Wyznanie ewangelicko-reformowane: Źródło wiary

Kościół ewangelicko-reformowany uznaje Pismo święte za jedyną podstawę i źródło wiary. Zawiera ono całkowitą naukę o naszym zbawieniu, a jego celem jest objawienie Boga - który stworzył świat, rządzi nim, odkupił i poświęcił go - tak, aby ludzie znaleźli wskazaną drogę do społeczności z Bogiem i tą drogą podążali. Wierzymy, że kanoniczne księgi Starego i Nowego Testamentu zawierają prawdziwe Słowo Boga, ich autorytet nie pochodzi od ludzi, lecz tkwi w nich samych. Powszechny Kościół Chrystusowy uważa, że te księgi zawierają wszystko, w co trzeba wierzyć, aby być zbawianym, i jak prowadzić życie, aby podobać się Bogu (II Konfesja helwecka, r. I). Dlatego inne teksty - określone mianem tradycji - apokryficzne księgi Starego i Nowego Testamentu, postanowienia Kościoła (uchwały soborów, pisma Ojców Kościoła, konfesje i katechizmy okresu Reformacji, uchwały synodów itp.) - mają znaczenie tylko pomocnicze, wtórne. Uznawane są o tyle, o ile zawierają treść zgodną z Pismem świętym. Wszelką tradycję niezgodną z Biblią odrzuca się (II Ptr 1:19-21; Gal. 1:8-9).

Kanon Starego Testamentu zawiera 39 ksiąg: Pięcioksiąg Mojżesza, księgę Jozuego, Sędziów, Rut, dwie księgi Samuela, dwie Królewskie, dwie Kronik, księgę Ezdrasza, Nehemiasza, Estery, Hiaba, Psalmów, Przypowieści Kaznodziei Salomona, Pieśń Salomona oraz siedemnaście ksiąg prorockich: Izajasza, Jeremiasza, Treny, Ezechiela, Daniela, Ozeasza, Joela, Amosa, Abdiasza, Jonasza, Micheasza, Nahuma, Habakuka, Sofoniasza, Aggeusza, Zachariasza, Malachiasza. Siedem ksiąg, określanych przez Kościół katolicki jako deuterokanoniczne: Tobiasza, Judyty, dwie Machabejskie, Mądrości Salomona, Mądrości Syracha, Barucha oraz dodatki do Estery i Daniela, uznaje się za apokryficzne. Pochodzenia ich nie znamy, a kanon hebrajski nie uważa ich za święte. Dotarły do nas w greckian tłumaczeniu Starego Testamentu, tzw. Septuagincie (kanon hebrajski, na który powoływał się Jezuzs i apostołowie, spisany był w językach hebrajskim i aramejskim).

Kanon Nowego Testamentu składa się z 27 ksiąg: czterech Ewangelii (według Mateusza, Marka, Łukasza i Jana), Dziejów Apostolskich, trzynastu listów św. Pawła (do Rzymian, dwa do Koryntian, do Galacjan, do Efezjan, do Filipian, do Kolosan, dwa do Tesaloniczan, dwa do Tymoteusza, do Tytusa i do Filemona), Listu do Hebrajczyków, Listu św. Jakuba, dwóoh listów św. Piotra, trzech liotów św. Jana, Listu św. Judy oraz Objawienia św. Jana.

Pismo św. jest księgą natchnioną i jako takie łączy w sobie dwa pierwiastki - ludzki i boski, co znaczy, że ludzka forma (język, pojęcia, sposób wyrażania myśli i widzenia świata itp.) jest nośnikiem boskiej treści, wiecznej, niezmiennej prawdy. Pisane przez ludzi natchnionych, cieszy się szczególną powagą. Kościół chrześcijański zawsze uważał Biblię za księgę Bożą, zawierającą naukę o zbawieniu człowieka (Ps. 19:8-15; Rzym. 10:8-17; II Tym. 3:16-17; Hebr. 1: 1-2).

"Sam Bóg przemawiał do ojców, proroków i apostołów, a teraz ciągle mówi do nas przez Pismo święte" (II Konfesja helwecka, r. I). Jest to księga stale żywa i aktualna, o tej samej wartości dla ludzi o różnym stopniu wykształcenia, w różnym wieku, różnych ras i czasów. Kto szuka w Biblii prawdy i duchowego pokrzepienia, ten zawsze znajdzie to, czego mu potrzeba. Kto czyta Pismo św. z wiarą i modlitwą, ten spodziewa się spełnienia obietnicy Chrystusowej: oświecenia przez Ducha Świętego i Jego pomocy w znalezieniu prawdy (Jn 16:13; II Kor. 4:3-4). Tak więc, jedynie Duch św. kieruje właściwą interpretacją i rozumieniem Pisma św. i każdy prawdziwie wierzący, będący pod Jego działaniem, może przyjmować Słowo ze zrozumieniem. Ze względu jednak na dystans historyczny, kulturowy i obyczajowy, dzielący nas od czasów biblijnych, ze względu na brak powszechnej znajomości języków biblijnych (hebrajski dla Starego Testamentu, grecki dla Nowego) i przygotowania teologicznego - Kościół ewangelicko-reformowany powołuje ludzi specjalnie przygotowanych do objaśniania Pisma św. Odpowiednio wykształceni członkowie wspólnoty - duchowni, kaznodzieje, teologowie - jako ministri verbi divini, słudzy Słowa Bożego, pomagają swym braciom i siostrom odkrywać Boży plan zbawienia na kartach Biblii, uczyć się z niej, jak wierzyć i jak żyć zgodnie z wolą Bożą.