Brother Story by shieru~Yume~ Arrange  by Lipon

part 6 : Uncure Scar : I

'ปล. sakura จะกลับมาจากอังกฤษเดือนนี้...'
...tetsu อ่านตอนท้ายของจดหมายที่เขาไปค้นขึ้นมาจากถังขยะ แล้วถึงกับต้องขมวดคิ้ว
"กลับมาแล้วจริง ๆ..." เขาพึมพำกับตัวเอง ชายที่เขาเจอใน coffee shop ไม่ผิดแน่ ผู้ชายคนนั้น...

"นี่ sakura ลูกชายลุง" นั่นเป็นครั้งแรกที่ tetsu และ hyde เผชิญหน้าตรง ๆ กับ sakura พวกเขาเคยได้พบเจอกันบ้างสมัยเด็ก ๆ แต่ก็เป็นความทรงจำที่เลือนลาง ครั้งล่าสุดที่ได้พบกับ sakura คงเป็นงานศพของพ่อแม่เขา เมื่อ 4 ปีก่อน แต่ก็ไม่ได้คุยกันมากนัก
"ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ sakurakun" tetsu พูดพลางยื่นมือไปให้ชายร่างสูง แต่เขาได้เพียงความเฉยเมยเป็นการตอบรับเท่านั้น
"ขอความกรุณาด้วยนะครับ พี่sakura" hyde พูดอย่างร่าเริง แล้วก้มศีรษะให้ อย่างมีมารยาท sakura ชายตามองเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังเดินขึ้นห้องไป
hyde เป็นคนที่เข้ากับคนได้ง่าย ด้วยความน่ารักใสบริสุทธิ์ มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ชอบทุกคนและอยากให้ผู้คนที่รู้จักชอบเขาเช่นกัน เมื่อต้องมาเจอปฏิกิริยาอันเฉยเมยของ sakura ทำเอา hyde เบ้หน้า น้ำตาคลอเบ้า
"พี่sakura โกรธผมหรอฮะ คุณลุง" hyde หันไปถามลุงของเขา น้ำตาพาลจะไหลให้ได้
"โอ๋ ๆ haidochan อย่าร้องสิ หนูไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกนะ sakura เขาก็นิสัยแข็ง ๆ อย่างนี้แหล่ะ คงเขินนะ" ชายสูงวัยพูดพลางหันไปมองหน้า tetsu เป็นเชิงขอความร่วมมือ tetsu จึงแสร้งพยักหน้าให้ hyde
"อ่ะ haidochan เราไปดูห้องกันนะ ลุงว่า เธอต้องชอบแน่ ๆ" เขากระตือรือร้นเหลือเกิน และรู้สึกถึงความสนุกสนานที่ไม่ได้พบมาเสียนานในบ้านหลังใหญ่โตนี้
ตั้งแต่ที่ภรรยาของเขาหย่าร้างกันไป ก็เงียบเหงา มีแต่บรรยากาศอึมครึม ระหว่างเขาและลูกชาย ปฏิกิริยาต่อต้าน การทำตัวเป็นเด็กเกเร โดดเรียนบ่อย จนที่โรงเรียนต้องเรียกไปตักเตือน ทะเลาะวิวาท ไว้ผมยาว การเรียนตกต่ำ เขาเองก็ต้องทำงาน ไม่มีเวลาให้ลูก ถ้ามี hyde มาเป็นเพื่อนเล่น แล้วให้ tetsu มาเป็นตัวอย่างที่ดี อาจจะทำให้อะไร ๆ ดีขึ้นก็ได้ แต่ความปรารถนาของเขาสูงสุด คือการได้ช่วยเหลือลูกชายของผู้มีพระคุณแก่เขา ถ้าไม่มีพ่อของ tetsu และ hyde ป่านนี้เขาก็คง ยังหลักลอย ไม่เป็นผู้เป็นคนจนป่านนี้แน่....

