Eeuwige Pubers
minder puisterig
dan verwacht
door onze acné specialist

Onlangs kwam bij het opruimen van de zolder een videotape tevoorschijn met daarop de registratie van een aflevering van het indertijd roemruchte IKON-jongerenprogramma Sjappoo!. Omdat het de laatste aflevering van het seizoen was, had maker Cees Grimbergen als apotheose drie "eeuwige pubers" uitgenodigd die, mits binnen de grenzen van het betamelijke, mochten komen vertellen wat hen al vele decennia lanmg had dwarsgezeten en hoe het nu verder moest. De aflevering heette dan ook heel toepasselijk Eeuwige Pubers. Behalve Adelheid Roosen en de vader van Candy Dulfer waren ook wij uitverkoren om mee te doen. Om goed beslagen ten ijs te komen, vraten wij ons al weken voor de opname ongans aan chocola, kroketten en andere vette voedingswaren, in een poging daarmee onze allang verdwenen jeugdpuistjes terug te roepen. Die puisten leken ons een goed middel om de bijna onoverbrugbare kloof tussen de doelgroep en onszelf te overbruggen.

Maar hoe we ook ons best deden, de onfrisse, goedaardige gezwelletjes die in onze opgroeitijd op ons aangezicht zo gelig en zo welig tierden, weigerden een come-back te maken. En ook de onmatige zelfbevlekkingen die wij ten einde raad uit het archief trokken, leverden niet het gewenste resultaat op. Ach, hoe trokken wij vroeger de aandacht als wij weer eens slechts één halve Jamin-reep hadden geconsumeerd en ons daags na deze toch maar heel kleine vesrnapering schichtig op straat begaven, onze tronie alweer rijkelijk bestrooid met een nieuwe lichting puisten. Als de dag van gisteren herinneren we ons nog hoe de badkamerspiegel hier en daar ondoorzichtig werd als we de schade van zeer nabij opnamen en daarbij een brede zure grimas maakten. Dat steeds wederkerend kosmetisch drama was niet bevorderlijk voor het leggen van sociale contacten, zodat wij onze vleselijke lusten jarenlang in de doe-het-zelf sfeer botvierden.

Met prettig in de hand liggende trekapparatuur,
wat ontspannende lectuur en een reep melkchocolade
van meneer Jamin weet menig doe-het-zelver zich uitstekend te vermaken

Zoals gezegd lukt het ons dus niet om ten behoeve van Sjappo die verschrikkelijke acne te doen wederkeren. Toch wilden we tijdens ons optreden een duidelijk onvolwassen indruk maken en dus besloten we om tijdens de opnamen, net als echte pubers de groeten te doen aan familie, vrienden en bekenden. Maar hoe moesten we dat aanpakken? Wuiven en roepen mocht natuurlijk niet en als we het toch probeerden, zouden we er waarschijnlijk onverbiddellijk worden uitgeknipt. We dachten diep na en ontwikkelden vervolgens een serie gebaren, die het thuisfront zou herkennen als wij tijdens ons optreden die gebaren zouden maken. Alle vrienden en familie werden tijdig over deze codes ingelicht en toen het spul uiteindelijk werd uitgezonden, stond iedereen verbaasd dat wij ondanks onze zenuwen (het was ons televisiedebuut) nog zoveel tegenwoordigheid van geest hadden om al die afgesproken signalen te geven.

Wat waren dat dan voor signalen? Het zou te ver voeren om ze hier allemaal de revu te laten passeren, maar het moet voor buitenstaanders een merkwaardig gezicht zijn geweest, dat wrijven over de neus (groeten aan neef Joop), het ondersteunen van de kin met de linkerhand (voor tante Leny), hetzelfde gebaar maar dan met de rechterhand (voor de man van tante Leny), het pakken van lokje haar tussen duim en wijsvinger en dan rondrollen (voor El en Lee), pakje Marlboro rechop zetten en daarna glimlachend omgooien (groet aan oom Paul), sigarettenrook eerst naar links (Ton) en en dan naar rechts (Cobie) en vevolgens omhoog (Nellie) blazen, met middelvinger tikjes op de tafel geven (Hans), verbaasd naar linker gesprekspartner kijken (Louis en Aleida) en dat soort signalen.

Voor de allernaaste familieleden hadden we verder woordcodes afgesproken: zogenaamd terloopse opmerkingen als Inderdaad, Cees (hartelijke groeten aan tante Wil in Nieuw-Vennep), Dat kun je wel zeggen ja (een verborgen wuif naar mijn zuster Roberta) en Nou dat hangt er vanaf (groeten uit Holland voor Koos en Selma in Singapore). Tenslotte hadden we een hele reeks tja's en eh's ingestudeerd ten behoeve van onze beide kinderen en hun in totaal zestig klasgenootjes. Het codesysteem werkte feilloos en de regisseur heeft er niets van gemerkt, behalve dan dat wij met al die gebaren en geluiden een nogal nerveuze indruk schijnen te hebben gemaakt.

