Historia szkoły

Rok 1838

W Jarocinie powstaje średnia szkoła żeńska. Była to szkoła dziewięcioklasowa typu gimnazjum zreformowanego.

Rok 1884

Powstaje prywatna szkoła średnia dla chłopców. Po paru latach działalności szkoła zostaje zamknięta.

Rok 1896

Wznowienie działalności przez szkołę męską.

Rok 1902

1 kwietnia szkoła przechodzi na etat miejski i pod nadzór powiatowego inspektora szkolnego w Jarocinie jako Wyższa Szkoła Miejska. Była to szkoła składająca się z 3 klas wstępnych oraz 6 klas gimnazjalnych, po których ukończeniu absolwenci przechodzili do Państwowego Gimnazjum w Krotoszynie, gdzie uzyskiwali świadectwo dojrzałości.

Rok 1904

Średnia szkoła żeńska przyjęta zostaje na etat miejski.

Rok 1908

1 kwiatnia nastepuje połączenie obu szkół w jedną koedukacyjną.
10 października Rada Miejska podejmuje decyzję o budowie nowego budynku szkolnego dla Wyższej Szkoły Miejskiej.

Rok 1909

W listopadzie Prowincjonalne Kolegium Szkolne w Poznaniu poddało szkołę pod nadzór pedagigiczny dyrektora Państwowego Gimnazjum w Krotoszynie.
15 listopada oddany został nowy gmach szkoły, w miejscu, w którym mieci się dziś.

Rok 1918

W dniu 22 listopada w Wyższej Szkole Miejskiej w Jarocinie wprowadzono naukę religii w języku polskim.
13 grudnia rozpoczęto naukę języka polskiego.

Rok 1919

Prof. Klara Glockówna, nauczycielka języka poslkiego, tworzy zalążek biblioteki z polskimi książkami dla uczniów.
W lutym powstaje przy niemieckim rektorze szkoły, p. Mittag, przyboczna polska rada szkolna, której przewodniczy ks. Kasprzak, wikary przy kociele parafialnym.
W maju polskie władze szkolne w Poznaniu wyznaczają Ignacego Steina, dyrektora Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, do sprawowania nadzoru nad szkołą w Jarocinie.
30 września dyrektorem Szkoły zostaje pierwszy Polak, Jan Kołodziej, dotychczas profesor Gimnazjum w Rzeszowie. W szkole uczy się 219 Niemców i 203 Polaków. Grono pedagogiczne liczy 18 nauczycieli, wśród których jest 10 Niemców i 8 Polaków.
Z końcem roku Rada Miejska podejmuje decyzję o zwolnieniu wszystkich nauczycieli Niemców "w dobrze pojętym interesie szkoły".

Rok 1920

13 marca delegacja miasta, w skład ktorej wchodzili: starosta Moszczeński, ks. Ignacy Niedźwiedziński, brumistrz Jan Figna i jego z-ca Franciszek Basiński, wizytą w Ministerstwie byłej dzielnicy pruskiej w Poznaniu rozpoczęła formalne starania o upaństwowienie Szkoły i nadanie jej statusu pełnego Gimanzjum.
Wojewódzka Komisja Szkolna w Poznaniu dwukrotnie (w czerwcu i w grudniu) wizytuje Szkołę, czego efektem jest pozytywna opinia o pracy Szkoły.

Rok 1921

W kwietniu założona zostaje drużyna harcerska, nosząca później nazwę "III gimnazjalnej drużyny harcerskiej im. ks. Józefa Poniatowskiego".
Zakończenie roku szkolengo 1920/21 jest równoczenie końcem polonizacji Szkoły. Wród wykładowców i uczniów nie ma nikogo o narodowości niemieckiej.
1 wrzenia Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego podejmuej decyzję o upaństwowieniu Szkoły i nadaniu nazwy: Państwowe Gimnazjum w Jarocinie. Decyzja ta nakłada na władze miasta obowiązki: przekazania państwu budynków szkolnych wraz z terenami, dostarczenia Szkole opału, światła, gazu i wody oraz partycypowania każdego roku w kosztach utrzymania Szkoły.
Pierwszym dyrektorem Państwowego Gimnazjum w Jarocinie zostaje Seweryn Udziela, dotychczasowy profesor Państwowego Gimnazjum we Wrześni.
W listopadzie powstaje z inicjatywy uczniów Towarzystwo Bratniej Pomocy Uczniów Państwowego Gimanzjum w Jarocinie. Celem towarzystwa jest wzajemne pomaganie sobie w nauce, uzupełnianie wiedzy, rozwój fizyczny i godziwa rozrywka. Do Bratniej Pomocy należy prawie cała młodzież Szkoły, tworząc automatycznie sekcje dla różnych celów.

Rok 1922

Odbył się pierwszy egzamin dojrzałości. Komisji egzaminacyjnej przewodniczy wizytator ks. Sylwester Binek. Świadectwo maturalne otrzymało 9 abiturientów, zaś z nr 1 Antoni Banaszak urodzony 9 listopada 1901r. w Brzostowie, późniejszy ksiądz infułat w Paryżu.
Towarzystwo Bratniej Pomocy powołuje czytelnię uczniowską, gimnazjalny związek sportowy, kółko krajoznawcze i sklepik szkolny.

Rok 1923

22 lutego powołano Stowarzyszenie Bursy Gimnazjalnej w Jarocinie.
W wydzierżawionym hotelu gminy ewangelickiej powstaje bursa gimnazjalna. W roku szkolnym 1922/23 zamieszkało w niej 15 ucziów za opłatą miesięczną wynoszącą równowartoć 100 kg żyta.
Nauczyciel religii ks. Grzegorz Handke zakłada Kółko Sodalicji Mariańskiej, którego celem jest pogłębianie zasad religijno-moralnych i wyjaśnianie najważniejszych problemów religijnych. Zrzesza ono 40 uczniów klas VI-VIII.

Rok 1924

Na wniosek dyrekcji Gimnazjum Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego nadaje Szkole imię Tadeusza Kościuszki.
W Szkole powstaje kółko tenisowe i kultury klasycznej.

Rok 1925

16 listopada nauczycielka języka polskiego, prof. Maria Bojarska zakłada kółko dramatyczne. Celem postawionym przez opiekunkę koła jest poszerzanie wiedzy w zakresie literatury polskiej, organizowanie wyjazdów do teatrów, a także wystawianie utworów dramatycznych. Plonem tych ostatnich działań jest zagranie między innymi takich sztuk jak "Pan Geldhalb", "Dyliżans", "Ostatni walc", "Noc listopadowa".

