De eerste oktaaf.

Deze oktaaf, geproduceerd door het instrument, wordt gekreëerd door pre-atomische
partikels die zich manifesteren als een evolutieve, neerdalende lichtgolf, lichtgeel van kleur, die  vibreert met een snelheid van 16.ooo tot 32.ooo vibraties per sekonde (s/s).

In een gewoon instrument manifesteert de oktaaf zich niet in rechte lijn, maar met intervallen van   intensiteit op de hoogte van de tonen MI en SI, ttz:
 

          - van DO naar RE:            +3
          - van  RE naa MI:              +3
          - van  MI naar FA:             +2 = interval
          - van  FA naar SOL:         +4
          - van SOL naar LA:          +4
          - van LA naar SI:              +5 = intervalo
          - van SI naar DO:             +3
 

         Het instrument
Door de houten lip te vervangen door een lip van geeigend materiaal, ontstaat er,  te wijten aan de wrijving opgewekt door de  doorheen het kanaal geblazen lucht, een grotere versnelling en intensiteit  op de partikels van het META punt of  aangrijpingspunt, zodanig dat dezen zich koncentreren samen met het zwaartepunt (buiten de masa) in hun  energetische identiteit (topaas) waar ze zich vervolgens bewegen in de vorm van de vormkracht in een moment van inertie, eerst statisch en daarna dynsmisch, rond het zwaartepunt ,en dat de tonen vibreren over de hoofdas met grotere intensiteit.

Zo worden de in deze oktaaf aanwezige intervallen geannuleerd, de intensiteit van de partikels versnelt, het geluid, door dit instrument geproduceerd verkrijgt een ongekend equilibrium , een intens klankvolume zonder intervallen, de volheid en harmonie van het geuidsspectrum. Het resultaat is een instrument dat men bespeelt met het grootste gemak.

De tweede oktaaf

In de tweede oktaaf gaat het om partikels die  zich zoals een, kreatieve, neerdalende  semi-lichtgolf manifesteren als een kosmo-telurische as en die zich bewegen met een snelheid van 500 duizend miljoen vibraties per sekonde (v/s) en die hun grootste interval hebben in de oktaaf op de hoogte van de klank DO en SI.

Een tweede oktaaf manifesteert zidh in de toon FA en wordt elektriciteit met een snelheid van 100 miljoen vibraties per sekonde en met een lengte van 1/20.000 cm.
 

De derde oktaaf.

Wanner de intensiteit van de opstijgende partikels van de eerste oktaaf op de hoogte van MI en SI - waar normaal  de intervallen plaats hebben - zich zodanig versnelt dat deze opstijgende evolutieve lijn, of haar partikels, beginnen te bewegen en vibreren met een snelheid tot 547.450.563 v/s en wanneer ze de neerdalende kreatieve lijn,  de kosmo-tellurische as,  - op de hoogte van FA raken,  dan  verlengen de partikels van de evolutieve of opstijgende oktaaf zich - terwijl ze zich transformeren tot SI, zich verspreiden en zich in de begin DO  manifesteren van de neerdalende oktaaf, gericht op Mercurius.
Zo manifesteren de partikels van de neerdalende oktaaf in FA zich met de neerdalende oktaaf als een observeerbare energie, ttz als KLANK. Zo ontstaat een nieuwe oktaaf vanaf de eerste twee en ontstaat een eigen identiteitsorde die vibreert in ritmische bewegingen.

Dit fenomeen manifesteert en realiseert zich in de "Universidad Libre Las Colinas" en heeft een ritme en een beweging van kontinue verandering in een eigen identiteitsorde, die vibreert in ritmische bewegingen van een kontinue stroom energie, met grote frekwentie en diversiteit.

In deze kontinue beweging verenigen de klanken van de opstijgende oktaaf zich in de FA van de neerdalende oktaaf in een figuur van energie, in direkte en bijna niet op te merken figuren  van klanken van deze identiteit.
 

