|
|
|||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||
เพลงยาวนายนรินทร์ธิเบศร์
| โฉมสุคนธ์ธารทิพย์ประทิ่นหอม | |
| หรือสาวสุรางค์แรมฟ้ามาแปลงปลอม | หรือนางจอมไกรลาศจำแลงลง |
| มาโลมโลกให้พี่เล็งลานสวาท | ประหลาดบาดตาแลตะลึงหลง |
| ควรแผ่แผ่นสุวรรณวาดให้สมทรง | เกลือกจะคงจรจากพิมานจันทร์ |
| พี่หมายน้องดุจปองปาริกชาติ | มณฑาไทเทวราชในสวนสวรรค์ |
| หากนิเวศน์ศิวาลัยสิไกลกัน | จะใฝ่ฝันดอกฟ้าสุมามาลย์ |
| แสนรักหักให้แสนวิตก | สุดอกที่จะเอื้อมอาจหาญ |
| ด้วยเกรงเดชศักดาจักรมัฆวาฬ | เมื่อมณฑารว์ทิพย์สถิตถึงเทวิน |
| แต่ไพจิตรที่เป็นจอมสุธาภพ | หวังประสบมณฑาทองปองถวิล |
| ก่นแต่รานรณรงค์ด้วยองค์อินทร์ | อมรินทร์ยังไม่อัปรารอน |
| ถ้าพี่มีเดชได้ดังไพจิตร | ถึงสิ้นฤทธิ์ไม่สิ้นรักแรงสมร |
| จะดับจิตลงด้วยจักรกำจายจร | สักพันท่อนพี่ไม่ถอยซึ่งหทัย |
| เป็นมนุษย์สุดสถิตถึงตีนพื้น | จะฝ่าฝืนเมฆมุ่งหมายไฉน |
| แม้นสุเมรุเอนหาให้เห็นใจ | พอใคร่ได้ก็จะเด็ดมาชมดวง |
| ยอดสุเมรุหมื่นโยชน์ยังโตรจตรง | อนึ่งองค์อมรแมนก็แหนหวง |
| เห็นเกินศักดิ์จักสวาทมาบาดทรวง | ตั้งจะตวงแต่เทวษถวิลครวญ |
| เมื่อไรเมรุฟ้ามณฑามาศ | จะอ่อนนาดน้อมก้านกิ่งสงวน |
| ลงเกยกรช้อนชมภิรมย์ชวน | สงวนนวลละอองแอบไว้แนบกาย |
| จะได้กล่อมกลืนเสาวคนธ์ทิพย์ | เห็นลิบลิบแล้วก็ลับเวหาหาย |
| ประนังเนตรเทวษคอยขอพระพาย | ชวนชายพัดมาให้รื่นในอารมณ์ |
| ่เหมือนภุมรินบินร่อนระวังเวียน | เดชะเพียรขอให้ได้เกษมสม |
| เชิญแก้วพี่ประกอบให้ชอบชม | ถึงล่มโลกก็ไม่ล่มอาลัยลาญ |
| อย่าถืดยศเลยว่ายิ่งประยูรศักดิ์ | อย่าถือพักตร์เลยว่าพักตร์ไม่เพียงสมาน |
| อย่าแหนงรักเลยว่ารักจะแรมราญ | อย่านิ่งนานหน่วงเสน่ห์ให้เนิ่นวัน |
| ขอเชิญโอษฐ์ตอบโอษฐ์จงเอมอร | ขอฝากกรตระกองชมโฉมสวรรค์ |
| ขอฝากเนื้อพี่แนบเนื้อนวลจันทร์ | ขอฝากขวัญมอบขวัญนัยนา |
| ขอเชิญเนตรสบเนตรสักหน่อยบ้าง | ขอฝากปรางมาศมอบกับนาสา |
| ขอฝากใจร่วมใจจอมสุดา | ขอฝากชีวาไว้เป็นคู่ชีวิตเดียว |
| ขอฝากพักตร์งามเพียงมาเคียงพักตร์ | ขอฝากศักดิ์เสมอศักดิ์แสนเฉลียว |
| เชิญรื่นรสวาจามายาเยียว | ที่ทรวงเสียวด้วยศรีสวาทแทง |
| เอ็นดูหน่อยเถิดหนอแม่วิมลโฉม | คำประโลมไม่เลื่อนลิ้นลวงแถลง |
| ประการใดในรสรักแรง | มิควรแจ้งเลยว่าใจนี่จงจอม |
| เอกอนงค์จงโดยอารมณ์ด้วย | เหมือนโฉมช่วยชีพพี่ผู้ปองถนอม |
| ให้เบาทรวงที่ทรวงสวาทตรอม | ประนอมจิตหมายมิตรให้ใจมา |
| กระดาษบางต่างแผ่นสุพรรณบัตร | ประจงคัดเขียนคำเสน่หา |
| จำลองลอกลายหัตถ์ให้ทัศนา | ไว้ต่างหน้าถนอมตอบไมตรีมี |
| แสนรักหนักฟ้าสุธาสมุทร | กว่าจะสุดสิ้นจันทร์สุริย์ศรี |
| ไม่ศูนย์ใจไกลจากจอมนารี | ขอปรานีมาสนองให้แน่ใจ |
| พี่รับขวัญขวัญเนตรมาในสาร | พจมานไม่ควรที่ข้อไหน |
| อย่านิ่งน้อยมนัสน้องหมองฤทัย | จงอภัยอย่าให้ผิดคิดระคน |
| จะนับโมงมุ่งท่าสารารส | กำหนดไว้แต่ละวันสักพันหน |
| ไม่อยากข้าวอยากคอยคดีดล | กว่าจะยลยื่นสารสมานเอยฯ |
