Razvoj ovog lakog tenka - lovca tenkova počeo je 1965. godine u Austrijskoj firmi Saurer-Werke, a od 1970. nastavljen u firmi Steyr-Daimler-Puch. Prvi prototip je završen 1967, a probna serija 1971. godine. U naoružanje Austrijske uveden je 1973. godine.
Telo tenka je standardno - vozač je smešten napred, kupola u sredini, a motor pozadi. Međutim, kupola je prilično neobičnog oblika, zbog specifičnog sistema za pokretanje topa po elevaciji. Za razliku od ostalih tenkova, kod kojih samo top menja elevaciju, kod ovog vozila se cela kupola naginje (od -6 do +13 stepeni) i na taj način omogućava pokretanje topa u vertikalnoj ravni. Ovakav sistem je preuzet sa Francuskog lakog tenka AMX-13, a primenjuje se i na Brazilskom lovcu tenkova EE-17.
Osnovno naoružanje je top G1 kalibra 105 mm, sa malom silom trzanja, koji se puni iz dva obrtna magacina revolverskog tipa sa po 6 metaka. Primena ovakvog automatskog punjača omogućila je smanjenje broja članova posade na tri. Nakon ispaljivanja 12 metaka jedan od članova posade mora da napusti vozilo da bi dopunio magacine. Za top se koristi razorni metak mase 18,4 kg, kumulativni mase 17,7 kg koji probija probojnosti 360 mm homogenog čelicnog oklopa i dimni mase 19,1 kg. Sa desne strane topa nalazi se spregnuti mitraljez MG42/49 kalibra 7,62 mm, a na bokove kupole postavljena su po tri bacača dimnih kutija.
Komandir na svojoj tureli ima 7 periskopa za kružno osmatranje i periskopsku nišansku spravu, uvećanja 1,6x (vidno polje 28°) i 7,5x (vidno polje 9°). Nišandžija ima 2 periskopa za osmatranje i teleskopsku nišansku spravu uvećanja 8x (vidno polje 8,5°)
Veliki broj vozila SK105 je nedavno modernizovan dodavanjem IC reflektora i laserskog daljinomera na standard SK105/A2. U bliskoj budućnosti predviđena je nova modernizacija - SK105/A3 koja podrazumeva ugradnju nove kupole sa topom M68 105 mm.
U zadnjem delu oklopnog tela postavljen je šestocilindrični, četvorotaktni, turboprehranjivani, vodom hlađen dizel motor Steyr 7FA, snage 237 kW. Mehanička transmisija ZF S6-80 ima 6 stepeni prenosa za kretanje napred i jedan za nazad.
Na bazi ovog lovca tenkova razvijen je oklopni transporter 4K4F, tenk za izvlačenje Greif, vozilo za obuku vozača (bez kupole) i inžinjerijsko vozilo Pioneer.
Panzerjager K 4KH7FA SK105 se danas nalazi u naoružnju Argentine, Austrije, Bolivije, Maroka i Tunisa.
| TAKTIČKO-TEHNIČKE KARKATERISTIKE | |
| Posada: | 3 |
| Borbena masa: | 17700 kg |
| Kalibar topa: | 105 mm |
| Kalibar spregnutog mitraljeza: | 7,62 mm |
| Borbeni komplet topa: | 41 metak |
| Borbeni komplet mitraljeza: | 2000 metaka |
| Dužina sa topom napred: | 7735 mm |
| Dužina tela: | 5582 mm |
| Širina: | 2500 mm |
| Visina do vrha komandirove kupole: | 2529 mm |
| Maksimalna visina (do vrha reflektora): | 2880 mm |
| Klirens: | 400 mm |
| Debljina oklopa: | 10-40 mm |
| Specifičan pritisak na tlo: | 0,67 kg/cm² |
| Snaga motora: | 320 ks pri 2300 obrtaja |
| Maksimalna brzina: | 70 km/h |
| Radijus kretanja: | 500 km |
| Kapacitet rezervoara za gorivo: | 420 l |
| Gaz: | 1 m |
| Vertikalna prepreka: | 0,8 m |
| Rov: | 2,41 m |
| Uspon: | 75 % |
| Bočni nagib: | 40 % |
Get your own Free Homepage