"tetsu นี่เก่งนะ สอบเข้ามหาลัยของรัฐบาลได้ เรียนจบแล้วมาทำงานบริษัทลุงนะ" ลุง kimura พูดเพื่อสร้างบรรยากาศในการรับประทานอาหาร
"คุณลุงชมผมเกินไปแล้ว" tetsu หน้าแดงเพราะความเขิน และด้วยฤทธิ์ของสาเกร้อนที่ลุงรินให้
"sakura จะเอ็นทรานซ์แล้วนี่ ให้ tetsu ช่วยติวให้สิ" ผู้เป็นพ่อ พูดกับลูกชายหน้าตาบูดบึ้ง ที่กำลังหยิบซูชิเข้าปาก
"ผมไม่เอ็น หรอก!!" sakura กระแทกตอบอย่างมีอารมณ์
"sakura! มีมารยาทหน่อยสิ" ผู้เป็นพ่อปราม
"ผมอิ่มแล้ว!" ชายร่างสูงพูดพลางกระแทกเก้าอี้ ลุกออกไปจากห้องนั้น บรรยากาศในห้องอาหารก็อึมครึมขึ้นมา ทำให้ hyde อึดอัด
"ซูชินี่อร่อยนะฮะ" hyde โพล่งขึ้น แต่ปฏิกิริยา ของอีก 2 คนที่นั่งอยู่ ก็ยังเฉย
"เอ่อ คุณลุงครับ ห้องหนังสือนั่น ผมเข้าไปใช้ได้ไหมฮะ" hyde พยายามเปลี่ยนบรรยากาศอีกครั้ง คราวนี้ได้ผล
"ได้สิ เธอคงชอบ มีหนังสือภาพเยอะเลยนี่" รอยยิ้มเล็ก ๆ ของชายสูงวัยเริ่มปรากฏให้เห็น
"ฮะ ผมชอบวาดรูปมากเลย!!" hyde พูดแจ้ว ๆ แล้วอาหารมื้อค่ำนั่น ก็เต็มไปด้วยความสนุกสนานอีกครั้ง

"กลับมาแล้วหรอ sakurakun กลับดึกจังนะ" tetsu ถาม sakura ที่เพิ่งเปิดประตูเข้าบ้านมา
"ไม่เกี่ยวกับนาย" sakura ตอบอย่างอารมณ์เสีย เขาไม่ชอบใจ tetsu เท่าไหร่นัก ตั้งแต่ สองคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้าน เขาก็ถูกพ่อเปรียบเทียบกับ tetsu เสมอ
"อย่าทำให้คุณลุงเป็นห่วงนักหล่ะ..." tetsu พูดพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะดื่มน้ำอึกสุดท้าย แล้วเดินขึ้นห้องไป แต่ปฏิกริยาของ tetsu ดูช่างขัดหูขัดตา เสียเหลือเกินในสายตาของ sukura 'เชอะ! ทำเป็นคนดีเสียเหลือเกิน หมั่นไส้ชะมัด' เขาสบถในใจก่อนกระแทกเท้าเดินขึ้นบันได "ฮ้าว~~ พี่ sakura เพิ่งกลับมาหรอฮะ" hyde ขยี้ตาเดินสะลึมสะลือออกมาจากห้องน้ำ
"อืม..." sakura พูดปัด ๆ
"พรุ่งนี้วันอาทิตย์ คุณลุงสัญญาว่าจะพาผมไปสวนสัตว์ พี่sakura ไปด้วยกันนะฮะ" hyde พูดพลางดึงชายเสื้อเชิ้ตของร่างสูงไว้
"ฉัน...ฉันไม่ว่าง!" sakura พูดกระแทกใส่ ก่อนสะบัดตัวหนี แต่มือเล็ก ๆ ของ hyde เกาะชายเสื้อของเขาแน่น
"ปล่อยสิ!" เขาตะคอก
"ไม่! ต้องสัญญากับผมก่อน ว่าจะไปสวนสัตว์ด้วยกัน" hyde จ้องหน้า sakura นิ่ง 'เจ้าเด็กนี่ น่ารำคาญชะมัด'
"ก็ได้! ปล่อยสะทีสิ" hyde ปล่อยมือ แล้วยิ้มกว้างให้กับ sakura
"พรุ่งนี้ต้องสนุกแน่ ๆ เลยนะฮะ เจอกันตอนเก้าโมงฮะ" ร่างเล็กพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย ทำเอาหัวใจ sakura เต้นจังหวะแปลก ๆ มองตามร่างเล็ก ๆ นั้นเข้าห้องไป
"อ่อ! ราตรีสวัสดิ์ฮะ" hyde หันมาพูดกับร่างสูงที่ยืนจังงังอยู่หน้าห้อง ก่อนจะปิดประตู
"ร..ราตรีสวัสดิ์.." กว่าร่างสูงเพิ่งได้สติตอบ แต่ก็ประตูห้องก็ปิดสนิทไปเสียแล้ว