Deze nieuwe oktaaf heeft als hoofdklank "I-U", van de kosmo-tellurische klank "E", hij is gericht zich op Mercurius en de partikels, in de vorm van figuren en klanken, bewegen zich als partikels van zilver met de identiteit van topaas.
De kosmo-tellurische as vindt in deze plaats zijn organische vormkracht in de gierst en de tarwe.
Wat betreft de mens: hier wordt zijn zenuwstelsel gestimuleerd.
Op grond van  de enige en specifieke kennis van de auteur karakteriseert dit monumentaal werk, genoemd ·"Universidad Libre Las Colinas",  zich op zeer eigen wijze als  transparant totaal koncept van harmonie

KLANK GEKREERD IN DE "UNIVERSIDAD LIBRE LAS COLINAS"
1-  ilici
2-  ilii

In het monumentaal werk "Universidad Libre Las Colinas" wordt de klank gekreeerd in het eerste monument Ilici, door middel van een speciaal door de auteur  ontworpen fluit.
Het bijzondere van deze fluit is dat de geproduceerde klanken niet onderworpen zijn aan de normale intervallen .De plaats van waaraf gewerkt wordt werd ook door de auteur vormgegeven, nl in het monumentaal werk "Universidad Libre Las Colinas", gesitueerd in Sucina, Murcia. De fuitspeler  plaatst zich in het centrum van de Agora, die deel uitmaakt van het monumentaal werk.

Het onmiddellijk doel van het eerste monument Ilici is: de dialoog, het onderzoek en de formulering  doorheen de ontmoetingen van de tegengestelden en de gelijkenden, erkennend in het woord, de poesie en de klank

Ilii-Ilii. De identiteit
De klank en de tweede en derde dimensie (Ilici) gaat naar de vierde dimensie in Las Colinas (Ilii) en naar een multi-dimensionaliteit in de identiteit, die zich verplaatst.

De Agora, zo genoemd, is een rond platform opgericht in natuursteen en bedekt met marmer met een diameter van 6 meter en een hoogte van 6o cm. Dit platform is omgeven door de Campus, een natuurlijk terrein afgesloten door een muur die zich opricht. Op de rug van deze muur, gebaad in een donderrode kleur, bevindt zich een slang, in  kopren  kleur die zich beweegt over de totaliteit van de lengte van de muur.

Op dit platform ontstaat de klank, zoekend, tegengesteld in dialoog, in de derde dimensionaliteit.
 
 

Het geluid wordt gekreeerd door de speciaal ontworpen  fluit, genoemd "de interaktieve fluit".
We vertrekken van drie oktaven.
De fluit speelt in twee oktaven. We noemen deze twee oktaven de eerste oktaaf. Dit is het kreëren in de eerste oktaaf van de derde dimensionaliteit. De tweede oktaaf is die van de neerdalende as of kosmische oktaaf. Het gaat over het gebied van de kosmische partikels van de ionosfeer.
De derde oktaaf is wanneer men de neerdalende kosmische as  in de noot FA  van de tweede oktaaf raakt en wanner  men in staat is deze te richten en te spelen. Dit gebeurt door de noten FA, SOL, LA, SI te spelen in de laagste oktaaf, in het laagste register, in verschillende tonaliteiten, intensiteiten en dynamica´s.
in de derde oktaaf bekomt men de derde dimensie, de kreatie, in de vorm van VORM en RUIMTES.
 
 

De identiteit van de plaats wordt geleid en opgewekt uit haar latente toestand door de auteur op zodanige wijze
dat men de kosmische oktaaf op deze plaats gemakkelijker kan kapteren. De kosmische energie wordt aangetrokken naar deze plaats. In deze kosmische oktaaf zijn er ook lichtgolven. Het gaat erom de kosmische oktaaf te vangen op het juiste punt, ttz in FA.

De kreatie van klank valt op een welbepaalde plaats, dat niet het uitgangspunt is en maakt subtiele, gedurige veranderde vibrerende skulpturen
De vogels, bij voorbeeld, reageren hierop op welbepaalde wijze. Ze botsen in de lucht als tegen een onzichtbaar scherm, en veranderen hun vlucht. Soms vliegen ze op de fluitist af, ze gaan zitten op zijn schouder of aan zijn voeten.
 

Las Colinas (site) - Ilii
Het kapteren van de kosmische oktaaf is nog sterker in het punt Las Colinas, gesitueerd in Sucina.
Hier speelt de fluitist de tonen FA-SOL-LA in het hoogste register (eeste oktaaf van de vierde dimensie). Dit is kreeren, de tonaliteiten , intensiteit en dynamika veranderend, waardoor men de toon FA van de neerdalende oktaaf bereikt, die zich expliciet hier bevindt, en de derde dimensie wordt gekreëerd: de kreatie in de vorm van TIJD:
 

na  zijn studie in de Agora onder begeleiding van Aguila,bouwt de oud student Oswald van Olmen  op basis van "de interaktieve fluit " de door hem genoemde.............in de franse pyrineen,in de omgeving van de site Llauro,. zijn musiekale kreaties  beschouwd hij als  muzikale skulpturen een "tableau Sonore"