และด้วยความเป็นนักฟังที่สามารถนี่เอง

กระทำให้นายพันเอกเฮาส์ ได้เป็นผู้ช่วยประธานาธิบดีในสมัยของ
วุ ด โ ร ว์ วิ ล สั น [Woodrow Wilson ประธานาธิบดีเรืองนามแห่ง สหรัฐอเมริกาในสมัยมหาสงคราม

อันที่จริง ในบรรดาคนที่ทำงานใกล้ชิดกับประธานาธิบดีวิลสันนั้น ไม่มีใครที่จะมีอิทธิพลเหนือ ประธานาธิบดีวิลสันมากเท่านายพันเอกเฮาส์

นายพันเอกเฮาส์สามารถจะบันดาลให้ประธานาธิบดีวิลสันทำอะไรๆ ได้ตามความคิดของตน

การที่สามารถใช้อิทธิพลให้คนสำคัญ เช่น ประธานาธิบดีทำอะไรตามใจของตนได้นั้น ต้องนับว่าเป็นอิทธิพลอันพึงปรารถนา

และการที่นายพันเอกเฮาส์ทำได้ดังนี้ นายพันเอกเฮาส์ใช้

ศิ ล ป แ ห่ ง ก า ร ฟั ง
เป็นเครื่องมืออย่างสำคัญ

เมื่อนายพันเอกเฮาส์ มีความคิดว่าจะทำอะไรแทนที่จะแสดงความคิดเห็นอันนั้น ตรงต่อประธานาธิบดีวิลสัน

นายพันเอกเฮาส์ ใช้ วิธีถาม หรือ ขอความรู้ว่า
เรื่องนั้นเป็นอย่างไร?
ถ้าจะลองทำเช่นนั้นบ้างจะเกิดผลอย่างไร?
จะมีทางทำได้สำเร็จหรือไม่?
จะมีทางอย่างไรที่จะให้ผลสำเร็จเช่นนั้น?
ถ้าลองใช้ทางนี้ดูจะเป็นอย่างไร?
ฯลฯ

ด้วยคำถามหรือการขอความรู้โดยวิธีนี้ ประธานาธิบดีวิลสันก็เอาความคิดของนาย พันเอกเฮาส์นั่นเองไปทำ

ครั้นเมื่อทำเป็นผลสำเร็จแล้ว นายพันเอกเฮาส์ก็กล่าวชมความคิดความสามารถ ของประธานาธิบดีวิลสัน ทั้งต่อหน้าและลับหลัง

ประธานาธิบดีวิลสันเองเชื่อว่าความสำเร็จนั้นๆ เป็นความคิดของประธานาธิบดีวิลสัน

การที่อเมริกาเข้ามหาสงครามก็ดี การที่ประธานาธิบดีวิลสัน เป็นตัวละครตัวเอกอยู่บนเวทีแห่งหนึ่ง ที่ประชุมสันติภาพก็ดี

อาศัยการดำเนินตามโครงการของพันเอกเฮาส์โดยมาก

แต่ความล่มจมของประธานาธิบดีวิลสันชั้นหลัง เกิดจากความผิดของประธานาธิบดีวิลสันเอง ซึ่งเราน่าจะลองศึกษาดูสักเล็กน้อย

ในเดือน พฤศจิกายน พ.ศ.2561 เมื่อได้เซ็นสัญญาสงบศึกในระหว่างเยอรมนี และสัมพันธมิตรแล้ว

ประธานาธิบดีวิลสันก็มีรัศมีรุ่งโรจน์ เป็นคนสำคัญที่สุดของโลก

ประหนึ่งว่าจะสามารถ ทำให้โลกทั้งโลกมาอยู่แทบเท้าของตน

ในสหรัฐอเมริกา คณะพรรคทั้งริปับลิกัน และดิโมกรัต ได้ร่วมใจกันสนับสนุนประธานาธิบดีวิลสัน

ในประเทศต่างๆ คนทั้งหลายก็คอยเงี่ยหูฟังว่า ประธานาธิบดีวิลสันจะพูดอะไร จะทำอะไร รัฐบาลทั้งหลาย ทั้งมหาประเทศ อนุประเทศ ย่อมพร้อมที่จะเดินตามประธานาธิบดีวิลสัน

ซึ่งโลกยกย่องให้เป็นผู้นำทาง

ประเทศไทยของเราก็พลอย ได้รับผลอันนี้

โดยเมื่อประธานาธิบดีวิลสัน ยอมแก้ไขสัญญาระหว่างสหรัฐอเมริกากับไทยแล้ว ประเทศอื่นๆ ก็ยอมทำตามทั่วกัน

จะหาผู้ใดเป็นคนสำคัญ หรือมีอำนาจวาสนาสูงสุดเหมือนประธานาธิบดีวิลสัน ในขณะนั้นเห็นจะหายากนัก

แต่ต่อมาอีกปีเดียว โชควาสนาของประธานาธิบดีวิลสันก็ก้าวลงโดยรวดเร็ว จนกระทั่งกลายเป็นความล่มจม

สภาเซเนตไม่ยอมให้สัตยาบันการตั้งสันนิบาตชาติที่ประธานาธิบดีวิลสัน ได้ชื่อว่า เป็นผู้ตั้งสันนิบาตชาติ

แต่ไม่สามารถจะให้สหรัฐอเมริการับรอง หรือเข้าเป็นสมาชิกในสันนิบาตชาติได้

และต่อจากนั้นมาประธานาธิบดีวิลสันก็เสื่อมรัศมี ทั้งในการเมืองและการส่วนตัว ผู้ที่เคยนิยมนับถือประธานาธิบดีวิลสันก็กลับเป็นศัตรู

