Karel en de dolgedraaide ober
door mevrouw J. van der Valk-Concern

Na ons geslaagde televisie-optreden in het IKON-programma Sjappoo! wandelden wij nog wat door de studiogangen, openden een deur en kwamen opeens midden in een tv-opname van de Karel van de Graaf show terecht. Hoewel Karel met de rug naar ons toe zat, herkenden wij hem uiteraard direct aan zijn kruin. Tegenover Karel zat een uiterst zenuwachtige man met een kelnerskostuum aan, die net vertelde dat hij op staande voet was ontslagen bij het van der Valk-restaurant De Grauwe Bergen, na een aantal vervelende incidenten.
"Wat waren dat dan voor incidenten?" informeerde Karel.
"Ach meneer, ik werd stapelgek van de stupide vragen die de gasten bij de Grauwe Bergen mij stelden. Op zeker moment kon ik mij niet meer beheersen en heb ik een brandje gesticht. Tja en nu zit ik met de gebakken peren."
"Tja, dan kan ik me voorstellen", zei Karel, "maar hoe kwam u er in vredesnaam bij om behalve de geflambeerde peren ook maar meteen het hele restaurant van uw werkgever in de fik te steken?"
"Vanwege al die stomme opmerkingen iedere avond. Dat heb ik u net verteld!", riep de ober boos.
"Oja, dat was ik even vergeten", verontschuldigde Karel zich. "Kunt u een voorbeeld van zo'n stomme opmerking geven?"
"Eén voorbeeld?" schreeuwde de ober nu buiten zinnen, "één voorbeeld? Ik weet er wel honderd!"
"Nou, begint u dan maar, nodigde van der Graaf uit, die zijn stoel veiligheidshalve wat achteruit schoof en daarna afwachtend achterover leunde..
"Dit kreeg ik bijvoorbeeld op Eerste Kerstdag naar mijn hoofd: Ober! Deze kip ruikt naar vis! Dat was een hele stomme opmerking want dat mens had knorhaan besteld"
Karel glimlachte en sprak: "Gaat u vooral door"
"En dan niet te vergeten die mafkees die me naar zich toeriep en klaagde dat zijn gebakken vis met de staart zwaaide. Meneer, zei ik, dan had u maar geen vlagzalm moeten bestellen."
Karel fronsde even de wenkbrauwen alsof hij het niet helemaal begreep en vroeg de ober vervolgens om meer voorbeelden.
"Prima", zei de ober, "maar als ik eenmaal begin, is er geen ophouden meer bij. Dus u knipt er later maar uit wat u nodig acht."
"Dat maken we zelf wel uit", antwoordde van der Graaf een beetje geïrriteerd en knikte even, om aan te geven dat de ober van wal kon steken. Dat liet de dolgedraaide man zich geen twee keer zeggen.

Ober, deze vis is nogal taai!
Ja mevrouw, dat komt wel meer voor bij harder.

Ober, er komen steeds knallen uit mijn hutspot!
Da's het klapstuk, mevrouw.

Ober, dit gevogelte heeft een aardappelsmaak!
Moet u de volgende keer maar geen krielkip bestellen, meneer

Meneer de ober, waarom glimlacht de filet op mijn bord zo blij?
Omdat het van een dolfijn komt, ventje

Ober, dit gestoofde knaagdier kijkt alsof het ruzie zoekt!
Bestel dan geen relmuis, mens..

Ober, waarom glimt die duif op het tafeltje hiernaast meer dan de mijne?
Omdat die van u doffer is, meneer

Ober, deze vogel ruikt naar rundvlees en smaakt naar taart!
Ja klopt, u had toch koekoek besteld?

Ober, volgens mij is dit vogeltje veel te lang gegrild!
Had u maar geen koolmees moeten bestellen dame

Ober, wat zijn dat voor gekke vogels die u net naar dat tafeltje daar bracht?
Dat waren tureluurs, meneer

Ober, waarom wilt u mijn rijbewijs zien?
Omdat u zojuist die jaguar hebt gesneden, mevrouw

Ober, deze biefstuk smaakt behoorlijk zout!
De kok had alleen nog maar zeekoe, mevrouwtje
Ja en dan nog wat, dat wild van mijn man is trouwens ook flink aan de zoute kant!
Ja, waarom bestelt hij dan ook bremhaas?

Ober, waarom krijg ik geen mes en vork bij dit gevogelte?
Omdat u nadrukkelijk om lepelaar vroeg, meneer

Ober, er zitten eitjes in deze bavianenfilet!
Dat is de mandril, dame

De stem van de overspannen ober stokte even van woede en emotie. Hij pakte een zakdoek uit zijn wat morsige colbertje en na een traantje te hebben weggeveegd, vervolgde hij: "En zo ging het maar door, meneer de Graaf, dag in dag uit, en dat 20 jaren lang. Begrijpt u nu dat ik er tenslotte niet meer tegen kon en het restaurant uit wanhoop met een jerrycan mooie oude cognac heb overgoten?"
Karel knikte meelevend, bedankte de dolgedraaide ober voor zijn medewerking, richtte toen de blik naar camera 2 en kondigde het programma af. Er klonk een luid applaus toen de floor manager het bord "Applaus" omhoog hield. Wij keken op ons horloge en ontdekten dat het hoog tijd werd het Hilversumse omroepcomplex weer eens te verlaten. Tijd voor een hapje in het openluchtrestaurant De Geblakerde Bergen. Business as usual, want het leven gaat door.

Terug