Rok 1926

Do bursy przyjmowani są, kierowani przez Polskie Towarzystwo Emigracyjne, synowie emigrantów. Otrzymywali oni bezpłatne utrzymanie, a ponadto z funduszu bursy zakupywano dla nich przybory szkolne i odzież.
Drużyna harcerska udaje się na pierwszy obóz wakacyjny w Tatry.
Grono profesorskie czynnie uczestnicząc w życiu miasta prowadziło cykle wykładów popularnonaukowych z różnych dziedzin. W roku szkolnym 1926/27 odczytów wysłuchały 3783 osoby. Największym zainteresowaniem cieszyły się spotkania o tematyce krajoznawczej, przyrodniczej i historycznej.
Powstaje hufiec szkolny, złożony z uczniów klas VI-VIII. Przysposobieniem wojskowym kieruje oficer instrukcyjny, por. Latusek

Rok 1927

Egzamin dojrzałości zdają ostatnie uczennice. Jest to konsekwencją wprowadzenia od roku 1922/23 jedynie męskich trzech pierwszych klas.

Rok 1928

10 listopada na uroczystym poranku szkolnym w dziesięciolecie odzyskania niepodległości utworzono fundusz stypendialny, mający wspierać najuboższych uczniów wykazujących się dobrymi postępami w nauce. Z inicjatywą tą wystąpił uczeń klasy VIII, Stanisław Hebanowski.

Rok 1929

Przeprowadzony zostaje gruntowny remont budynku szkolnego.
Odbywają się tradycyjne uroczyste poranki szkolne, (3 maja a w październiku święto patrona Szkoły Tadeusza Kościuszki). Wykonawcami programów byli zawsze uczniowie Gimnazjum.

Rok 1930

Po remoncie gmachu bursy, w ramach którego poprawiono stan sanitarny i funkcjonalność obiektu, zamieszkiwało w nim 40 uczniów, którzy wnosili miesięczną opłatę w wysokości 80 zł oraz tak zwane opałowe 80 zł rocznie. Większość korzystała ze zniżki i płaciła około 60 zł.

Rok 1932

Powołano do życia Koło Rodzicielskie mające na celu wzmocnienie udziału rodzicow w rozwiązywaniu ekonomicznych problemów Szkoły oraz w procesie wychowawczym i dydaktycznym. Wypada wspomnieć, że współpraca Szkoły z rodzicami była systematyczna i miała wiele wypracowanych form.
O atmosferze życia szkolnego, o wartościach uznawanych za ważne mówi prosto i jednoznacznie wewnętrzny regulamin klasy V w roku szkolnym 1932/33:
1. Czcij rodziców i wypełniaj względem nich wszystkie obowiązki.
2. Rodzeństwo kochaj, świeć mu dobrym przykładem i sam je naśladuj.
3. Żyj w zgodzie ze swoim otoczeniem.
4. Sumiennie wypełniaj obowiązki szkolne.
5. Rozwijaj instynkt społeczny w życiu koleżeńskim.
6. Bądź wierny ideałom Szkoły.
7. Bądź moralny.
8. Kochaj piękno.
9. Pamiętaj, że nikczemnością jest skradać się na palcach, podsłuchiwać pod drzwiami, patrzeć przez dziurkę od klucza, czytać cudze listy.

Rok 1933

Z dniem 1 września funkcję dyrektora szkoły obejmuje Eugeniusz Szlapak. Los sprawił, że był ostatnim przedwojennym dyrektorem.
Spółdzielnia Uczniowska rozpoczyna wydawanie gazetki pod tytułem "Błyski". Pierwszym opiekunem uczniowskiej redakcji był prof. Krajewski, prowadzący kółko polonistyczne. Pismo odzwierciedlało życie Szkoły, udostępniając swe łamy postępowi i patriotycznym ideałom młodzieży. Dawało uczniom możliwość sprawdzenia swych sił na polu dziennikarskim i literackim. Kolejnym opiekunem redakcji miesięcznika był prof. A.Sokołowski, a od 1935r. prof. Tadeusz Charłompowicz i prof. Roman Szejnermann.

Rok 1934

Do istniejącego budynku Szkoły dobudowano II piętro. Po przebudowie Szkoła dysponowała 20 salami lekcyjnymi o łącznej kubaturze 1043 m³.
Rozbudowa Szkoły pozwalała przywrócić koedukację. Niecelowe było utrzymywanie osobnego gimnazjum męskiego i żeńskiego.

Rok 1935

Wśród licznych inicjatyw związanych z zapraszaniem do Szkoły przedstawicieli polskiej nauki i kultury niewątpliwym wydarzeniem była czynna w dniach 12-14 listopada w auli wystawa prac najwybitniejszwch przedstawicieli malarstwa polskiego między innymi Kossaka, Axentowicza, Wyczółkowskiego.

Rok 1936

Czasopismo "Błyski" w wyniku konkursu zmieniło nazwę na "Wici Jaroty", aby - jak pisała redakcja - wyrazić silniej związek młodzieży licealnej z Jarocinem i nawiązać do legendarnego założyciela miasta, "rycerza Jaroty".
Obowiązuje strój szkolny. Dla dziewcząt: granatowy beret z kolorową wypustką, granatowa bluza z białym kołnierzykiem wciągana przez głowę i plisowana spódniczka; dla chłopców: czapka maciejówka, garnitur z kolorową wypustką w szwie z boku oraz biała koszula z kołnieżykiem "a la Słowacki". Płaszcz dla wszystkich granatowy o oficerskim kroju, powyżej łokcia tarcza z numerem Szkoły 770.

Rok 1938

Ze składek uczniów i nauczycieli zakupiono i przekazano stacjonującej w Jarocinie jednostce wojskowej karabin maszynowy. "Wici Jaroty" w numerze 1 tak pisało o tej uroczystości:
"W dniu 11 listopada, w 20-tą rocznicę odzyskania niepodległości, wręczyliśmy II batalionowi 68 p.p. ciężki karabin maszynowy, symbol naszej gotowości żołnierskiej i uczuć wiążących nas, młodzież jarocińską, z wielką armią narodową.
W dniu tym złożyliśmy przedstawicielowi armi, p.ppłk. Pilińskiemu, ślubowanie, zapewniając, że rozumiemy rolę młodego pokolenia w obecnych przełomowych dla Narodu chwilach, oraz meldując, że jesteśmy w każdej chwili gotowi stanąć na zew Ojczyzny pod rozkazy Naczelnego Wodza..." .

