ปีที่ 2 ฉบับที่ 642 ประจำวันจันทร์ที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2542

วิวาทะ

วิจารณ์หนังสือ "พิมพ์ไทย" ฉบับผ่าแผนพิฆาตธรรมกาย

สื่อหรือวัด ใครคือจอมลวงโลก

ความเห็นแก่ตัว ความเห็นแก่ได้ของมนุษย์กิเลสหนา ปราศจากความรู้สึกเมตตาปราณี เห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว ประโยชน์ของผู้อื่น ก็เพียร พยายามกระทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้มาซึ่งของตนเอง ทำงานบนหลังชาวบ้าน เบียดบังฉ้อราษฎร์บังหลวง เป็นกาฝากสังคม...

ความเอารัดเอาเปรียบนี่แหละครับ ที่ทำให้จิตใจของมนุษย์มืดบอดลงทุกขณะจิต

วานนี้และวันนี้ วิวาทะ WAR OF WORD พูดถึงความเป็นมาของหนังสือ รวมเล่มพิมพ์ไทยผ่าแผนพิฆาตธรรมกาย ความลับที่ถูกเปิดเผย ความจริงที่โลกต้องรับรู้

วันนี้จะสรุปเนื้อหาสาระสำคัญของหนังสือรวมเล่มนี้ไว้พอสังเขป ดังนี้.... เริ่มจากบทนำของกองบรรณาธิการพิมพ์ไทย ที่นำเสนอข่าวกรณี วัดพระธรรมกาย สวนกระแสกับสื่อมวลชนฉบับอื่นๆ รวมถึงสื่อโทรทัศน์ วิทยุ จากนั้นจะเป็นการประมวลสรุปประเด็นข่าว ตั้งแต่วันที่ 11 มกราคม ถึง 23 มีนาคม 2542 ซึ่งตรงกับวันที่ คณะกรรมการ มหาเถรสมาคม (มส.) มีวินิจฉัยตัดสินให้วัดพระธรรมกาย รับคำแนะนำของ พระพรหมโมลี เจ้าคณะภาค 1 ไปปฏิบัติ

ล้วนแต่เป็นการเสนอข่าวตอบโต้กับอำนาจมืดบอด ชนิดใส่สีตีไข่ หน้ามือเป็นหลังมือ อาทิ ประเด็น 6-7 สีกา พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (พระธัมมชโย) มีกรีนการ์ดสัญชาติอเมริกัน วัดเกณฑ์จ้างเด็กนักเรียนเข้ามาปฏิบัติธรรม

รวมถึงประเด็นบิดเบือนที่ว่า ผู้ปฏิบัติธรรมเสื่อมศรัทธา ผู้คนเข้าวัดแค่หยิบมือ ไม่ทะลุตามเป้าที่มีมีผู้ไปร่วมทำกิจกรรมภายในวัดตามปกติ โดยเฉพาะวันมาฆบูชามีผู้คนไปร่วมทำบุญกว่า 1 แสนคน ท่ามกลางกระแสเสียงโจมตีจากสังคม และสื่อมวลชน

หนังสือรวมเล่ม "พิมพ์ไทย" ผ่าแผนพิฆาตธรรมกาย เล่มนี้ มีภาพประกอบ 4 สี่ ตระการตา สีสันของหนังสือเล่มนี้ อยู่ที่ภาพการ์ตูน เป็นตัว เบรค ผ่อนคลายความตึงเครียดของเนื้อหา

สามารถสื่อความหมายของสื่อมวลชน และกลุ่มบุคคลที่พยายามจะปกป้องพระพุทธศาสนา แต่มากมีอวิชชา จึงเป็นการทำลาย พระศาสนา ไปอย่างโง่งม

พบกับคอลัมน์วิวาทะ... เจาะคนเจาะข่าว สหัสวรรษที่ 3 และไอ้ทิด มองต่างมุม ท้าชนนักเขียนขาใหญ่ ค่าดัง สมองตีบ แลกกันชนิด หมัดต่อหมัด รวมถึงมุมมองจากผู้ปฏิบัติธรรมวัดพระธรรมกาย ที่ได้รับความอยุติธรรม จากสื่อมวลชน ที่พุ่งเป้าโจมตีถล่มวัดมากกว่า 5 เดือน

ปิดท้ายหลังปกด้วยโอวาทของพระมงคลเทพมุนี (สด จันทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ เนื้อหาในโอวาทของหลวงพ่อวัดปากน้ำ ครั้งนั้น มีมูลเหตุมาจากผู้คนรอบข้าง รวมถึงสำนักปฏิบัติและวัดอื่น ไม่พอใจบทบาทของท่าน และสำนักวัดปากน้ำภาษีเจริญ จนมีการยั่วยุ ใส่ร้าย ท่าน สำนักท่านให้ได้รับความเสียหาย ช่างสอดรับกับสถานการณ์ของวัดพระธรรมกาย ที่กำลังถูกสังคม และสื่อมวลชนพิพากษา ดูหมิ่น ดูแคลน

....หลวงพ่อวัดปากน้ำพูดไว้ว่า.....

