ERMENI MESELESI

Gülmeyin halimize, sevgili monsercigim, madamcigim,
Türk çocugu diyor, sirtimdan vursanda yilmayacagim,
Ermeni meselesi öyle bir uzun bir yol ki, dikenli çali döseli,
Kaynatilan kazanlarin hepside binbir kulplu, köseli,

Dönen dolaplarmi? Onlarda yabanci menseili,
Sanki bütün yollar çikmazda, bu cografyaya düseli,
Olmus vatanim ölü topragindan köhne bir konak,
Artik ne vijdan dayanir, ne de disimizi sikmak.

Gözü dönmüs vahsiler sehit ettiler binlerce yigit Mehmet,
Ömürleri film seriti gibi geçip gitti, üç nefeslik fasildi,
Arkasindan biraktiklari boynu bükük, aç ve sefil,
Bozulmus bahçelerinde biraktiklari üç, bes karanfil.

Madamlar, monserler dinlemezler kimseyi derler maruzat,
Buymus demek, medeni avrupali, amerikali dedikleri zat.
Türk kardesler birbirine düsürülmüs, kim azad edecek,
Susmayacagiz sesimiz kisilana dek, her naramiz ses getirecek.

Pinar olmus gözlerimizde nefret, kalmayacak kalbimizde sefkat,
Sanirmisiniz kurursa kan, kabul eder kara toprak,
Birak, kardesinle didismeyi "Ne Mutlu Türküm" diyebiliyorsan sen,
Gel birlikte öpsün alnimizdan, kibleyi gösteren oyali seccadem.

A.ERDEM