Rok 1939

5 września zginął w czasie nalotu niemieckich samolotów prof. Jan Jaworski, nauczyciel wychowania fizycznego, żołnierz Legionów. Po zwolnieniu ze służby wojskowej w stopniu porucznika, skończył studia w Centrum Wychowania Fizycznego w Warszawie. Pracował w szkołach średnich w Ostrowie Wlkp., Czarnkowie, Inowrocławiu, Krotoszynie a następnie w Jarocinie. Śmierć dosięgła go w wieku 44 lat, gdy walcząc w Armi "Poznań" znalazł się pod Kutnem.
6 września Jarocin zostaje zajęty przez wojska niemieckie. Mimo usilnych starań dyr. Eugeniusza Szlapaka władze niemieckie nie wyrażają zgody na wznowienie nauki w Gimnazjum. Aresztowani zostają dyrektor Szlapak oraz nauczyciel języka polskiego Roman Szajnerman. Z więzienia przewieziono ich do obozu przejściowego w Cerkwicy, a następnie przesiedlono do Generalnej Guberni.
W październiku okupant pali w sposób ostentacyjny na boisku szkolnym polskie książki i podręczniki. Do Berlina wywieziony zostaje sztandar Szkoły.
W budynku Gimnazjum zorganizowana zostaje dla młodzieży niemieckiej średnia szkoła, którą wkrótce z braku uczniów zlikwidowano.
Z 7/8 grudnia okupant niemiecki przeprowadził masowe areszty Polaków, po czym nastąpił wywóz do Generalnej Guberni. Wśród zesłanych było wielu nauczycieli.

Rok 1940

W budynku Szkoły zorganizowano biura niemieckie i magazyny wojskowe. Sprzęt szkolny umieszczono w piwnicach, na strychu i w kościele Chrystusa Króla. Dokumentami szkolnymi zajęła się specjalna komisja pod nadzorem inspektora szkolnego Bucholza. Wynikiem prac komisji było przekanzanie części dokumentów Gestapo.
Zginął prof. Czesław Maszner, nauczyciel matematyki, pracujący w jarocińskim Gimnazjum od 1937r. Ukończył matematykę i fizykę na Uniwersytecie Poznańskim. Zmobilizowany w sierpniu 1939r. jako podporucznik rezerwy brał udział w kampani wrześniowej. Ostatnie wiadomości otrzymała od niego rodzina w styczniu 1940r. z Kozielska koło Smoleńska, gdzie zginął.
W końcu roku w Gimnazjum zlokalizowano punkt etapowy dla przesiedleńców ze Wschodu. Dla kilku tysięcy Balten-, Wolhynien-, Bessarabiendeutschen sale Szkoły były noclegownią i jadalnią przed skierowaniem na gospodarstwa odebrane Polakom.

Rok 1941

Gmach Gimnazjum przeznaczony zostaje na niemiecki szpital wojskowy, który ma swoje filie w szkołach podstawowych nr 1 i 2. W Szkole znajdują się między innymi sala operacyjna i gabinety zabiegowe. Wśród obsługi szpitala było wielu Polaków, którzy z rozmów z żołnierzami niemieckimi dowiadywali się o sytuacji na froncie. Napływające informacje pozwalały wierzyć w nadejście oczekiwanej wolności.

Rok 1945

20 stycznia rozpoczyna się ewakuacja szpitala wojskowego.
24 stycznia żołnierze 33 armii radzieckiej wyzwalają Jarocin. Budynek Gimnazjum może znów wrócić do swej funkcji.
W lutym rozpoczęto prace przygotowawcze do ponownego przejęcia budynków przy ul. Kościuszki przez Gimnazjumi i rozpoczęcia roku szkolnego. Ogłoszono wpisy do Szkoły i przeprowadzono egzaminy wstępne. Szczególne zasługi w tych pracach mieli prof. Walentyna Matuszewska, Leon Ruszkiewicz, Henryka Marty.
12 marca naukę w Gimnazjum podejmuje 518 uczniów (w 4 rocznikach). Proces dydaktyczny uwzględnia dwa kursy: normalny dla uczniów klas wstępnych i przyspieszony dla tych, którym wojna przeszkodziła w uzyskaniu matury. Nauka odbywa się w 14 salach lekcyjnych. Prawie 40% młodzieży dojeżdża do Szkoły spoza powiatu jarocińskiego.
Wraca do Jarocina i obejmuje stanowisko dyrektora Eugeniusz Szlapak. Do tego czasu funkcję tę pełnił tymczasowo W.Domaradzki. Grono Pedagogiczne liczy 25 nauczycieli.
18 lipca odbyła się pierwsza matura dla uczniów kursu przyspieszonego. Świadectwo z nr 1 otrzymał Franciszek Adamkiewicz, późniejszy Minister Przemysłu Maszynowego.
Wznawia działalność Towarzystwo Bratniej Pomocy. W ciągu 3 lat istnienia organizacja, do której należała młodzież całej Szkoły, stworzyła następujące sekcje: kulturalno-oświatową, gospodarczą, krajoznawczą, dramatyczną, muzyczną i szachową. Największymi osiągnięciami były: inscenizacja sztuki A.Fredry "Śluby panieńskie", zorganizowanie 5 wycieczek do teatrów w Poznaniu i kilku wieczorków towarzyskich.
Z Berlina Polacy przywożą odnaleziony tam sztandar Szkoły.
Wznawia działalność biblioteka szkolna. Księgozbiór pochodzi z darów mieszkańców miasta oraz zakupów dokonanych w antykwariatach krakowskich z funduszy uzyskanych z kuratorium. W roku szkolnym 1946/47 biblioteka szkolna posiadała 1269, a nauczycielska 696 tomów.

Rok 1946

1 marca prof. Regina Kononowicz rozpoczyna prowadzenie chóru mieszanego i zespołu muzycznego.
Wznawia działalność internat szkolny. Miał on 80 miejsc dla dziewcząt i chłopców. Wielkość jego do końca istnienia nie uległa zmianie. Prowadzone były jedynie prace remontowe i modernizowano wyposażenie wnętrz. Początkowo internat utrzymywany był całkowicie przez uczniów, a zarządzał nim Społeczny Komitet Opiekuńczy.
Powstaje Szkolne Koło PCK, którego pierwszą i długo letnią opiekunką była prof. Walentyna Matuszewska. Później funkcję tę objęła prof. Jadwiga Przybyła. Obecnie opiekunem PCK jest prof. Bronisława Kubiak. Praca koła prowadzona jest z myślą o przygotowaniu młodzieży do służby sanitarnej.
Dyrektorem Gimnazjum zostaje Roman Chotyniecki, nauczyciel historii. Pełni tę funkcję do 1950r.
Utworzenie trzech pierwszych gabinetów specjalistycznych: biologicznego, fizyczno-chemicznego i sportowego.
1 września rozpoczyna działalność Spółdzielnia Uczniowska "Świt", której założycielem jest prof. Tadeusz Gibasiewicz. Należy ona do najstarszych tego typu spółdzielni w Polsce. "Świt" prowadzi swoją działalność dwoma nurtami: gospodarczym (prowadzenie sklepiku handlowego z artykułami piśmienniczymi i szkolnymi, rozprowadzanie nowych podręczników, giełda podręczników używanych i inne) oraz kulturalno-oświatową (udział w korespondencyjnym kursie Spółdzielczości Uczniowskiej, udział w konkursach Spółdzielczości Spożywców, organizacja obozów i wycieczek).
Zmiany systemowe w organizacji szkolnictwa powodują, że klasy I i II Gimnazjum zostają przeniesione do szkoły podstawowej jako klasy VI i VII. Równocześnie klasy III i IV wiążą się stopniowo z liceum ogólnokształcącym. Znosi się klasy z przyśpieszonym programem nauczania.

