Σουλεϊμάν Ντακντούκ - Κάστρο
Βιογραφικό
Για τον Κάστρο.
Είναι η τρίτη φορά που στο πρόσωπο του Σουλεϊμάν Ντακντούκ ( Κάστρο), βάλλεται το αντιρατσιστικό κίνημα στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα το κομμάτι των μεταναστών που τολμούν, υπό συνθήκες ρατσισμού, ν’ αρθρώσουν πολιτικό λόγο , να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και να μεταδώσουν το μήνυμα του αγώνα για ισότιμη μεταχείριση στο σύνολο των αλλοεθνών. Με τη βεβαιότητα ότι η προάσπισή του είναι μια δίκαιη υπόθεση και ταυτόχρονα μια πράξη αντίστασης ενάντια στον κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους, στην υποκρισία του και την κατευθυνόμενη προπαγάνδα, ζητάμε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη σας. Για το σκοπό αυτό, κρίνουμε σκόπιμο να σας γνωρίσουμε, μ’ ένα βιογραφικό σημείωμα, τον Κάστρο και τη μέχρι τώρα δράση του.
Γεννήθηκε στην Ταρτούς της Συρίας το Φεβρουάριο του 1969. Κατά τη διετία 1980-1982 πολέμησε στο Λίβανο ενάντια στην Ισραηλινή κατοχή. Ανέπτυξε αντικαθεστωτική δράση στο εσωτερικό της Συρίας, τόσο μέσω της πολιτικής του κινητοποίησης όσο και μέσα από την καυστική του σκιτσογραφία. Αρνήθηκε να υπηρετήσει στον εθνικό στρατό του ΡΑΖ και το 1989 μετανάστευσε στην Ελλάδα. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στη χώρα οργάνωσε ομάδες εργατών που διαχειρίζονταν συλλογικά τη διάθεση και το μισθό τους, διεκδίκησε τα εργασιακά δικαιώματα τόσο για τον ίδιο όσο και για το σύνολο των αλλοεθνών και επιδόθηκε σ’ ένα έργο παρότρυνσης και οργάνωσης των μεταναστών, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουν την αυθαιρεσία των εργοδοτών τους. Ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη του αντικαθεστωτικού συλλόγου Σύρων Μεταναστών στα Χανιά, ο οποίος κατάφερε να στηρίξει οικονομικά για μακρό χρονικό διάστημα ομοεθνείς, να μπλοκάρει απελάσεις, να αποδώσει στους αδικούμενους εργάτες τα καταπατημένα δικαιώματά τους, και γενικότερα να δημιουργήσει στην πόλη ένα κλίμα δραστηριοποίησης και αφύπνισης των μεταναστών αλλά και ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ισότιμη ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία.
Τον Ιανουάριο του 1995, οι διωκτικές αρχές των Χανίων συνέλαβαν τον Κάστρο με την πρόφαση της παράνομης διαμονής στη χώρα, αν και ήταν ήδη παντρεμένος με Ελληνίδα και είχαν αποσταλεί στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης όλα τα σχετικά έγγραφα για την έκδοση της άδειας παραμονής του. Την ίδια στιγμή, η συριακή πρεσβεία, άτυπα αλλά σαφέστατα, αρνιόταν να του χορηγήσει το διαβατήριο που δικαιούνταν. Η σύλληψή του ένωσε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών χώρων και φορέων, που κινητοποιήθηκαν αμέσως και απαίτησαν την αποφυλάκισή του, κατανοώντας ότι η καταστολή και η άμεση απειλή της απέλασης δεν αφορούσαν έναν «παράνομο» μετανάστη, αλλά την ίδια την τόλμη της διεκδίκησης των δικαιωμάτων ακόμα και μέσα σε καθεστώς παρανομίας. Οι κινητοποιήσεις ανάγκασαν τότε τις Αρχές να απελευθερώσουν τον Κάστρο και να υποχωρήσουν μπροστά στη δύναμη της έμπρακτης αλληλεγγύης. Ο Κάστρο και μετά απ’ αυτό συνέχισε να δραστηριοποιείται πολιτικά και κοινωνικά, να ωθεί τους μετανάστες στον αγώνα και να βρίσκεται δίπλα σε κάθε κίνηση διεκδίκησης δικαιωμάτων. Τον Οκτώβριο του 1995 