Σουλεϊμάν Ντακντούκ - Κάστρο
Το πάθημα του Οδυσσέα
Για άλλη μια φορά, η άγνοια παίρνει το λόγο και μιλάει. Η άγνοια της κοινωνίας για τη σύγχρονη Ελλάδα και για την παρουσία των καινούργιων πολιτών της, διαφόρων καταγωγών. Η άγνοια που προκαλεί τη φοβία και το ρατσισμό και που το μόνο αποτέλεσμα το όποίο θα έχει τελικά θα είναι το κομμάτιασμα αυτής της κοινωνίας σε μικρές εχθρικές ομάδες.
Από την άλλη μεριά, η αντιμετώπιση του καινούργιου πολίτη, που όπως έχουν δείξει οι έρευνες το 2015 θα αποτελεί το 25% του πληθυσμού, είναι μια πολύ ευαίσθητη υπόθεση. Κατά πόσο θα μπορεί να αισθανθεί ότι ο τόπος όπου ζει,
μεγαλώνει και εργάζεται είναι δικός του τόπος, όπως και των άλλων; Έχει μεγάλη σημασία πώς θα τον αντιμετωπίσει
αυτός ο τόπος όταν έναν άνθρωπο τον αποκαλούν κλέφτη και μόνο κλέφτη, θα αντιμετωπίσει όλες τις καταστάσεις σαν τον άνθρωπο εκείνο που όλοι τον αποκαλούν έτσι.
Γι' αυτό οι πρωτοπόρες χώρες που έχουν δεχτεί μετανάστες, όπως είναι η Αγγλία ή η Γαλλία, οι χώρες που ο πληθυσμός τους είναι μείγμα διαφορετικών φυλών, έχουν ήδη αντιμετωπίσει την κατάσταση με έναν τρόπο, με αποτέλεσμα να ακούς κάποιον να λέει ότι είναι Αμερικανός ελληνικής καταγωγής ή Γάλλος από το Μαρόκο ή Άγγλος από την Ιορδανία. Γι' αυτό η Αγγλία και η Γαλλία βραβεύουν ακόμα τους καλύτερους μαθητές της γαλλικής ή της αγγλικής γλώσσας στη δική τους χώρα, προκαλώντας κιόλας την αγάπη και το ενδιαφέρον γι' αυτή τη γλώσσα και γι' αυτή τη χώρα (άσχετα αν υπάρχει και κάτι «πονηρό» από πίσω).
Ο νεαρός μαθητής Οδυσσέας Τσενάι δε βγήκε πρώτος ούτε με σκοπό τη βράβευση ούτε για να σηκώσει τη σημαία. Είναι ένα παιδί που δείχνει πως είναι μαχητής και ότι προσπαθεί σε τόσο δύσκολες συνθήκες και τα καταφέρνει. Η τόσο άσχημη αντιμετώπισή του, που δεν την αξίζει, δείχνει μόνο ότι το επίπεδο της κοινωνίας χρειάζεται βελτίωση. Μια κοινωνία που με την άγνοιά της αυτή γίνεται θύμα εκμετάλλευσης από τους διάφορους εθνικόφρονες που χρησιμοποιούν τέτοιες καταστάσεις με στόχο να κρατούν την κοινωνία κομματιασμένη - πράγμα που βολεύει μόνο αυτούς, αλλά τους πολίτες ούτε τους βολεύει ούτε τους συμφέρει.
Το καλό της κοινωνίας είναι να εξαφανιστούν όλες οι αρρώστιες του εθνικισμού, όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μην μπορείς το γείτονά σου, να τον φοβάσαι' όμως όσο δε δέχεσαι να τον γνωρίσεις πάντα θα τον φοβάσαι.
Και στο κάτω κάτω, ο Τσενάι δείχνει ότι δεν κάνει αγώνα για να σηκώσει τη σημαία. Όσοι μαθητές αγωνίζονται γι' αυτό ας αγωνιστούν με λίγο διάβασμα παραπάνω, αφού αυτό λέει ο κανόνας του «καλύτερου μαθητή», κι ας μην παγιδεύονται στην ιδέα των πιο «έξυπνων γονιδίων». Τελικά, οι γονείς είναι αυτοί που δημιουργούν το πρόβλημα και όχι τα παιδιά. Αντί να προσφέρουν ασφάλεια, καλλιεργούν το φόβο και το ρατσισμό.
Η όλη ιστορία αφήνει ένα ερωτηματικό στη μικρή της κοινωνία αλλά και σε άλλες κοινωνίες που παρουσιάζουν ένα δήθεν αντιρατσιστικό πρόσωπο. Όμως, η αυριανή Ελλάδα είναι ένα μείγμα από διάφορους ανθρώπους. Καλοί και κακοί υπάρχουν ανάμεσά μας, στη δουλειά, στο σχολείο, στη γειτονιά. Πρέπει να επιλέξουμε: ή τη ζωή με φόβο, τρόμο και ρατσισμό και μια κοινωνία κομματιασμένη σε εχθρικές ομάδες ή μια ζωή ειρηνική, με αγάπη, φιλία και αδελφοσύνη. Όπως λέγανε και οι παλιοί, «ό,τι δίνεις παίρνεις».
ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΝΤΑΚΝΤΟΥΚ - ΚΑΣΤΡΟ,
Φυλακές Διαβατών,
Θεσσαλονίκη
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΠΡΙΝ" της Κυριακής 2/11/03.
Για την αποστολή γραμμάτων (αλληλογραφία) για την έμπρακτη ένδειξη αλληλεγγύης, η διεύθυνση των φυλακισμένων στα Διαβατά, είναι:
Προς τον κρατούμενο...
Δικαστικές Φυλακές Διαβατών
Τ.Κ. 54012
Θεσ/νίκη
Και η διεύθυνση στην Αυλώνα είναι:
Προς κρατούμενο...
Ε.Κ.Κ.Ν.Α.
Τ.Κ. 1901
Αυλώνα (παράρτημα)
[Γράμμα του για την απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισής του]
[Το πρώτο γράμμα του από τη φυλακή]
[Το δεύτερο γράμμα του]
[Ένα ακόμα γράμμα του]
[Βιογραφικό]
[Άλλα γράμματα συλληφθέντων]
[Κεντρική σελίδα]
[Αρχική σελίδα]