Rok 1947

Na terenie Szkoły powstają nowe organizacje młodzieżowe: Związek Walki Młodych (40 członków), Związek Młodzieży Demokratycznej (36 członków), Organizacj Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych (48 członków).

Rok 1948

W styczniu z inicjatywy Oddziału Jarocińskiego Towarzystwa Burs i Stypendiów otwarto w Poznaniu przy ul. Wały Leszczyńskiego "Bursę Studencką". Bursa posiadała 11 pokoi, w których zamieszkiwało 30 niezamożnych absolwentów Gimnazjum. Inicjatywa ta stanowiła wyraz praktycznej pomocy, jaką społeczeństwo Jarocina oraz władze udzielali studiującym.
W lutym powołano organizację młodzieżową o charakterze wojskowym Służba Polsce. Organizacja ta podejmowała wiele prac społecznie użytecznych. Łącznie uczniowie pracujący w Hufcach Służby Polsce przepracowali 4200 godzin.
Powstaje Szkolne Koło Sportowe, którym kierują przez wiele lat prof. Anzelm Kubicki i prof. Monika Jańczak. Początkowo prowadzi działalność w dwóch sekcjach: gimnastyczno-tanecznej i krajoznawczej. W latach pięćdziesiątych powstają kolejno sekcje: piłki nożnej i ręcznej, lekkoatletyczna, łucznico-strzelecka, szachowa i sportów zimowych.
Udział przedstawicieli Liceum w Kongresie Zjednoczeniowym Organizacji Młodzieżowych we Wrocławiu. Następuje połączenie wszystkich organizacji młodzieżowych działających na terenie Szkoły w jedną.
Związek Młodzieży Polskiej działa do 1956r., to jest do likwidacji. Do ZMP należy w następnych latach około 70% uczniów.
Pracę z chórem szkolnym rozpoczyna prof. Alfons Kowalski.
Pierwszy stabilny rok w systemie organizacyjnym szkolnictwa. Powstają 7-klasowe szkoły podstawowe i 4-letnie licea ogólnokształcące. Zniosło to ostatecznie podział na liceum i gimnazjum.
Zamknięto i ostatecznie rozwiązano kurs dla dorosłych.

Rok 1949

Rozpoczyna swą działalność koło artystyczne prowadzone przez prof. Tadeusza Charłampowicza. Koło rokrocznie przygotowywało przedstawienia sceniczne, m.in. "Moralność pani Dulskiej", "Żabusia", "Damy i huzary". Dochody z cieszących się dużym powodzeniem przedstawień przeznaczano na zakup pomocy szkolnych i książek do biblioteki.
Powstaje Szkolne Koło TPPR.

Rok 1950

1 sierpnia na stanowisko dyrektora powołany zostaje prof. Edward Nowicki. Grono pedagogiczne liczy 18 nauczycieli.
Uszczupleniu ulega baza dydaktyczna Liceum. Cztery klasy w gmachu głównym i dwie w baraku zostają przejęte przez szkołę podstawową.

Rok 1951

Zmarł dyr. Seweryn Udziela. Jako absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagillońskiego (nauki przyrodnicze, matematyka i fizyka) rozpoczął pracę w IV Gimnazjum w Krakowie, a od 1919r. w gimnazjum we Wrześni. 1 września 1921r. mianowany dyrektorem Państwowego Gimnazjum w Jarocinie przepracował tu 12 lat. Okres ten oceniał, jak wynika z relacji syna, jako najdłuższy i najlepszy w jego pracy dydaktyczno-organizacyjnej. Na początku roku szkolnego 1933 przeszedł do gimnazjum w Myślenicach, gdzie pełnił obowiązki dyrektora do końca 1939r., to jest do czasu zamknięcia gimnazjum przez Niemców. Stroniąc od działalności politycznej był aktywnym członkiem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych, Polskiego Czerwonego Krzyża i Towarzystwa Szkoły Ludowej. W czasie okupacji mianowany pełnomocnikiem rządu do spraw tajnego nauczania w rejonie myślenickim pracował z wielkim poświęceniem, co doprowadziło do utraty zdrowia, a w konsekwencji do śmierci.
Zmarł dyr. Jan Kołodziej, pierwszy dyrektor - Polak. Z ogromnym zapałem podjął pracę nad stworzeniem polskiej szkoły. Jako polonista (absolwent Akademii Krakowskiej) prowadził w tamtych trudnych latach systematyczną pracę kulturalną dla środowiska, organizował wieczory literackie. Posiadał ogromną wiedzę i dużą kulturę osobistą, toteż cieszył się szczególnym autorytetem nie tylko wśród wychowanków, ale i wśród społeczeństwa Jarocina. Kochał młodzież, choć nie był pobłażliwy i wymagał od niej rzetelnej pracy. W 1927r. objął stanowisko dyrektora gimnazjum w Koninie. Po ciężkiej chorobie zrezygnował z tej pracy i osiedlił się w Krotoszynie, ucząc języka polskiego i łacińskiego w tamtejszym gimnazjum. Wychował wielu światłych ludzi, wybitnych naukowców, a także entuzjastów społeczników, którym zaszczepił miłość ludzi i kraju, aprzede wszystkim wierność określonym wartościom.

Rok 1952

We wrześniu z inicjatywy dyr. Edwarda Nowickiego następuje przebudowa korytarza i pomieszczeń w suterenie, co pozwala na przeniesienie w nowe miejsce gabinetu biologicznego, pracowni wychowania obronnego i gabinetu pomocy naukowych. Poprawia to nieco trudną sytuację lokalową Szkoły.
Samorząd Uczniowski zaczyna działać w sekcjach: koleżeńskiej, pomocy gospodarczej, higienicznej, prac społeczno-użytecznych i w sekcji "dojeżdżających". Opiekunami samorządu są między innymi: prof. Wiesław Góra, a później Teresa Orchowska, Lidia Staśkiewicz, Grażyna Cychnerska. Samorząd jest inicjatorem i realizatorem wielu akcji i działań o charakterze ciągłym.

Rok 1955

Wprowadzono klasę pierwszą dla pracujących, która stanowiła początkowo filię Liceum dla Pracujących w Poznaniu, od 1967r. filię Liceum w Ostrowie Wlkp., a od 1977r. stała się samoistną komórką organizacyjną.

Rok 1956

Powstają dwie nowe organizacje ideowo-wychowawcze: Związek Młodzieży Socjalistycznej i Związek Młodzieży Wiejskiej.
W związku z utworzeniem w Liceum 12 oddziałów powołany zostaje etatowy zastępca dyrektora. Pierwszym zostaje profesor matematyki Alfons Matuszewski.