Tijdens de opnamen van Sjappoo! ging het er soms ruig aan toe.
Op de foto ziet men van links naar rechts Adelheid Roosen, Raw Bear en een wat teruggetrokken Vader van Candy Dulfer.
Geheel rechts (met IKON-hoed) de maker van het programma en tevens auteur van de bundel "Sprookjes van Grimbergen". Zoals men op de hoed kan zien, is er op 10 juni aanstaande weer een uitzending.

Na afloop van de uitzending stond de telefoon, die op het glimmend gepolitoerde blad van ons dressoir staat, niet stil. Dat was een heel vreemd gezicht, zo'n telefoon die niet rinkelt maar wel langzaam wegglijdt. Na onderzoek bleek dat het dressoir niet helemaal waterpas stond Over de uitzending van Sjappoo! zelf overigens niets dan goeds. De camera zoemde prachtig in op de voorpagina van het door Grimbergen omhoog gehouden exemplaar van De Stille Graaf en hield dat beeld zeker zo'n vijf seconden vast. Het Algemeen Dagblad zou voor zo'n zelfde close-up in een primetime reclameblok minstens vijftigdizend gulden zijn kwijtgeweest.

Van vele kanten werd ons gevraagd hoe wij eigenlijk bij Sjappoo! terechtkwamen en ook wilde men graag weten of we nog beroemdheden hebben ontmoet daar. Tja, hoe kwamen wij bij Sjappoo! verzeild? We zijn gewoon vanuit Amsterdam richting Amersfoort gereden en hebben toen de borden Hilversum gevolgd. Men komt dan vanzelf bij de televisiestudio's. Dat is alles. Het meemaken van een tv-opname daarentegen is veel interessanter. Na aankomst in de studio's wordt men opgevangen in de kantine waar een keur aan alcoholische drankjes verkrijgbaar is die in aangenaam tempo worden verstrekt, De directeur van de omroepvereniging waar wij voor optraden, heet dan ook niet voor niets (Leo) Schenk.

Het propere keukentje in de IKON-kantine
is van alle gemakken voorzien

In die gezellige, café-achtige ruimte is het een komen en gaan van allerlei coryfeeën. die men gewoon kan aanraken. Wij zagen er bijvoorbeeld de nationale Monopoly-kampioen Kees Driehuis. Ook was aanwezig en enigszins koortsige Ton Planken, met wie wij nog een interessante discussie over houtworm voerden, en waaraan ook de bekende strijder tegen discriminerende achternamen, Paul Witteman, deelnam. Daarna mengde de kenner van het oude China, Aart Staartjes, zich in het gesprek. Toen wij even onze kruk verlieten voor een sanitaire stop, struikelden we bijna over een blindegeleidehond die aan de broer van Linda de Mol bleek toe te behoren en naar de naam Talpa luisterde. Teruggekomen kregen we een pilsje aangeboden door Neerlands beroemdste gladheidsbestrijder, Han Peekel, terwijl de bekende mondhygiëniste en tandartsassistente Amanda Spoel toastjes met filet americain en paling aandroeg. Tot onze verrassing gaf ook hengelsportspecialist Jack van der Voorn nog even acte de présence, speciaal om ons te complimenteren met de wijze waarop wij ons van onze pubertaak hadden gekweten.

Na afloop van de opnamen hebben we nog geïnformeerd waarom men speciaal ons had uitgekozen om als eeuwige puber te fungeren. Men deed daar aanvankelijk nogal geheimzinnig over maar tenslotte kwam toch het hoge woord eruit: het uiteindelijk uitgenodigde drietal Roosen, Vader van Candy Dulfer en ondergetekende was eigenlijk een tweede keus geweest. Wij mochten alleen maar op de buis omdat de aanvankelijk geselecteerde echte eeuwige pubers allemaal verhinderd waren.De makers van het programma hadden namelijk eerst geprobeerd om Kuifje te strikken, maar die moest die dag op de Algemene Dierenbegraafplaats te Brussel het grafje van Bobby verzorgen. En ook Tarzan, de eeuwig jeugdig ogende lianenzwaaier, had (bijna onverstaanbaar) telefonisch afgezegd omdat hij in het oerwoud nog steeds zoekende was naar zijn bovenprothese. Dat onmisbare deel van zijn gebit was een maand eerder tijdens het uitstoten van zijn beroemde oerwoudkreet uit zijn mond geglipt en ligt nu ergens tussen de ondoordringbare varens in de modder van de jungle. En ook Olijfje had afgezegd omdat ze dringend naar het bejaardentehuis moest waar Popeye met een nitrietvergiftiging op de Intensive Care ligt.

Toen iedereen naar huis was en de rust in de IKON-kantine was weergekeerd, hebben we nog even in de studio's rondgewandeld. En zo kwamen we middenin een vraaggesprek terecht dat Karel van de Graaf met een dolgedraaide ober voerde.

Verder naar Karel en de Dolgedraaide Ober
Terug naar voorblad De Stille Graaf