จับกระแสโลก

โจ๊กกะจี้ ตอน : กะเหรี่ยงยึดโรงพยาบาลราชบุรี

เหตุการณ์ยึดโรงพยาบาลราชบุรีนั้น เป็นข่าวเกรียวกราวไปทั่วโลก ในประเทศไทยนั้น วิ่งกันหัวปักหัวปำกันทุกระดับ นับแต่นายพล 5 ดาวไปจนถึง "ไอ้เณร"

รองนายกสองท่านคือ รองเสธ.หนั่น กับ รองหลานกร ก็ต้องรีบนั่งฮ.ไปจิบน้ำชารอฟังผลการคลี่คลายสถานการณ์ด้วย

รองเสธ.หนั่น ต้องไปในฐานะที่ถ่างขาควบเก้าอี้ มท.1 อีกตำแหน่งหนึ่ง

ส่วนรองหลานกร ทัพพะรังสี ของน้าชาตินั้น ต้องไป เพราะถ่างขาควบเก้าอี้รมว.สาธารณสุข

ส่วนนายชวน นอกจากทำไม่รู้ร้อนรู้หนาว แล้วยังมานั่งสบายใจเหมือน ชองพ์ เอลิเซ่ต์ เสียด้วย

เมื่อเกิดเหตุเกรียวกราวกะเหรี่ยง "กองทัพพระเจ้า" ยึดโรงพยาบาลราชบุรีนั้น หันไปทางไหน ใครๆ ก็หน้าดำคร่ำเครียด บ่นพึม ขบเขี้ยว เคี้ยวเหงือกกันหยับๆ เพราะ

โกรธกะเหรี่ยงที่กระทำเสมือนเนรคุณ

โกรธพม่าที่ชอบหาเรื่องเดือดร้อนมาให้โทษเรื่อย 

แค้นรัฐบาลไทย ที่ยอมให้คนอื่นเหยียบจมูกเอาง่ายๆ จนหายใจหายคอไม่สะดวก

ชองพ์ เอลิเซ่ต์ แทบจะเอาชีวิตไม่รอดกลับมาเขียนหนังสือ เมื่อไปนั่งยิ้มกริ่มกลางวงคนเครียด แถมหัวเราะเคี้ยกๆ เหมือนเรื่องกำลังภายในเพราะความขำเสียอีก

สาเหตุแห่งการขำขันเป็นโจ๊กกะจี้ ก็เนื่องมาจากความฝันเมื่อตอนค่อนรุ่ง

ฝันเห็นจอห์นนี่ กับ ลูเธอร์ แห่งตระกูลฮตู ผู้นำคู่แฝดวัย 12 ขวบ ของ "กองทัพพระเจ้า" นั่งคุยกับฝรั่งตาน้ำข้าว ชาวอเมริกันหลายคน ท่านผู้นำวัยเด็กชายว่า

"สู้หยังไหว คน 100 คน กับกองทัพพม่าตั้งหลายกองพัน สู้ไปก็ละลายไปทั้งหมดนี่แหละ"

"สู้ไหวน่า เพียงแค่นำพลถอยเข้าเขตไทยก็ปลอดภัย"

"ก้อถูกท่านสุรยุทธ์ จุลานนท์ เหยียบแหลกคาตีน"

"ไม่เหยียบและไม่แหลก"

"ทำไงเหรอ" 

"ก็ส่งคนไปสัก 10 คน ไปยึดโรงพยาบาลราชบุรีไว้สิ"

"นั่นแหละ ยิ่งเหยียบง่ายใหญ่ เพราะใกล้ตีนท่าน"

"บอกว่า ไม่เหยียบก็ไม่เหยียบเซ่ เอ๊ะ ก็เคลียร์หน้าเสื่อไว้ให้แล้ว"

"ยึดไว้แล้วทำไง"

"อ้าว ยึดแล้ว ก็ต่อรองไปสิว่า ห้ามเหยียบ ห้ามยิงถล่มด้วยกระสุนวิถีโค้ง"

"แค่เนี๊ยะ"

"ไม่ใช่แค่เนี๊ยะ ธ่อว๊อย !!! เป็นหัวหน้าพระเจ้าเสียเปล่า ไม่น่าจะโง่เลย อยากได้อะไร ก็บอกเขาไปซิวะ อาหาร น้ำ เหล้ายาปลาปิ้ง เบียร์ น้ำตก ซกเล็ก หรือแม้แต่ เคเอฟซี พิซซ่า ก็ยังได้"

ไม่ทราบว่า กะเหรียงแซ่ฮตูทั้งสองตอบว่าอะไร แต่ต้องตกใจตื่นเสียก่อน เพราะได้ยินเสียงโทรทัศน์ข้างบ้าน ประกาศปาวๆ ว่า กองทัพพระเจ้าเรียกร้อง "ไม่ให้ยิงกระสุนวิถีโค้ง ไปตกบนหัวกะเหรียง อยากยิงกองทัพพระเจ้าให้ยิงตรงๆ"

ซองฟ์ เอลิเซ่ต์ หัวเราะก๊ากทั้งๆ ที่กำลังงัวเงียขี้ตา พึมพำจนไอ้แด่นหมาตัวโปรด หูชันว่า

"ละครฉากใหม่ เปิดฉากอีกแล้วเหรอวะเนี่ยะ ไม่ให้ยิงกระสุนวิถีโค้ง ให้ยิงตรงๆ มันก็โดนแต่ภูเขา เพราะกองทัพพระเจ้าท่านสถิตย์อยู่หลังเขาด้านโน้น"

แล้วก็เคลิ้มฝันต่อไปอีก ตามประสาคนขี้เซาว่า ได้ยินคนผิวเผือกชาวอเมริกันกลุ่มนั้น หันมาสุมหัวกันต่อไปว่า

"ไม่ได้ ๆ ยังไงก็จะยอมให้กองทัพพระเจ้าละลายไม่ได้ เมื่อไม่ได้กองทัพพระเจ้าจะเอาอะไรมาต่อรองกับขิ่น งยุ้นต์"

อีกเสียงหนึ่งสอดขึ้นมาว่า 

"แล้วตกลงกับเจ้าของสถานที่ไว้แล้วหรือ"

เสียงเดิมตอบว่า

"ง่ายมาก แค่พูดถึงเรื่องกระดาษเขียว ๆ ที่ชำระหนี้ได้ตามกฎหมายเท่านั้น ทางนั้น ก็ตาลุกโพลง ยอมร่วมมือทุกอย่าง"

"โอ่-โอ-โอ้ นายแน่มาก ที่เลือกจังหวะมาพูดเรื่องเงินช่วงใกล้เลือกตั้งอย่างนี้" 

ป.ล.บอกอีกครั้งว่า แค่ฝันไป

ชองพ์ เอลิเซต์