Rok 1957

W Manheim zmarł ks. Bolesław Burian uczący w gimnazjum religii, a także języków niemieckiego i polskiego. Zawsze mocno związany z młodzieżą był w okresie międzywojennym opiekunem szkolnych organizacji, między innymi Drużyny Harcerskiej. Sprawował też opiekę wychowawczą na terenie Bursy (pełnił obowiązki zastępcy kierownika). Organizował atrakcyjne obozy harcerskie, a w czasach nasilającego się zagrożenia hitlerowskiego uczestniczył w organizowaniu tygodni antyniemieckich. W 1940r. wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwald, potem w Dachau. Po wyzwoleniu w latach 1945-56 był wykładowcą Polskiego Seminarium Duchownego w Paryżu.

Rok 1959

Zastępcą dyrektora zostaje prof. Edward Góra.
Profesor języka polskiego Eugenia Małuszek zakłada szkolne koło PTTK i przez wiele lat jest jego opiekunką. Członkowie koła biorą udział w licznych rajdach pieszych i rowerowych, organizują obozy wędrowne, uczestniczą w zlotach PTTK. Koło jest reprezentowane no konkursach i olimpiadach krajoznawczych młodzieży zdobywając wiele nagród.

Rok 1960

Budynek Liceum opuszcza Szkoła Podstawowa nr 4.
Zakładem opiekuńczym Szkoły zostają Jarocińskie Zakłady Przemysłu Odzieżowego "Jarkon".
Do Liceum uczęszcza 513 uczniów, a pracuje 21 nauczycieli.

Rok 1961

Zmarła Maria Boguszyńska, profesor wychowania fizycznego - absolwentka Liceum. Po ukończeniu WSWF w 1954r. podjęła pracę w Jarocinie. Życzliwa w stosunku do młodzieży, bezpośrednia i serdeczna od razu została entuzjastycznie przyjęta przez młodzież. Jej humor, młodość, żywiołowość a także dobre fachowe przygotowanie metodyczne sprawiły, że lekcje z nią należały do najprzyjemniejszych. Nie szczędząc wolnego czasu, prowadziła popołudniowe zajęcia sekcji siatkówki, piłki ręcznej i koszykówki, przygotowując do rozgrywek międzyszkolnych. Młodzież boleśnie przeżyła jej chorobę. Ostatnie lata życia przepracowała jako bibliotekarka w Szkole Podstawowej nr 1.

Rok 1963

Powstaje Szkolne Koło Ligi Obrony Kraju, którego celem jest podnoszenie poziomu wychowania obronnego i popularyzacja tradycji Wojska Polskiego. Koło organizuje wiele wycieczek i obozów.
Wchodzący w wiek szkolny wyż demograficzny powoduje kolejne pogorszenie warunków nauczania w Szkole. Z inicjatywy Komitetu Rodzicielskiego powołano 31 stycznia Komitet Budowy pawilonu przy Szkole. Komitet z dużym zaangażowaniem przystąpił do gromadzenia środków finansowych i materiałów na budowę.
1 września umiera Lucjan Kunz. W Jarocinie pracował 64 lata. Był nauczycielem śpiewu, a także wybitnym organistą, kompozytorem, dyrygentem chórów i społecznikiem. W ramach zajęć pozalekcyjnych prowadził zespół muzyczny i gimnazjalną orkiestrę. Ten muzyk-pedagog o wyrazistej osobowości, dużym poczuciu humoru i niespożytej energii położył duże zasługi w polskim życiu muzycznym.

Rok 1964

20 kwietnia rozpoczyna się prace przy bubowie pawilonu.
Liczba oddziałów zwiększa się z 12 do 20. Do Liceum uczęszcza 862 uczniów.
24 października ma miejsce uroczystość związana z oddaniem do użytku pawilonu. Szkoła powiększa się o 5 sal lekcyjnych. Gruntownemu remontowi poddany zostaje barak.

Rok 1965

Zmarła Walentyna Matuszewska, profesor języków francuskiego, niemieckiego, polskiego oraz higieny w latach 1937-39 i 1945-59. Jako absolwentka Gimnazjum w Jarocinie podjęła studia na filologii francuskiej i germańskiej Uniwersytetu Poznańskiego. W czasie opupacji ofiarnie i z dużym zaangażowaniem uczestniczyła w tajnym nauczaniu. Po wojnie była jedną z tych, którzy podjęli trud organizacji Szkoły. Serdeczny i ciepły był jej stosunek do uczniów. Zorganizowała Szkolne Koło PCK, otaczając opieką uczniów znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.
Zbudowany wysiłkiem Szkoły i jej sympatyków pawilon zostaje decyzją władz administracyjnych przekazany Zasadniczej Szkole Zawodowej dla Pracujących. Rozpoczyna się okres blisko 30 lat starań o jego odzyskanie.
Grono pedagogiczne liczy 29 nauczycieli.
Stale zmniejsza się ilość uczniów dojeżdżających do Liceum spoza powiatu jarocińskiego. Jest ich tylko 2%.
Zmarła Joanna Michalska, profesor historii. Rozmiłowana w swoim przedmiocie umiała zapalać uczniów po materiały poszerzające wiadomości. Sama bardzo skromna uczyła kochać wielkich, budząc szczere patriotyczne uczucia. Sposób nauczania powodował, że uczniowie bez specjalnego przygotowania mogli przystąpić do egzaminu maturalnego, a potem podejmować studia w zakresie historii.

Rok 1966

Reforma systemu nauczania rozszerza szkołę podstawową do ośmiu klas. Liceum pozostaje czteroletnie. Pierwszy rok bez egzaminów wstępnych do Liceum.

Rok 1967

Zmarł Leon Ruszkiewicz, profesor biologii od 1945 roku do śmierci. Ofiarnie uczestniczył w organizacji Szkoły po wojnie. Był pierwszym opiekunem ZMP i ZMS, Szkolnego Koła Ligi Obrony Kraju i Ligi Morskiej. Pełnił przez wiele lat obowiązki I sekretarza POP przy Liceum. Rzetelnie egzekfował wiedzę uczniów, toteż lekcje biologii nie należały do najłatwiejszych. Czasem aż na korytarzu dało się słyszeć dochodzący z gabinetu tubalny głos zniecierpliwionego Profesora. W szkole był stróżem porządku i dyscypliny. Dużą troską otaczał swój gabinet biologiczny, kompletując bogaty zbiór pomocy naukowych. Oczkiem w głowie był jednak ogród szkolny, w którym szczególnie pilnie strzeżone były jabłka "leonówki".
Zorganizowano dodatkowe pracownie fizyczną i chemiczną, stwarzając warunki do prowadzenia zajęć w dwóch równoległych grupach.