"อ่ะ ดูสิฮะ ๆ นั่นคุณลิง!" hyde ชี้ไม้ชี้มือเรียกให้ลุงและ sakura ดูอย่างสนุกสนาน
"ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า ลิงก็มีอยู่นี่ตัวหนึ่งไงหล่ะ!" ลุง kimura พูดพลางลูบหัว hyde เล่น
"คุณลุงก็! ผมไม่ได้เป็นลิงซะหน่อย" hyde หน้าบู้
"แต่ก็ซนเหมือนลิง" ชายสูงวัยพูดพลางหัวเราะร่วน
"อ่ะ! ตรงนู้น คุณฮิปโปโปนี่" hyde ขยับขาจะวิ่งไปทางกรงของฮิปโปโป แต่ก็สะดุดขาตัวเองเสียหลัก ก่อนที่ตัวเล็ก ๆ จะล้มลงกับพื้น มือใหญ่ ๆ ของ sakura ก็คว้าได้ทันเสียก่อน
"ฮู่ว~~เกือบไปแล้วไหมละ" ร่างสูงถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ขอบคุณมากนะฮะ!" hyde พูดพลางส่งยิ้มหวาน ทำเอาคนตัวสูงหน้าแดง รีบปล่อยมือออกจากร่างน้อย ๆ นั่น
"มะ..ไม่เป็นไร.." เขาตอบตะกุกตะกัก ไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของตัวเองนัก....

"สนุกสุด ๆ เลยฮะ พี่ tetsu" hyde พูดเร็วปรืด เล่าเหตุการณ์ที่ไปเที่ยวกันมาเมื่อกลางวันนี้อย่างสนุกสนาน
"มีคุณลิง คุณหมี คุณฮิปโปโป" เขายังเล่าต่ออย่างสดใส พร้อมกับทำท่าทางประกอบ
"คุณฮิปโปโปตัวใหญ่เท่านี้แหน่ะ ได้กินไอศครีมกะคุณลุงแล้วก็พี่ sakura ด้วย" เจ้าตัวเล็กยังเล่าอยู่สนุกสนาน ทำเอาบรรยากาศภายในบ้านคึกครื้นไปด้วย
"หรอ ๆๆ แล้ว hyde ไปแกล้งสัตว์หรือเปล่า เด็กซน ฮือ?" tetsu ถามแกมหยอกล้อ
"เปล่านะฮะ~~ พี่ tetsu ละก็!" hyde รีบแก้ตัว ทำเอาลุง kimura หัวเราะร่วน
"ลุงก็สนุกนะ นาน ๆ ได้ไปเที่ยวเสียที จริงไหม sakura !?" ผู้เป็นพ่อถามลูกชาย
"ก็ดี.." เขาตอบเรียบ ๆ
"แหม...เขินละซิ 5555" ชายสูงวัยพูดอย่างมีความสุข เขาดีใจเหลือเกินที่วันนี้ sakura ยอมไปกับพวกเขา เขารู้สึกว่า sakura เริ่มเปิดใจให้เขาบ้างแล้ว ต่อไปความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกคงจะดีขึ้น เหมือนเหตุการณ์ทุก ๆ อย่างจะแปรผันไปในทางที่ดี แต่เปล่าเลย เหตุการณ์อันโหดร้ายค่อย ๆ ย่างกรายเข้ามาอย่างช้า ๆ ...

แสงจันทร์ส่องสว่างผ่านหน้าต่างห้องเล็ก ๆ ของอพาตเมนท์ของ tetsu และ hyde ในห้องที่เต็มไปด้วยภาพเสก็ตของตัวเอง ร่างบางยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง ร่างสูงเข้ามาในห้องอย่างแผ่วเบา tetsu เอื้อมมือไปลูบผมที่ปรกหน้า hyde เบา ๆ
"พี่จะปกป้องเธอเอง" เขากระซิบบอกเบา ๆ
"มันจะทำอะไรเธอไม่ได้อีก" เขามองน้องชายด้วยสายตาปวดร้าว เหตุการณ์นั้นเกินกว่าเขาและ hyde จะลืมได้
"ทำไมถึงกลับมานะ...sakura ได้โปรด อย่ายุ่งเกี่ยวกับเราอีกเลย..." หลังอ่านจดหมายซ้ำอีกครั้ง เหตุการณ์ต่าง ๆ ตอนที่เขาและ hyde อาศัยอยู่กับลุงของเขาก็ผุดขึ้นมาในสมอง เขาระสับระส่ายจนนอนไม่หลับ บาดแผลดันโหดร้ายกำลังหวนกลับมา เขาจะทำอย่างไรดี
tetsu ยังคงกำมือ hyde ไว้แน่น 'ฉันจะปกป้องมือเล็ก ๆ นี้ได้ไหมนะ' เขาคิดวนไปวนมา คืนนั้น เขาข่มตาหลับไม่ได้เลย

