านก็ยังทำงานอยู่กับพระกับเจ้า จะทำเรื่องที่บั่นทอนความรู้สึกต่อชาวพุทธ โดยรวมไปทำไม ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ครับ

โซตัส