Rok 1968

Komitet Rodzicielski przekazuje Szkole nowy sztandar.
Stale przybywa książek w bibliotece szkolnej. Jest ich 9895.
Zmarł prof. Józef Klinkowski. Był człowiekiem niezwykle mądrym, o wszechstronnych zainteresowaniach, ogromnej pamięci i erudycyjnej wiedzy. Otoczony wielkim szacunkiem, cieszył się ogromnym autorytetem. Ojciec Jego Był lekarzem - pierwszym po odzyskaniu niepodległości burmistrzem Jarocina. Prof. Klinkowski w liceum pracował od 1 września 1945 roku do śmierci. Uczył głównie fizyki, matematyki i astronomii, ale posiadał też zdumiewającą znajomość literatury i języków obcych. Bezinteresownie pomagał uczniom przygotowującym się do egzaminów na wyższe uczelnie lub piszącym prace dyplomowe. Bez reszty poświęcił siebie, opiekując się matką i dwoma innymi paniami. Mimo zmęczenia i licznych obowiązków domowych chętnie służył każdemu pomocą. Swym przykładem uczył służby drugiemu człowiekowi, życzliwości i dobroci. Życie Jego pełne było trudów, ale wspaniałe i bogate. Był i pozostanie chlubą miasta i naszej Szkoły.

Rok 1969

Z okazji 50-lecia Szkoły odbył się I Zjazd Absolwentów. Uczestniczyło w nim 650 byłych uczniów. Z okazji zjazdu wmurowano tablicę ku czci profesorów i wychowanków Szkoły poległych i zamordowanych w czasie II wojny światowej. Wydano również okolicznościową jednodniówkę.
Zastępcą dyrektora Liceum zostaje prof. Stanisław Cugier.

Rok 1970

W związku z uprofilowaniem Szkoły zostają wyposażone i oddane do użytku pracownie: języka polskiego, francuskiego i rosyjskiego, geografii, historii, matematyki oraz sale przystosowane do prowadzenia zajęć z wychowania muzycznego i plastycznego.
Na III piętrze zorganizowano harcówkę dla Harcerskiej Służby Polsce Socjalistycznej. W ramach organizacji działają kluby zainteresowań: fotograficzny, harcerska drużyna wodna, klub motorowy. Pierwszym komendantem był Jerzy Głowacki.
Pierwszy, nie licząc okupacji, rok bez matury.
Dyrektorem Szkoły zostaje prof. Stanisław Cugier, nauczyciel fizyki. Zastępcą dyrektora prof. Tadeusz Charłampowicz.
15 grudnia umiera prof. Franciszek Kowalik. W Szkole pracował od 1923 do 1948r. jako nauczyciel języka łacińskiego. Rozmiłowany w kulturze antycznej wymagał od uczniów dobrej znajomości języka, toteż wielu zdawało maturę właśnie z łaciny. Przez pewien okres sprawował obowiązki wychowawcy internatu, przejawiając troskę o warunki życia młodzieży. Był jedną z najbardziej popularnych i lubianych postaci wśród grona profesorskiego.

Rok 1972

Zmarł prof. Alfons Matuszewski, nauczyciel matematyki. Absolwent Uniwersytetu Poznańskiego. Pracował w Jarocinie w latach 1931-68. Żołnierz września 1939r., jeniec Oflagu VII A w Murnau. Był doskonałym dydaktykiem, wymagającym, a przy tym cieszącym się wysokim autorytetem i szacunkiem wśród młodzieży. Nieprzejednany wobec wszelkich przejawów zła, niedociągnięć i lekceważenia obowiązków. Mocno związany ze Szkołą. Bez reszty oddany młodzieży.

Rok 1973

Zastępcą dyrektora Liceum zostaje prof. Bronisława Włodarczyk - nauczycielka języka francuskiego.
Biblioteka szkolna liczy 11925 książek.

Rok 1974

Zmarł prof. Tadeusz Charłampowicz, nauczyciel języka polskiego, historii, wiedzy o Polsce i świecie współczesnym, ukochany Wychowawca. Ukończtył Uniwersytet Jagieloński. W Jarocinie pracował w latach 1935-39 i 1945-74. Był osobowością niezwykłą, wyróżniał się uczciwością, skromnością, szlachetnością i dobrocią. Z pobłażliwością i życzliwym uśmiechem traktował uczniowskie przewinienia, nie lubił karać, lecz u każdego umiał odnależć lepsze cechy charakteru. Z talentem mistrza otwierał przed uczniami urocze krainy literatury, uczył miłości człowieka, szlachetności, doceniania spraw ducha. Był urodzonym krasomówcą a jego troska o piękno słowa realizowana była nie tylko podczas każdej lekcji, ale również na zajęciach koła artystycznego, którym kierował przez wiele lat, organizując przedstawienia teatrów i przygotowując artystyczną oprawę szkolnych uroczystości.
W latach 1970-73 pełnił obowiązki zastępcy dyrektora, jednak ze względu na pogarszający się stan zdrowia musiał z tej funkcji zrezygnować. Po krótkiej chorobie zakończył życie, żegnany z głębokim i szczerym żalem przez uczniów, absolwentów i współkolegów.

Rok 1975

Do liceum uczęszcza 872 uczniów, których uczy 42 nauczycieli.

Rok 1976

Wprowadzono sprofilowanie programowe klas pierwszych, tworząc klasy : biologiczno-chemiczną, matematyczno-fizyczną, humanistyczną i klasy o profilu podstawowym.
Młodzieżowe Towarzystwo Przyjaciół Nauk, obejmujące swą działalnością młodzież Liceów w Jarocinie i Koźminie oraz ZSZ w Jarocinie, pracuje w 9 sekcjkach: humanistycznej, historycznej, biologicznej, geograficznej, fizycznej, matematycznej, chemicznej, technologii drewna, społeczno-politycznej. Skupiało w swych szeregach 107 członków. Pierwszym opiekunem MTPN była prof. Halina Frączek.

Rok 1977

W Liceum działają następujące organizacje: HSPS, TPPR, LOK, MTPN, Samorząd Uczniowski i PCK oraz koła zainteresowań: PTTK, recytatorskie, dramatyczne, żeglarskie, fotograficzne, filatelistyczne, strzeleckie, szachowe, SKS, Pro Sinfonika. Na zajęcia w ramach kół zainteresowań uczęszcza 653 uczniów.
Wiesłwa Iwicka zostaje laureatką Olimpiady Literatury i Języka Polskiego (opiekun prof. E.Małuszek i prof. L.Paluszkiewicz).

Rok 1978

W gmachu Szkoły otwarto Izbę Pamięci.
Wprowadzono rozszerzony program nauki języka francuskiego.
Liceum Ogólnokształcące zajmuje I miejsce w Konkursie Szkół Otwartych w województwie kaliskim.
Naukę w Szkole pobiera 572 uczniów.