"คนเช่นเรา ใช่จะไร้เสียซึ่งปัญญา ชั่วก็รู้ ดีก็เห็น เราจะฆ่าตัวเราเอง เพราะความปรารถนาลามกทำไม ที่เขาพูดหาว่าเราอย่างนั้น บางคน คงจะไม่รู้จักคำว่า "ธรรมกาย" มีอยู่ที่ไหน หมายเอาใคร

เขาอาศัยความไม่รู้ มาว่าเราผู้ตั้งใจปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เมื่อผู้ไม่รู้มาติเตียนเรา ความไม่รู้ของเขา จะลบล้างสัจธรรมของ พระพุทธศาสนา ได้อย่างไร

ถ้าจะกลบก็กลบได้เพียงชั่วคราว ไม่ช้าดวงแก้วของพระพุทธศาสนา ก็จะเปล่งรัศมี ให้ผู้มีปัญญา เห็นด้วยสายตาของตนเอง การที่เขา นำไปพูดเช่นนั้น เป็นผลแห่งการปฏิบัติที่เราได้กระทำกันอยู่

แสดงให้เห็นว่า คณะวัดปากน้ำไม่ได้กินแล้วนอน เป็นสำนักที่เคร่งครัดในการปฏิบัติธรรม การที่เขานำไปพูดเช่นนั้น เท่ากับเอาสำนักไป เผยแพร่ ดีเสียกว่าการโฆษณาทางหนังสือพิมพ์ เพราะการที่เขานำไปพูดนั้น เป็นการกระทำของผู้พูดเอง เราไม่ได้จ้างวานใคร

เมื่อพูดทางไม่ดีได้ ก็ต้องมีคนพูดทางดีได้เหมือนกัน ธรรมะจะต้องชนะอธรรมเสมอ เราไม่ต้องเดือนร้อนใจ เพราะธรรมกายของ พระพุทธศาสนาเป็นของแท้ ไม่ใช่ของเก๊หรือของเทียม ธรรมกายจะปรากฏเป็นความจริงแก่ผู้เข้าถึงธรรม เรื่องอย่างนี้ เราไม่หวั่น เราเชื่อในคุณ ของพระพุทธศาสนา"

คำพูดของหลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ เป็นอกาลิโกมาถึงยุคสมัยของวัดพระธรรมกาย ที่เจริญรุ่งเรืองเหนือกว่าวัดอื่นใดในทุกวันนี้

จึงไม่แปลกอะไร ที่สื่อมวลชนอื่นๆ จะพูดหรือเสนอข่าวโจมตีวัดพระธรรมกาย ในเรื่องเสียๆ หายๆ แต่ "พิมพ์ไทย" กลับสวนกระแส มองถึงความอัศจรรย์ของวัดแห่งนี้

มีวิธีการจัดการอย่างไร จึงสามารถนำคนเข้าวัดเป็นเรือนหมื่นเรือนแสนได้?

เขาดำเนินกิจกรรมกันอย่างไร จึงสามารถสร้างถาวรวัตถุ เพื่อเป็นศูนย์รวมผู้ปฏิบัติธรรมแห่งโลกได้อย่างไร?

เจตนาการสร้างพระมหาธรรมกายเจดีย์ มีประโยชน์ต่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนาระดับโลกอย่างไร?

นี่คือคำถามที่มีค่าเพียงพอที่หลายฝ่ายจะต้องเร่งรีบหาคำตอบ

หรือบ้านเราคือไทยแท้ เป็นกิ้งก่าได้ทอง มีมหาสมบัติอันล้ำค่าอย่างพระพุทธศาสนา แต่กลับไม่น้อมนำมาปฏิบัติ เพื่อให้ถึงจุดมุ่งหมาย อันสูงสุดของศาสนา

เราคือไทยแท้ อิสรเสรี ไม่มีขอบเขตกระนั้นหรือ?

หรือจะปล่อยให้ IMF ศาสนาอื่น คริสต์ อิสลาม เขาเผยแผ่คำสอนของศาสดาเขา ลบประวัติศาสตร์เมืองไทย คือเมืองพระพุทธศาสนา ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ทิ้งซากปรักหักพังของวัดวาอาราม ให้คนรุ่นหลังขึ้นไป ปีนป่ายถ่ายรูปเป็นที่ระลึก เหมือนความล่มสลายที่บังเกิดขึ้น ณ ประเทศอินเดีย อันเป็นสถานที่พระพุทธเจ้าสมณโคดม ตรัสรู้ ปรินิพพาน กระนั้นหรือ

บทสรุปหนังสือพิมพ์ไทยรวมเล่ม ฉบับผ่าแผนพิฆาตธรรมกาย ชี้ให้เห็นว่า เกิดอะไรขึ้นในบ้านเมืองเรา หากวัดพระธรรมกายผิด พระทุศีลจริง ตามข้อกล่าวหาของสังคมและสื่อมวลชนแล้ว

ทำไมอำนาจกฎหมาย หรือสถาบันการปกครองสูงสุดของสงฆ์ จึงไม่สามารถดำเนินการตามข้อกล่าวหาได้...?

หากวัดพระธรรมกายผิดจริง ก็เป็นเรื่องที่แปลกมหัศจรรย์ ระดับโลกทีเดียว เป็นกลลวงโลกครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก หนังสือกินเนสบุ๊ค จะต้องหยิบยกเหตุการณ์ลวงโลกครั้งนี้ไปลง เกิดอะไรขึ้นสำหรับผู้คนเรือนแสน ที่ส่วนใหญ่มีความรู้ระดับปริญยาตรี โท เอก ซ้ำยังมีฐานะ ทางสังคมที่มั่นคง ทำไมพวกเขาจึงศรัทธาวัดแห่งนี้ ชนิดยอมพลีชีพ

ใครกันแน่คือผู้ลวงโลก....!

สื่อมวลชนหรือวัดพระธรรมกาย....?

โซตัส

[หน้าหลัก] [วิวาทะ] [ปุจฉา] [สหัสวรรษ]