ปีที่ 2 ฉบับที่ 697 ประจำวันอังคารที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2542
ปุจฉา วิสัชนา
2 มิถุนายน 2542
เรียน ท่านบก.หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ที่นับถือ
ดิฉันต้องขออัยที่ต้องเขียนถึงท่านรวมๆ กันไป ถ้าท่านมีจิตใจอาจหาญพอ ก็โปรดลงในนสพ.ท่านด้วย หากท่านมีความตั้งใจจริง ปรารถนาดีต่อพระพุทธศาสนา
เนื่องจาก ดิฉันอ่านข่าวที่จริงบ้างไม่จริงบ้าง ส่วนใหญ่คิดเองเขียนเองมากกว่า อาจจะเป็นการเอาใจคนอ่าน ซึ่งชอบฟังเรื่องร้าย มากกว่า เรื่องดี ซึ่งเป็นธรรมชาติของมนุษย์ทั่วไป กรุณาค้นความรู้ ความคิดของท่านที่ใส่เข้ามา ก็จะเป็นการเอาเปรียบไม่ให้เกียรติ เพราะคิดว่า ผู้อ่าน โง่กว่าท่าน
สิ้นปีนี้ก็จะ ค.ศ.200 สิ่งใหม่ๆ ที่ดีๆ สมควรจะเกิดแก่ชาวโลก ถ้าเราร่วมมือมาช่วยกันสร้งโลกใหม่ ให้พ้นภัยจากการไม่เชื่อฟังพ่อแม่ ปลอดจากยาเสพติด ซึ่งขณะนี้ลุกลามไปทั่วไทยทั่วโลกแล้ว ที่ลอนดอนประเทศอังกฤษ ติดยาบ้ากันงอมในหมู่วัยรุ่น พ่อแม่ว่าไม่ฟัง เพราะเขาไม่มี การอบรมสอนสั่งวัยรุ่นคุณธรรม บางครั้งบางเรื่อง พ่อแม่ไม่มีเวลาจับลูกมาอบรมได้ แต่วัดทำได้ และได้มีผลงานไปหลายร้อยรุ่นแล้ว ทางเมือง เขาดูคนไม่มีศาสนา เห็นศาสนาเป็นของล้าสมัย จึงปล่อยปละละเลย พ่อแม่ไม่รู้จักมีอุบายชักนำลูกเข้าวัด ฝึกอบรมบ่มนิสัยตั้งแต่ยังเล็กๆ ที่วัด พระธรรมกาย เด็กแค่สองเดือนก็อุ้มไปวัดแล้ว พอพูดได้ก็สวดมนต์ได้คล่อง ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ที่ท้าพิสูจน์ได้ เราต้องหัดเขาตอนเป็นไม้อ่อน เมื่อแก่แล้วไปดัด มันก็จะหัก
การอบรมเรื่องนี้มิได้เป็นประโยชน์แก่วัด หรือคนวัดเท่านั้น แต่ประโยชน์สูงสุดก็จะเกิดแก่สังคมส่วนรวม ให้มีความสงบร่วมเย็น เมื่อมี คนดีมากเข้า เภทภัยทุกประการก็จะลดลงแม้แต่การขับรถทางไกล คนวัดเขาไม่ค่อยขับเกินร้อยหรอกค่ะ ชาวสื่อมวลชนก็สมควรสนับสนุน เพราะ สักวันหนึ่ง หากไม่ป้องกันให้ดี พิษภัยต่างๆ อาจเข้าไปถึงบุตรภรรยา ครอบครัวอันเป็นที่รักได้ อาจถูกทำร้ายโดยคนพาล สันดานหยาบเข้าเอง จะได้แต่นั่งเสียใจ แล้วโทษสิ่งนั้นสิ่งนี้ โดยหาคิดไม่ว่า ของต่างๆ เหล่านี้ ต้องหาทางป้องกันในระยะยาว
ไม่น่าเชื่อนะคะ ว่าเมื่อธุดงค์วิสาขบูชา ปีนี้เราจะอยู่เจ็ดวันเจ็ดคืน อยู่กันมากมายเป็นเรือนหมื่น ด้วยความสงบ ข้าวของมีค่าวางไว้ข้างที่นอน น่าปลื้มใจว่า ของไม่หาย เพราะทุกคนถือศีลแปดรู้จักสร้างบารมี เฉพาะอย่างยิ่ง ขันติบารมี รู้จักมีระเบียบวินัย ต่อคิดเคารพ ให้สิทธิ์ของผู้มาก่อน รู้จักการสร้างทานบารมีแด่พระภิกษุ สามเณร เรือนหมื่น คนที่ไม่ได้ไปอยู่ก็จะฝากปัจจัยไปถวายกันเป็นจำนวนมาก บางคนฝากไปเป็นหมื่นบาท เพื่อช่วยให้พระพุทธศาสนาได้ยั่งยืนต่อไป คนที่ทำบุญเขาไม่เสียดาย แต่ผู้ที่ไม่เคยทำจะรู้สึกเสียดายแทนมาก คนรู้บุญเขาเข้าใจดีว่า เนื่องจาก พระเณรท่านได้รับผลพวงจากการประโคมข่าวของสื่อ ทำให้พระเณรต่างจังหวัดพลอยอดไปด้วย เณรเล็กๆ ที่กำพร้าพ่อแม่ น่าสงสารมาก สื่อ ไม่สงสารหรือคะ ไม่คิดถึงข้อนี้หรืออย่างไร ตีองค์หนึ่งไปกระทบอีกหลายหมื่นหลายแสนองค์ทั่วประเทศ เรียกว่าเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า นี่หรือ ความตั้งใจดีต่อพระพุทธศาสนา สมควรที่ท่านต้องรอบคอบหน่อย ถ้าท่านเป็นชาวพุทธ แต่ถ้าท่านเป็นศาสนาอื่น เราก็จนใจ แต่อย่าทำเป็นลูกขุน พลอยพยักก็แล้วกัน
