การค้าโลกปัจจุบันได้เปลี่ยนแปลงไปมากแล้ว เป็นผลมาจากความก้าวหน้าทางด้านวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี ความก้าวหน้าด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และการพัฒนาขบวนการค้า ประกอบกับการสร้างกติกาสากลเพื่อให้การค้าและการแข่งขันยุติธรรมมากขึ้น ซึ่งเราเรียกว่า การค้าเสรีไร้นั่นเอง

ในเชิงการค้านั้น ความคิดรวบยอดสากล วางเป้าหมายสูงสุดเอาไว้ว่า ต้องการให้สินค้าถึงมือผู้บริโภคเป็นสินค้าที่มีคุณภาพ และราคาต่ำที่สุดเท่าที่พึงจะเป็นไปได้ และวิธีการที่จะทำให้สัมฤทธิผลตามเป้าหมาย ต้องแบ่งงานกันทำ มีการปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิต ประเทศใดผลิตสินค้าหนึ่งสินค้าใดได้คุณภาพ และต้นทุนราคาต่ำสุด ประเทศนั้นควรเป็นแหล่งการผลิตโลกสินค้านั้น ผลจากแนวคิดนี้ทำให้เกิดการรวมตัวกันของประเทศต่างๆทั่วโลก เพื่อลดทอนภาระภาษีของสินค้าลง

ในเชิงการตลาดนั้น แนวคิดทางสากลถือว่าโลกเป็นตลาดเดียวกัน การผลิตสินค้าออกสู่ตลาด มิได้หมายถึงการผลิตสินค้าให้ผู้บริโภคภายในประเทศเท่านั้น ยังหมายถึงการผลิตสินค้าออกสู่ตลาดโลกด้วย และในด้านวัตถุดิบเช่นเดียวกัน ถือว่าไม่ว่าแหล่งวัตถุดิบจะอยู่ที่ใด ผู้ผลิตไม่ว่าจะเป็นใครย่อมสามารถเข้าไปทำการผลิต ณ ที่นั่น เพื่อให้ได้สินค้ามีคุณภาพ และมีราคาจำหน่ายที่ต่ำที่สุดนั่นเอง

การตลาดในประเทศไทยปัจจุบัน ได้เปลี่ยนแปลงหรือปรับตัวตามทิศทางกระแสการค้าโลกอยู่บ้าง แต่ไม่ทั้งหมด แนวคิดการตลาดเดิมๆที่ยังคงอยู่ก็คือ การตลาดที่เริ่มต้นด้วยการ ตั้งคำถามว่า " จะขายอะไรดี"(มานิต รัตนสุวรรณ อาจารสถาบันไอเอ็มไอ-ที) คือเริ่มคิดจากสินค้ามาก่อน คิดแบบโรงงานเป็นใหญ่ คิดแบบเถ้าแก่ คิดจะทำอะไรก็ทำโดยไม่ต้องปรึกษาใคร ในขณะที่ การตลาดแนวใหม่จะเริ่มต้นที่จะขายให้ใคร จะขายอย่างไร มีผู้บริโภคมากน้อยเพียงใด

อย่างไรก็ดีในโลกดิจิตอลหรือ อี-บิซิเนสเติบโตขยายตัวอย่างรวดเร็วขณะนี้ จะเห็นได้ว่านักการตลาด(ยุคดิจิตอล)จะคิดถึง"ราคา"เป็นสำคัญ คือ วิจัยดูว่าผู้บริโภคมีขีดความสามารถซื้อสินค้าในระดับราคาเท่าใด แล้วมองย้อนกลับมาว่า เราสามารถผลิตสินค้าให้มีคุณภาพและสนองราคาที่ผู้บริโภคต้องการได้หรือไม่ ในขณะที่ตำรับเดิมนั้น ราคาขึ้นอยู่กับต้นทุน บวกกำไร(ที่ต้องการ/แข่งขันได้) ตัวอย่างในเรื่องนี้อย่างเช่น ผู้ผลิตได้มุ่งเน้นทำการผลิตสินค้าเกษตรด้วยวิทยาการตัดต่อพันธุกรรม เพราะสามารถผลิตสินค้าดูดีและต้นทุนต่ำ หรือ บริษัท ไมโครซอฟท์ ใช้