έγινε μέλος της Ένωσης Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων του Νομού Χανίων και όταν το 1998 επιτράπηκε στους αλλοδαπούς-μέλη να δηλώσουν υποψηφιότητα, εξελέγη ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα, ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Εθνοτήτων, προήγαγε μέσα από τα ετήσια φεστιβάλ των Χανίων τη συζήτηση γύρω από τα πολιτικά και εργασιακά δικαιώματα των μεταναστών, ενώ δεν έπαψε στιγμή είτε μέσω του συλλόγου είτε μέσω των προσωπικών του σχέσεων να μεταδίδει το μήνυμα του αγώνα ενάντια στον ρατσισμό και την καταπάτηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τον Οκτώβριο του 2000, την ίδια μέρα που έληγε η άδεια παραμονής του, που μπόρεσε να βγάλει βρέθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Χανίων για την επικύρωση ενός πληρεξουσίου. Αντί γι’ αυτό, ο υπάλληλος τον οδήγησε στον 1ο όροφο του κτηρίου, όπου του επιδείξανε ως έγγραφα κατηγορίας ένα φάκελο που περιείχε όλα τα κείμενα σκίτσα, προκηρύξεις, αφίσες που κατά καιρούς είχε συντάξει. Συνελήφθη επί τόπου χωρίς να του επιτραπεί να ασκήσει κανένα από τα δικαιώματά του, και αφού κρατήθηκε για μία μέρα στο τμήμα Χανίων, μεταφέρθηκε κρυφά τη νύχτα σ’ ένα χωριό έξω από την πόλη όπου και σχεδιάστηκε η άμεση απέλασή του. Ο Κάστρο κατάφερε, κρυφά, να επικοινωνήσει με κάποιους ανθρώπους στην πόλη, από τους οποίους ξέσπασε ένα ακόμα πολυποίκιλο κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης, το οποίο έκανε σαφές ότι οι Αρχές δημιουργούσαν ένα ζήτημα αδιευκρίνιστου πολιτικού κόστους. Αμέσως γράφτηκαν μανιφέστα, έγιναν πορείες, αναπτύχθηκε έντονη αρθρογραφία, και ενώπιον ενός κόσμου που ουσιαστικά αντιδρούσε στην καταστολή της ελεύθερης σκέψης και όχι της παρανομίας, οι Αρχές αναγκάστηκαν για άλλη μια φορά να ξαναδώσουν στον Κάστρο τη θέση που του ανήκε: μέσα στον κόσμο, μαζί με τον κόσμο.
Στις αρχές του 2001 μετακόμισε στο Ρέθυμνο, προκειμένου να συμβάλλει ενεργά στην ίδρυση αντιρατσιστικού συλλόγου και γενικότερα στην ανάπτυξη του αντιρατσιστικού κινήματος στο νομό. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο δημιουργήθηκε το Στέκι Μεταναστών, όπου ο Κάστρο κατάφερε να συσπειρώσει τους μετανάστες του Ρεθύμνου, οι οποίοι από κοινού με τους Έλληνες φίλους, επιδόθηκαν σ’ ένα έργο διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, ενημέρωσης, οργάνωσης μαθημάτων και εκδηλώσεων. Το Στέκι ξεκίνησε και παρέμεινε οικονομικά ανεξάρτητο, τροφοδοτούμενο αποκλειστικά από την εθελοντική προσφορά των μελών του και, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Κάστρο μπόρεσε να πείσει πολλούς μετανάστες, ομοεθνείς και μη, που μέχρι τότε ζούσαν αποκομμένοι, για το εφικτό της συνδιοργάνωσης και συνδιαχείρισης ενός συλλογικού χώρου. Το Μάρτιο του 2002 εξελέγη μέλος του Δ.Σ. του Συνδικάτου Οικοδόμων του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου, εντατικοποιώντας από ‘κει τη συνδικαλιστική του δράση. Ως μέλος του Στεκιού Μεταναστών αλλά και πριν τη δημιουργία του, τον Κάστρο τον καλούσαν συχνά ως ομιλητή σε Αντιρατσιστικά Φεστιβάλ και άλλες εκδηλώσεις παρόμοιου χαρακτήρα, για να μιλήσει για το χρέος που όλοι έχουν ενώπιον της καταπίεσης και της αυθαιρεσίας. Έτσι προσκλήθηκε, στις 14/6/2003 και στο 6ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.