มีคนกลุ่มหนึ่ง ช่วยกันเรี่ยไรช่วยให้พระเณร ยังชีวิตในสมณเพศอยู่ได้ เพราะผู้คนขาดศรัทธาจะใส่บาตร เพราะคำพูดคำจา ที่เขียนอย่างไม่ ระมัดระวังของสื่อบางราย ซึ่งผู้เขียนส่วนใหญ่ไม่ชอบทำบุญให้ทานอยู่แล้ว ซ้ำยังจะทำเหมือนแกล้งท่าน ขอให้โปรดตรองดูในฐานะ ชาวพุทธ ด้วยกัน
ยังไม่ต้องเถียงเรื่องอัตตา-อนัตตา ธรรมปัญญา ยังไม่บังเกิดแก่ผู้ที่ไม่ปฏิบัติ แต่สิ่งที่แน่นอน ชี้ชัดในพระไตรปิฎกก็คือ เรื่องนรก-สวรรค์ นั้นมีจริง แค่นี้ถ้าท่านทั้งหลายเชื่อ เหตุร้ายการทะเลาะโจมตีซึ่งกันและกัน คงไม่เกิดขึ้น ท่านคงไม่เชื่อนะคะว่า นรก-สวรรค์มีอยู่จริง แล้วการ กระทำทุกสิ่งทุกอย่างของท่าน แน่ใจหรือว่าเป็นบุญ ที่ท่านทำป ยามเมื่อละจากโลกนี้ ขอภาวนาอย่าให้ท่านต้องสียใจ สุดแสนเสียใจ กับการ กระทำที่ล่วงมาเลยเรายังมีเวลา เพราะท่านยังมีชีวิตอยู่ คนไปวัดเขาฉลาดขนแต่บุญ เรื่องใดที่ไม่แน่ใจ เขาจะไม่ทำเลย แล้วท่านล่ะทำอะไรอยู่
ท่านที่เขียนคำนำหน้าพระด้วยถ้อยคำหยาบคาย ท่านอาจจะได้รับคำนำหน้าตัวท่านอย่างเกินควรเกินคาดเช่นคำว่า "ไอ้บอด" ในกาลเวลา ไม่ช้าไม่นาน (May be) เพราะใจท่านติดอยู่ตรงส่วนนี้ เทวดาอาจจะช่วยให้ท่านสมใจปรารถนา ไม่ได้แช่งนะคะ ของอย่างนี้ใครทำใครได้
ท่านที่ชอบถอดจีวรของพระ แล้วนำมาแต่งสแกนเอาเองสักวันหนึ่ง เทวดาก็คงสแกนท่านในสภาพเปล่าเปลือย เมื่อลาโลกไปสู่ภพภูมิอื่น เนื่องจากสวรรค์มีตา รู้เห็นโดยญาณว่า ที่ท่านทำไปเพราะมีจิตปรารถนา เจตนาอะไร ลามกหรือไม่
บางสิ่งบางอย่างมนุษย์ตัดสินไม่ได้ เพราะมนุษย์ไม่มีจิตเที่ยงธรรม แต่เทวดา ยมบาลท่านตัดสินได้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง ถูกจารึกไว้ เรียบร้อยแล้ว เราเชื่อในพระไตรปิฎก ทำให้เราเกรงกลัวต่อบาป แล้วท่านล่ะ อย่านึกว่าไม่เชื่อแล้วจะปลอดภัย กลับจะทำให้ร้อนหนัก เปรียบ ประดุจ เหล็กร้อนๆ มาวางไว้ คนไม่รู้ว่าร้อนก็จะจับเข้าไปเต็มที่ มือไม้จะไหม้พอง ส่วนผู้รู้จะค่อยๆ แตะ อย่างระมัดระวัง ทำให้ไม่เกิดอันตราย
บางครั้งการกลุ้มรุมทำร้าย ดุจเป็นวิญญาณดิบ ที่มาจากคนไทย หลายๆ ฝ่ายด้วยกัน ก็ทำให้เกิดขนพองสยองเกล้าเหมือนกัน ที่เป็นเช่นนั้น มิใช่ความกลัว แต่เกิดความหวานจับจิตจับใจว่า ผลที่เขาได้รับจะเป็นเช่นไรกันหนอ ไม่ต้องถึงชาติหน้าหรอก แต่ชาตินี้ ส่วนคนวัดมีแต่กำไร ใคร ฉลาดกันแน่ ที่จะใช้วัดในโลกใบนี้ให้คุ้มค่า สมกับที่เกิดมาเป็นมนุษย์ซึ่งยากแสนยาก
เวลานี้ยังไม่สาย สำหรับผู้ที่มีปัญญา ทำให้คิดได้แต่ถ้ายังคิดไม่ได้ ก็ตัวใครตัวมันก็แล้วกันนะคะ แล้วอย่ามาร้องขอ "ฮอลล์" สักเม็ด ก็จะ ไม่ถวายพระให้เลย
ด้วยรักและหวังดี
ไอ้ทิด