Rok 1797

Chór szkolny wystawia "Wesele wielkopolskie".
6 października odbywa się II Zjazd Absolwentów i Wychowanków Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego. Bierze w nim udział blisko 700 uczestników. Plonem Zjazdu jest obszerne opracowanie historii Szkoły, sylwetek pofesorów, wykaz absolwentów dokonany pod kierunkiem profesora Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu Stanisława Kubiaka, absolwenta naszej Szkoły.
Biblioteka szkolna liczy 19860 książek.

Rok 1980

Ryszard Rosiński zostaje laureatem Olimpiady Literatury i Języka Francuskiego (opiekun prof. B.Włodarczyk).

Rok 1981

Dyrektorem Liceum zostaje mgr Bronisława Włodarczyk, dotychczas zastępca dyrektora.
Zastępcą dyrektora zostaje prof. Adam Wantuch, nauczyciel matematyki.
Włodzimierz Kalinowski zostaje laureatem Olimpiady Literatutry i Języka Polskiego (opiekum prof. L.Paluszkiewicz).

Rok 1983

Zmarł prof. Anzelm Kubicki - nauczyciel wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego, długoletni kierownik Internatu. Po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego został powołany do służby wojskowej. Żołnierz września, jeniec oflagów w Arnswalde i Woldenbergu. W 1945r. aktywnie włączył się w organizację nauki w Liceum. Wychował pokolenia miłośników sportu. Mieszkoańcy Internatu do dziś wspominają niepowtarzalną atmosferę tego miejsca. Szczególną aktywność wykazywał w pracy społecznej, będąc przez wiele lat radnym i zaangażowanym członkiem wielu organizacji.

Rok 1984

Po raz pierwszy z okazji wręczenia świadectw dojrzałości tegorocznym absolwentom ma miejsce zainicjowana przez absolwenta Szkoły mgr Stanisława Kosińskiego, podniosła i wzruszająca ceremonia odnowienia dyplomów dojrzałości absolwentów, którzy przed 50 laty zdawali maturę. Od tego roku staje się ona tradycją i powtarza się do 1989r. (kontynuowana będzie od 1995r.). Atmosfera tych spotkań, staranie się o dotarcie do każdego z żyjących maturzystów to zasługa absolwentów Szkoły pani Janiny Roszak i pana Alfonsa Kędzi.
Zmarł prof. Roman Chotyniecki, nauczyciel historii. W latach 1946-50 dyrektor Gimnazjum. Był niedościgłym wzorem kultury osobistej, elegancji, wspaniałej retoryki i pedantycznej dyscypliny. W pełni oddany Szkole, w której uczył od 1927r., przejawiał szczegółowe zainteresowanie losem młodzieży dojeżdżającej. Dzięki Jego staraniom powstał Internat, którego był pierwszym powojennym kierownikiem.
Marzena Jajor zostaje finalistką Olimpiady Literatury i Języka Polskiego (opiekun prof. L.Paluszkiewicz).

Rok 1985

W eliminacjach centralnych Olimpiady Biologicznej uczestniczy Roman Zioło (opiekunowie prof. M.Owczarzak i E.Rose), a Małgorzata Poziombka jest finalistką Olimpiady Literatury i Języka Polskiego(opiekun prof. L.Paluszkiewicz).
Chór szkolny wyjeżdża do Francji, gdzie swym kunsztem rozsławia Szkołę i nasze miasto.

Rok 1986

Chór szkolny koncertuje w RFN i Czechosłowacji.
I miejsce szkolnego koła LOK we współzawodnictwie w województwie kaliskim.

Rok 1987

Młodzież kl.IIIc pod kierunkiem prof. Anny Link-Oleksy wystawia z dużym powodzeniem "Moralność pani Dulskiej" G.Zapolskiej.
Zmarł prof. Edward Góra nauczyciel języka polskiego i pisarz. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego pracował początkowo jako nauczyciel i dyrektor szkół średnich na Wołyniu. W 1945r. podjął pracę w Jarocinie. W latach 1953-56 i 1959-69 pełnił obowiązki zastępcy dyrektora. W pracy pedagogicznej systematyczny i wymagający fascynował rozległą wiedzą i niekonwencjonalnym sposobem prowadzenia zajęć. Mimo wielu obowiązków znajdował czas na realizację swej pasji, jaką było pisarstwo. Był laureatem licznych nagród za opowiadania, powieści i scenariusze filmowe.
Beata Górkiewicz uczennica kl.III zostaje laureatką Olimpiady Literatury i Języka Polskiego (opiekun prof. L.Paluszkiewicz).
Komitet Główny Olimpiady Literatury i Języka Polskiego przyznaje dyplom uznania Liceum i opiekunowi laureatów, mgr. L.Paluszkiewicz za wybitne osiągnięcia w rozwoju zainteresowań młodzieży w zakresie ogólnej kultury humanistycznej, a zwłaszcza literatury polskiej i języka ojczystego.
Zmarł ks. Bronisław Jankowski, uczył religii młodzież licealną w latach 1959-60 w Liceum, a potem poza Szkołą. Ukończył Seminarium Duchowne w Gnieźnie, a później studia magisterskie na KUL. Do Jarocina skierowany zostaje w 1958r. Początkowo pełni obowiązki prefekta i kapelana w szpitalu. W 1965r. powierzono Mu nowo erygowaną parafię Chrystusa Króla w Jarocinie, gdzie był rektorem, a potem proboszczem. Od 1975 roku zostaje dziekanem dekanatu jarocińskiego. Trwałą wdzięczność i pamięć jarocinian zaskarbił sobie nie tylko jako duszpasterz, ale także jako doskonały organizator i gospodarz. Był niezwykle lubiany przez młodzież, a sympatię zdobywał tym, że żywo interesował się jej codziennymi problemami. Jego lekcje prowadzone były żywo i ciekawie. Potrafił zafascynować swoją wiedzą, kulturą osobistą, życzliwością więc młodzież chętnie uczęszczała na nieobowiązkowe przecież zajęcia.
Młodzieżowe Towarzystwo Przyjaciół Nauk odnawia współpracę z Poznańskim Towarzystwem Przyjaciół Nauk. Do Liceum znów przyjeżdżają na wykłady wybitni naukowcy z poznańskich uczelni.
Członkowie LOK zdobywają I miejsce w Rajdzie Grunwaldzkim Młodzieży Szkolnej w Krakowie (opiekun prof. R.Nowak).
Zapada decyzja o budowie sali gimnastycznej. Przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy zostaje absolwent Liceum, mgr Stanisław Rajczewski.

