OS EIXES: Estes xunto cas rodas son as partes dunha carrilana que máis comeduras de miolo che van provocar.
Aquí podoche decir que hai tantos deseños de eixos coma carrilanas, cada piloto, cada deseñador, cada carrilanista en definitiva esforza as melloras horas do traballo na sua carrilana en facer os mellores eixes. ¿ por qué ? Moi sinxelo, é o punto endemico das avarias dos nosos estranos bolidos.
A calor xenerada polo rozamento dos eixes contra as suas camas ou contra as rodas (lembrarche que moitas carrilanas levan os eixes fixos e é a roda quen xira o seu redor), chega a queimar literalmente os eixes co consecuente abandono e cabreo.
A esperiencia indica que para que un eixe funcione ten que cumplir tres inexcusables requisitos:

1º.- Estar realizado nun torno, a perfecta e milimetrica circunferencia e a base para conseguir que o eixe dure máis ala duns poucos metros.

2º.- Ter unhas dimensións correctas, e esto dependerá do tipo de madeira que uses, é raro ver eixes con menos de 2cm de diametro e tamén o é velos con máis de 7cm. Canto maior sexa o seu diametro é menos probable que rompa nun bache, por un golpe fortuito e soe ser máis resistente o queime, entre outras cousas porque a maior cantidade de madeira fai que sexa maior a capacidade de evacuación de calor e por outra porque un maior diametro de eixe proporciona unha menor velocidade. Pero, ollo ao piollo, podense facer de madeiras máis baratas, e non requiren grandes complicacións na sua instalación, por exemplo, un eixe de 2 cm non aguantaría a non ser de ir acompañado de un sistema de amortiguación que minore a forza que ten que soportar, pero xa nos metemos en outro terreo. As madeiras máis empregadas son o freixo do país ben seco (para que cumpla esta condición debe levar polo menos 5 anos cortado e serrado, podes empregalo de inferiro calidade sen moito risco pero a sua duración reducese progresivamente a medida que esta máis verde, empregado no 85% das carrilanas), algarrobo, teca, xatoba, e as exóticas, xatoba, acacia australiana e a mítica guayacan pero case imposible de conseguir por precio. Como consello: é aquí onde tes que gastarte a pasta se queres que a tua carrilana corra.

AS RODAS: Todo o dito para os eixes serve para as rodas, recorda que no país galego en xeral e na Repúblika da Filloa en particular está totalmente prohibido a instalación de caixas de bolas, rodamentos, ou calquer outra peza ou mecanismo que evite o rozamento da madeira contra a madeira no conxunto eixe-roda.
Ahora ben non esquezas forrar as tuas rodas con goma, feito totalmnete e permitido sempre que non leve camara de aire, e por outra parte aconsellable se queres ter un mínimo de agarre en curva. É un bo momento para a reciclaxe, así que bota man de neumaticos usados de bibicleta, moto ou de coche ainda que recorda que son moi dificiles de cortar sobre todo estes últimos.
Na Repúblika estase a utilizar con exito de agarre e duración, (o eterno compromiso), a goma empregada para as cintas transportadoras de area, pedra, etc... que podes atopar facilmente se preto da tua casa hai un almacen de material de construcción, unha canteira e cousas parecidas.
O problema que moitos atopan é o xeito de suxeitar a goma a madeira, é moi fácil, con tornillos de madeira, só tes que usar un goma que teña un grosor suficiente para que a cabeza do tornillo quede oculta na goma e non roce despois co chan, ca consecuente perda de estabilidade, agarre e incremento de ruido.
Se tes pola casa un bote de cola que non sabes en que usar, vaiche a vir que nin pintado para pegar a goma as rodas e despois atornilla-la.

OS FREOS: É a parte da carrilana que merece menos atención por parte dos pilotos, aínda que un mínimo de freo si que levan.
Dependendo do nivel de sofisticación que se acade no deseño do conxunto da carrilana mellores serán os freos; por exemplo, as que teñen suspensión por amortiguadores soen levar frenos de disco hidraulicos, igualiños os de unha moto ( de feito soense empregar compoñentes da mundo das duas rodas).
O máis usual e utilizar o típico, freo de tranco, que consiste nun pedazo de madeira forrado de goma e activado mediante unha palanca directa que fai que o tranco entre en contacto ca roda e o rozamento dos dous elementos fai disminuir a velocidade. Ainda que a priori é un sistema rudimentario, con un bo deseño soe ser moi efectivo.
Tamén se emprega o freo mediante 'chuzo', consiste en que o piloto ou o copiloto intenten frear a carrilana facendo rozar un trozo de madeira contra o chan mediante unha abertura realizada para tal efecto no chasis do vehiculo.

...continuará...

Volta o índice...

This page hosted by Get your own Free Home Page