"ken ฉันฝากน้องฉันด้วยนะ" อยู่ ๆ tetsu ก็พูดขึ้น ขณะรับประทานอาหารกันอยู่ เสียงดังจ๊อกแจ๊ก ทำให้ ken ได้ยินไม่ถนัดนัก
"นายว่าอะไรนะ!" ken ถามซ้ำ
"ฉันบอกว่า ให้นายดูแลน้องฉันให้ดี ๆ" tetsu พูดเน้นเสียง
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องห่วงฉันจะดูแล hyde อย่างดีเลยแหล่ะ" เขารู้สึกดีใจที่ tetsu พูดอย่างนั้น เพราะหมายความว่า tetsu ยอมยกโทษให้กับเหตุการณ์เมื่อครั้งที่ hyde สลบไปคราวนั้น ช่วงแรก ๆ เขาแทบจะเข้าหน้า tetsu ไม่ติด แต่ด้วยความใจกล้าหน้าด้าน เอ้ย ความเป็นเพื่อน ทำให้ทั้งสองยังคงพูดคุยกันได้เหมือนเดิม "นายยอมยกโทษให้ฉันแล้วใช่ไหม งั้นฉันก็ไปเยี่ยม hyde ได้แล้วสิ!" ken กระตือรือร้น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ไปเยี่ยม hyde เลย แต่เขาก็เป็นห่วงคนรักของเขาตลอดเวลา
"ฉันก็ไม่ได้ห้ามให้นายไปเยี่ยมสะหน่อย"
"อ้าว แล้วไอ้ 'ช่วงนี้นายอย่าเพิ่งติดต่อกันดีกว่า' ที่นายพูดไว้หล่ะ" ken พูดพลางเลียนแบบ tetsu
"ตกลงนายจะไม่ไปใช่ไหม ?! ดีฉันจะได้บอก hyde ซะ!" tetsu พูดอย่างรำคาญใจ
"โอ๊ะ ๆ คุณพี่เขย อย่าล้อเล่นกันอย่างนี้ซี่ ไป ๆ ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน ไม่รู้อาการจะเป็นอย่างไรบ้าง"
"ก็ดีขึ้น พาไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้ว หมอบอกว่าเป็นอาการทางจิ.." tetsu พูดอย่างลืมตัว
"นาย...นายบอกว่าอาการทางจิตหรอ ?!? มันเรื่องอะไรกัน!" ken จับทางได้เสียแล้ว เขารู้สึกได้ถึงอาการผิดปกติของ hyde ตั้งแต่คราวนั้น แต่เขาไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุใดกันแน่
"ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนายหรอก..." tetsu พูดปัด
"ไม่เกี่ยวกับฉันได้ไง นายมีอะไรปิดบังฉัน บอกมานะ!" ken คาดคั้น
"อ๊ะ ! ฉันนัดกับ kaori ไว้ ขอตัวก่อนนะ อ่อขอบใจที่เลี้ยงกลางวัน แล้วเย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านหล่ะ ไปแหล่ะ" tetsu หนีไปอย่างรวดเร็ว
"ชริ! หนีเร็วเป็นบ้า...แล้วมันเรื่องอะไรกันน้า... เจ้า tetsu บ้า! ต้องให้ฉันเปลืองสมองคิดเองอีกแล้ว เฮ่ย!" เขาถอนหายใจอยากเสียอารมณ์ แต่ในไม่ช้าก็แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ร่าเริงที่อีกไม่กี่ชั่วโมง เขาก็จะได้ไปพบกับ hyde แล้ว
"เฮ่ย~~ ไม่ได้เจอกันตั้ง 2 วัน ( !?! แค่ 2 วันเองนะหล่อน -_-" : ผู้เขียน) จะเป็นอย่างไรบ้างน้าาา" ชั่วโมงเรียนช่วงบ่ายของ ken ช่างมีความสุขเสียเหลือเกิน...

any comment send here shieru_yume@laruku-cafe.com

 «« back : home : next »»

© 2001 copy right shieru~Yume~ & Lipon, All rights reserved