เสียเจ้า

     ๑.เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง    มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า ซบหน้าติดดินกินทรายฯ
     ๒.จะเจ็บจำไปถึงปรโลก    ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย    อย่าหมายว่าจะให้หัวใจฯ
     ๓.ถ้าเจ้าอุบัติบนสวรรค์    ข้าขอลงโลกันตร์หม่นไหม้
สูเป็นไฟเราเป็นไม้    ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณฯ
     ๔.แม้แต่ธุลีมิอาลัย    ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน
ถ้าชาติไหนเกิดไปพบพาน จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตาฯ
     ๕.ตายไปอยู่ใต้รอยเท้า    ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อจดจำพิษช้ำนานา    ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอยฯ

อังคาร กัลยาณพงศ์

1