Rok 1988

Na emeryturę przechodzi dotychczasowy zastępca dyrektora, mgr Adam Wantuch. Jego miejsce zajmuje mgr Andrzej Kunz - nauczyciel fizyki.
Sławomira Jakrzewska zostaje finalistką Olimpiady Języka Rosyjskiego (opiekun prof. J.Półrolniczak).
Chór szkolny zajmuje I miejsce w przeglądzie chórów szkół średnich w Polsce.

Rok 1989

Na Ogólnopolskim Przeglądzie Uczniowskich Kameralnych Zespołów Muzyki Dawnej "Schola Cantorum" chór pod dyrekcją mgr Alfonsa Kowalskiego zdobywa II miejsce.
Tragicznie zginął prof. Stefan Skrzypczak - nauczyciel wychowania fizycznego. Życzliwy i opiekuńczy wychowawca młodzieży. W Liceum pracował od 1975r. Był entuzjastą sportu, organizatorem wielu imprez, zawodów sportowych. Niezawodny kolega i partner młodzieży, która szczególnie boleśnie przeżyła jego śmierć.
W szkole uczy się 737 uczniów w 23 oddziałach. Zatrudnionych jest 41 nauczycieli.

Rok 1990

Zakończona zostaje budowa sali gimnastycznej.
Blisko 1000 absolwantów i wychowanków Państwowego Gimnazjum i Liceum bierze udział w III Zjeździe. Po mszy św. koncelebrowanej odprawionej przez absolwentów pod przewodnictwem ks. kanonika S.Tomaszkiewicza odbyły się jubileuszowe uroczystości. Na tablicy ku czci wychowanków Szkoły poległych i zamordowanych w czasie II wojny światowej przybyła jeszcze jedna z nazwiskami prof. Czesława Mesznera i Feliksa Chyłki, absolwenta z 1934r., zamordowanych w Katyniu.
Zmarł prof. Edward Nowicki - dyrektor Liceum w latach 1959-72, nauczyciel historii, propedeutyki filozofii i wiedzy o Polsce. Znany z zamiłowania do pedantycznego porządku kierował Szkołą w trudnych dla Niego i Szkoły czasach stalinowskiego totalitaryzmu. Sprawiając wrażenie niedostępnego, był w istocie rzeczy człowiekiem wyrozumiałym, nie wahającym się pomagać młodzieży będącej ze względów politycznych w trudnej sytuacji. W pamięci pozostał jako dobry organizator życia Szkoły, kompetentny nauczyciel, przyjaciel młodzieży i życzliwy kolega. Mimo przejścia w 1971r. na rentę pozostawał w stałym kontakcie ze Szkołą, żywo interesując się jej problemami.
Jako przedmiot nadobowiązkowy wprowadzona zostaje do szkoły nauka religii.
W Szkole w 24 oddziałach uczy się 772 uczniów
Na uroczystości związanych z obchodami Dnia Edukacji Narodowej przekazany zostaje Szkole nowy sztandar, ufundowany przez absolwentów, oraz magnetowid i telewizor. Projekt sztandaru opracował mgr W.Grygiel.
W X Ogólnopolskim Konkursie Chórów a capella szkół ponadpodstawowych chór Liceum pod dyrekcją prof. Alfonsa Kowalskiego zdobywa Srebrny Kamerton.
Po raz pierwszy nauczyciele i uczniowie przeżywali wspólne dzielenie się opłatkiem. Wspaniale prezentowała się choinka w holu Szkoły.

Rok 1992

Iwona Kasprzak i Natalia Jarzembska zostają finalistkami Olimpiady Literatury i Języka Polskiego (opiekun prof. L.Paluszkiewicz).
Chór szkolny ponownie zdobywa Srebrny Kamerton.
Bartosz Królak zostaje mistrzem Polski juniorów, a Piotr Andrzejczak wicemistrzem Polski młodzików w judo (trener J.Tomczak).
Zwrócony Liceum pawilon po gruntownym remoncie powiększa bazę dydaktyczną Szkoły.

Rok 1993

W XXIII Olimpiadzie Literatury i Języka Polskiego na szczeblu centralnym bierze udział Karol Kuch (opiekunowie prof. L.Paluszkiewicz i M.Straburzyńska).
W XIX Olimpiadzie Geograficznej finalistką na szczeblu centralnym zostaje Elżbieta Bogaczyk (opiekun prof. R.Madej).
Dzięki wydatnej pomocy władz samorządowych urządzono drugą pracownię komputerową.

Rok 1994

Ponad 30 000 000 zł przyniosła organizowana przez młodzież Liceum ze Szkolnego Koła PCK oraz harcerzy z drużyny ZHP im. Lotnictwa Polskiego impreza Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.
Zmarła prof. Maria Wasylina - nauczycielka matematyki. Była absolwentką Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W Liceum podjęła pracę w kwietniu 1945r. Zjednywała sympatię młodzieży opanowaniem, cierpliwością i dobrodusznością. Była prawdziwym przyjacielem i opiekunem uczniów. Byli oni dla niej wszystkim. Dla swych wychowanków pozostała wzorem nauczyciela i prawego, rzetelnego Człowieka.
Zmarł prof. Stanisław Sworowski - nauczyciel przesposobienia wojskowego. Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Lesznie. We wrześniu 1939r. walczył w obronie Lwowa, a potem w Batalionach Chłopskich. Zdemobilizowany podjął pracę w Technikum Przemysłu Drzewnego (1956r.) a od 1960r. w Liceum. Był nauczycielem pracowitym, o dużym poczuciu obowiązkowości. Spokojny i zawsze pogodny łatwo zdobywał zaufanie młodzieży. W całym swym pracowitym życiu służył drugiemu człowiekowi.
Robert Raś zostaje wicemistrzem Polski młodzików w judo (trener prof. J.Tomczak).
1 września naukę w Szkole rozpoczyna 987 ucznió w 30 oddziałach, pracuje 44 nauczycieli.
Zmarł prof. Tadeusz Gibasiewicz, nauczyciel języka łacińskiego oraz historii starożytnej i logiki w latach 1945-91. Przepracował w naszym Liceum 46 lat, w tym ostatnie 17 będąc już na emeryturze. Ukończył Gimnazjum w Krotoszynie, a w 1934r. uzyskał dyplom mgr filologii klasycznej na Uniwersytecie Poznańskim. Był założycielem i wieloletnim opiekunem Spółdzielni Uczniowskiej "Świt". Okresowo sprawował opiekę nad biblioteką, prowadził też księgowość w Internacie LO. Był człowiekiem o gruntownej wiedzy, humanistą o rozległych zainteresowaniach. Należał do nauczycieli twórczych i bardzo aktywnych. Wysoko ceniono jego kwalifikacje i umiejętności zawodowe. Cieszył się uznaniem i szacunkiem uczniów i przełożonych.
IV Zjazd Absolwentów i Wychowanków Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Jarocinie - 8 października.

Rok 1995

Rok 1996

Rok 1997

Rok 1998

Rok 1999

Rok 2000