ผู้ที่ไม่ทราบความจริง อาจรู้สึกประหลาดใจ ในโชควาสนาของมนุษย์ ที่เปลี่ยนแปลงไปได้ถึงปานนั้น

แต่ถ้าเราทราบเรื่องรายละเอียด เราก็จะไม่ประหลาดใจ

เ พ ร า ะ ค ว า ม ดี อั น ยิ่ ง ใ ห ญ่ ข อ ง ม นุ ษ ย์ ส า ม า ร ถ ถู ก ทำ ล า ย ล ง ไ ด้ ด้ ว ย ค ว า ม ผิ ด อั น เ ล็ ก น้ อ ย

ในระหว่างที่ประธานาธิบดีวิลสันกำลังรุ่งโรจน์ และได้รับความสนับสนุกจากคณะพรรคทั้งสองฝ่าย คือ ริปัปลิกัน และดิโมกรัตนั้น

ก็เผอิญถึงเวลาที่จะมีการเลือกสภาใหม่ของสหรัฐอเมริกา

ประธานาธิบดีวิลสันได้โฆษณาข้อความชักชวน ให้ประชาชน เลือกคนของ คณะพรรคดิโมกรัต

เป็นเหตุให้ พวกริปับลิกัน ซึ่งช่วยสนับสนุน ประธานาธิบดีวิลสันอยู่แล้วกลับเคืองแค้นทำความพยายามต่อสู้รุนแรงขึ้น

ค ว า ม ผิ ด อั น ที่ 2 คือในการตั้งผู้แทน ของสหรัฐอเมริกาเข้าไปเจรจาสัญญาแวร์ไซย ในประเทศฝรั่งเศสนั้น

ประธานาธิบดีวิลสัน ไม่ได้ตั้งคนสำคัญทางคณะริปับลิกัน พฤติการเหล่านี้กระทำให้คณะพรรคริปับลิกันเพิ่มกำลังต่อสู้มากขึ้น

จนในที่สุด ผลของการเลือกผู้แทนใหม่คือ คณะริปับลิกันได้รับเลือกเข้าในสภาเป็นส่วนมาก เสียงข้างมากในสภาตกอยู่แก่พวกริปับลิกัน ซึ่งประธานาธิบดีวิลสันเองได้ทำให้เป็นศัตรูไว้

พวกคณะดิโมกรัตซึ่งเป็นคณะพรรคของประธานาธิบดีวิลสันเอง ก็กลับเป็นศัตรูต่อประธานาธิบดีวิลสันหลายคน

ความเสื่อมของวิลสันก็มาถึง สภาไม่ยอมให้สัตยาบันการตั้งสันนิบาตชาติเป็นเบื้องต้น และไม่ให้ความไว้วางใจในประธานาธิบดีวิลสันเป็น ปริโยสาน

วาสนาของประธานาธิบดีวิลสัน ได้สิ้นสุดลงแล้วแต่ชื่อเสียงของนายพันเอกเฮาส์ยังดีอยู่

เพราะศิลปแห่งการฟังของนายพันเอกเฮาส์ไม่มีทางจะให้โทษ

นายพันเอกเฮาส์ยังใช้วิธี
เอาความคิดของตนใส่สมองคนอื่น โดยมิให้คนนั้นรู้ตัวอยู่เรื่อยๆ ไป

สมาชิกคนหนึ่งแห่งคณะกรรมการดิโมกราติก ได้กล่าวถึงนายพันเอกเฮาส์ว่า
"เ ป็ น ค น สำ คั ญ ที่ สุ ด ใ น ก า ร ง า น ทั้ ง ห ล า ย"

และอธิบายต่อไปว่า บางครั้งบางคราว นายพันเอกเฮาส์จะเข้ามาในห้องทำงานของพวกเรา พูดสนทนาไต่ถามอะไรบางอย่างโดยที่เราไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ

เมื่อนายพันเอกเฮาส์ออกไปแล้ว เรารู้สึกว่าเรามีความคิดอะไรใหม่เกิดขึ้นอย่างหนึ่ง

เ ร า รู้ สึ ก ว่ า เรามีความคิดใหม่ที่เกิดขึ้นในสมองของเราเอง
เราแสดงความคิดอันนั้นแก่เพื่อนฝูง ด้วยความรู้สึกที่ฝังอยู่ในใจว่า เป็นความคิดของเรา

เราเสนอความคิดอันนั้น อย่างเป็นความคิดของเราเอง ต่อผู้บังคับบัญชาที่สูงขึ้นไป จนกระทั่งถึงนายพันเอกเฮาส์

และเราก็ได้รับความชมเชยลงมาว่าเป็นความคิดที่ดี เราทำกันไปจนสำเร็จ

ลงท้ายเราจึงรู้สึก และระลึกได้ว่า ความคิดอันนั้น เป็นความคิดที่นายพันเอกเฮาส์นำมาใส่ในสมองเรา ในขณะที่มาสนทนาไต่ถามเรื่องราวเล็กน้อย ที่เราเห็นว่า
ไ ม่ ใ ช่ เ รื่ อ ง ส ลั ก สำ คั ญ นั่ น เ อ ง

นายพันเอกเฮาส์ ยังเป็นผู้มีความสามารถในการปฏิเสธได้อย่างยอดเยี่ยม