(Op onderstaand artikel ontvingen wij reacties) Verliescijfers
krant voor ons geen mysterie meer Hoewel wij daar niet om
hadden gevraagd, kregen we een maand of wat geleden van
Het Parool een brief in de bus dat wij de krant twee
weken lang geheel gratis zouden ontvangen. Een paar dagen
later werd daar inderdaad een begin mee gemaakt. Het
Parool werd bij ons in de bus gestopt met daarbij, los
bijgevoegd, een papieren zak. Waar die zak toe diende,
stond nergens vermeld en het doel, de zin, het nut ervan
is ons tot dusver ontgaan. Wij besloten dat te zijner
tijd eens aan de bezorg(st)er te vragen als die na
veertien dagen zou aanbellen om mee te delen dat onze
gratis proefperiode voorbij was. Ook de dag daarna
ontvingen wij de krant, waarbij ons opviel dat pagina
drie (de pagina die vroeger het beroemde Kronkel cursiefje bevatte en waar gewoonlijk het meest
wetenswaardige achtergrond nieuws staat beschreven, een
pagina kortom die je als lezer het eerste opslaat) geen
enkel nieuwsfeit maar uitsluitend een paginagrote
advertentie bevatte. Het moet financieel wel heel slecht
gaan met Het Parool, als ze zo'n belangrijke pagina aan
de commercie uitleveren. Maar Het Parool maakt dat allemaal niet uit (zoals ook verder uit dit verslag zal blijken). Ikzelf was niet aanwezig, maar mijn dochter antwoordde op de vraag hoe wij de kwaliteit van Het Parool beoordeelden naar waarheid dat wij na twee dagen helemaal geen krant meer hadden ontvangen. Daar werd niet op ingegaan, waarschijnlijk omdat daar een andere afdeling over ging. In plaats daarvan werd mijn dochter gevraagd of wij, na deze eerste kennismaking met Het Parool, misschien interesse hadden in een nieuw speciaal aanbod, en wel drie weken Het Parool voor tien gulden? Dat is natuurlijk helemaal van de gekke. Eerst hun belofte van twee weken gratis Het Parool niet nakomen en dan doodleuk met een andere suggestie op de proppen komen die wél geld kost. Laat ze eerst maar eens die krant twee weken lang correct, voor niks en zonder verplichtingen, bezorgen. We besloten de krant een emailtje te sturen. Het email adres van de service-afdeling (`Melden van problemen rond de bezorging') vonden we na enig zoeken op de Parool website. We stuurden hen een bericht waarin we de slechte bezorging meldden en tevens opheldering vroegen over de betekenis van die papieren zak die bij het eerste nummer van de krant was meegeleverd. We wachtten een dag, twee dagen, een week, maar enige reactie van de krant bleef uit. Aanvankelijk dachten we dat dat kwam omdat we in onze klacht het bezorgadres niet hadden vermeld, maar daar had men snel achter kunnen komen door even een emailtje terug te sturen. Na een week verzonden we ons bericht opnieuw, ditmaal met een kopie naar de Parool redactie want die krijgt het natuurlijk voor de kiezen als het aantal lezers, onder andere door deze bedroevend slechte serviceverlening, laag blijft of terugloopt. En in ons emailbericht was haarfijn te lezen hoe het met die dienstverlening is gesteld. Maar ook na deze tweede poging tot communicatie zweeg Het Parool als het graf. Het heeft er alle schijn van dat hun minachting voor de lezers structureel van aard is. En voor ons is het dan ook geen mysterie meer waarom het Parool voortdurend in de verliescijfers zit en er met de regelmaat van de klok een nieuwe hoofdredacteur aantreedt. Lees ook de ontvangen reacties op dit artikel |