Η ημερομηνία του Φεστιβάλ σχεδόν συνέπεσε με τις κινητοποιήσεις της Αντισυνόδου ενάντια στην Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Κορυφής, που πραγματοποιήθηκε στην Χαλκιδική στις 19-21/6/2003. Και φυσικά ο Κάστρο δε θα μπορούσε ν’ απουσιάζει από το αποκορύφωμα των εκδηλώσεων ενάντια στο ρατσισμό, στην Ευρώπη- Φρούριο, στην εργασιακή, πολιτική και κοινωνική απαξίωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και στις πηγές της. Ο κίνδυνος που λάμβανε μόνο και μόνο με τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις ήταν διπλός εφόσον, μη έχοντας διαβατήριο για χρόνια δεν είχε μπορέσει να βγάλει άδεια παραμονής. Το ότι ήταν περισσότερο εκτεθειμένος από τους άλλους διαδηλωτές το γνώριζε αλλά συνειδητά αρνήθηκε να επιτρέψει να περιοριστεί η πολιτική του δράση από την ελληνική μεταναστευτική πολιτική.
Συνελήφθη ήδη με το ξεκίνημα της πορείας, το Σάββατο 21/6/2003. Το σώμα των διαδηλωτών διχάστηκε με τη ρίψη δακρυγόνων κι ο Κάστρο, που μοίραζε προκηρύξεις αντιρατσιστικού περιεχομένου σε όλα τα μπλόκα, έτρεξε προς μια ομάδα 10-15 νεαρών κουκουλοφόρων, οι οποίοι φώναζαν στον κόσμο να τρέξει προς το μέρος τους για να διαφύγουν από τα δακρυγόνα. Όταν έφτασε, με ένα ακόμα παιδί που έτρεχε δίπλα του, κοντά σ’ αυτούς τους «διαδηλωτές», αυτοί έσπρωξαν και τους δύο σε μία πολυκατοικία, έβγαλαν τις μάσκες, τους χτύπησαν και τους φόρτωσαν σακίδια που κουβαλούσαν οι ίδιοι.
Αυτή τη στιγμή ο Κάστρο κρατείται στις Δικαστικές Φυλακές Διαβατών στη Θεσσαλονίκη. Του απαγγέλθηκαν, όπως και σε ακόμα 6 άτομα, κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος. Κρίθηκε προφυλακιστέος και απειλείται με απέλαση στη Συρία, όπου εξαιτίας της πολιτικής του δράσης κινδυνεύει η ζωή του. Για άλλη μια φορά, ο κόσμος συσπειρώνεται και αντιδρά- όχι για την αθώωση ενός ανθρώπου, αλλά για την προάσπιση του δικαιώματος να αγωνίζεται κανείς για το δίκαιο. Κανένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο δε μπορεί να πείσει ότι ο πραγματικός στόχος ήταν άλλος από το φραγμό της πολιτικής δράσης του συγκεκριμένου ατόμου και τον παράλληλο εκφοβισμό των ανθρώπων, κυρίως των μεταναστών, που δραστηριοποιούνται πολιτικά.
Τόσο μέσα από την πολιτική του δράση, όσο και μέσα από το ζωγραφικό του έργο και τη σκιτσογραφία, ο Κάστρο έστελνε πάντα στους ανθρώπους γύρω του μηνύματα αλληλεγγύης και αγώνα. Τώρα είναι η σειρά μας. Η θέση του είναι στο πλάι μας και τον θέλουμε πλάι μας.
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλια Θεσσαλονίκης
Σύλλογος «Στέκι Μεταναστών Ρεθύμνου»
Πληροφ. τηλ. 6936900744
Το βιογραφικό και το σκίτσο του Κάστρο είναι από το athens.indymedia .
Για την αποστολή γραμμάτων (αλληλογραφία) για την έμπρακτη ένδειξη αλληλεγγύης, η διεύθυνση των φυλακισμένων στα Διαβατά, είναι:
Προς τον κρατούμενο...
Δικαστικές Φυλακές Διαβατών
Τ.Κ. 54012
Θεσ/νίκη
Και η διεύθυνση στην Αυλώνα είναι:
Προς κρατούμενο...
Ε.Κ.Κ.Ν.Α.
Τ.Κ. 1901
Αυλώνα (παράρτημα)
[Το πρώτο γράμμα του από τη φυλακή]
[Το δεύτερο γράμμα του ]
[Το τρίτο γράμμα του ]
[Γράμμα του για την απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισής του]
[Άρθρο του για την υπόθεση Τσενάϊ]
[Άλλα γράμματα συλληφθέντων]
[Κεντρική σελίδα]
[Αρχική σελίδα]