ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการแปรรูป

โดย หมาเฝ้าบ้าน

        กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีครอบครัวหนึ่ง พ่อชื่อนาย รัฐ มีกิจการค้าขายหลายอย่างเลี้ยงครอบครัว โดยแบ่งกิจการอย่างหนึ่ง ให้ลูกคนโตชื่อ กฟผ. ดำเนินการบริหารกิจการ โดยกำไรที่ได้ต้องส่งคืนมาให้พ่อเพื่อไว้ใช้จ่ายเลี้ยงครอบครัว

มีอยู่วันหนึ่ง พ่อมาบอกว่า... “กฟผ. พ่อว่าจะแบ่งกิจการครึ่งหนึ่งให้เพื่อนๆ ญาติๆ คนในครอบครัวของพ่อถือหุ้นหน่อยนะ ให้พวกเขารู้สึกว่าเป็นเจ้าของหน่อยน่ะ” ... “อ้าว ทำไมล่ะพ่อ” ลูกคนโตสงสัย

พ่อ “อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก เอ็งบริหารกิจการไม่มีประสิทธิภาพน่ะ ให้พวกเขามาช่วยดูแลน่ะ”

ด้วยความน้อยใจ ลูกคนโตเลยตัดพ้อต่อว่า “ที่ผมทำมามันไม่มีประสิทธิภาพงั้นเหรอ ... ผมเอากำไรให้พ่อตั้งเยอะนะ ตอนนี้น้องๆ เขาก็ช่วยดูอยู่แล้วว่าผมทำอะไรผิดพลาดหรือเปล่า พ่อจะให้คนอื่นๆ มาจับผิดผมเหรอ จะให้พวกเขามาบริหารแทนผมเหรอ ให้เขามาเป็นเจ้าของด้วยกันเหรอ”

               พ่อ “เปล่าซะหน่อย เขาไม่มีสิทธิมาบริหารนะ เขามาสั่งการไม่ได้ เพราะเขาถือหุ้นไม่ถึงครึ่ง เขาไม่ได้เป็นเจ้าของนะ เราก็ยังเป็นเจ้าของเหมือนเดิม”

ลูกคนโตเริ่มสับสน และงงๆ “ยังไงกันพ่อ แล้วเขาจะมาถือหุ้นทำไมล่ะ ในเมื่อเขาไม่ได้มาบริหาร ไม่ได้เป็นเจ้าของด้วย”

               พ่อ “เขาแค่คอยดูว่าเอ็งทำงานมีประสิทธิภาพหรือเปล่า แล้วเราก็แบ่งกำไรให้เขาตามสัดส่วนหุ้น พ่อให้เขาถือหุ้นไม่เกิน 50%หรอก”

ลูกคนโตเริ่มโวย “อะไรกันพ่อ ... แทนที่จะแบ่งกำไรให้เขาเราเก็บไว้เองทั้งหมดอย่างเดิมไม่ดีเหรอ ทุกวันนี้เราก็ไม่ได้เดือนร้อนเงินทองอะไรนี่”

               พ่อ “เอ็งไม่รู้อะไร ทุกวันนี้เอ็งกู้เงิน ให้ข้าค้ำประกันอยู่นะ”

ลูกคนโต “ผมกู้มาขยายกิจการนะครับ แล้วผมก็ใช้เงินคืนเองด้วย แค่ยืมชื่อพ่อมาค้ำประกันเอง ถ้าพ่อไม่ค้ำให้ผม ผมจะต้องเสียดอกเบี้ยแพงขึ้นนะ เพราะเขาเชื่อถือพ่อน่ะ”

พ่อ “พ่อไม่อยากค้ำให้แกแล้ว ไม่งั้นมันดูเหมือนครอบครัวเรามีหนี้เยอะ”

ลูกคนโตเกือบจะร้องไห้ออกมา “พ่อจะทิ้งผมเหรอ ถ้าพ่อไม่ค้ำ ดอกเบี้ยจะแพงขึ้น ค่าต้นทุนก็ต้องแพงขึ้นสิครับ แถมค่าใช้จ่ายต่างๆ ก็อาจจะเพิ่มด้วย เพราะมีอีกหลายที่ที่เขาให้เครดิตไว้เพราะว่าพ่อเป็นพ่อผม ราคาสินค้าก็ต้องสูงขึ้นสิ ชาวบ้านเขาจะด่าได้นะครับ”

               พ่อ “เอ็งไปบริหารยังไงก็ได้ ให้ได้ราคาเท่าเดิม แต่ต้องกำไรเยอะๆ นะไม่งั้นคนที่ถือหุ้นอยู่ ถอนหุ้นไปล่ะก็ซวยเลย”

ลูกคนโตใกล้จะหมดความอดทน “จะทำได้ยังไง ถ้าไม่ขึ้นราคา ... ของนี้ชาวบ้านก็ต้องซื้อกับเราซะด้วย”

 พ่อ “เพื่อนๆ พ่อมันจะเอาของมาขายแข่งกับเราด้วย ชาวบ้านเขาจะได้ไม่ด่าว่าเราผูกขาดไงล่ะ ฮะๆๆ”

ลูกคนโต “แต่ชาวบ้านเขาต้องมาซื้อกับเรานะพ่อ สายส่งมันอยู่ที่เรา แล้วเพื่อนๆ พ่อจะขายแข่งกับเรายังไงล่ะ ในเมื่อมันต้องผ่านสายส่งของเราน่ะ”

พ่อ “เฮ้ย ช่างมันเถอะ ยังไงก็เป็นแบบการค้าเสรีที่ต่างประเทศเขาทำกันแล้ว จะได้ดูโกอินเตอร์หน่อยว่ะ”

ลูกคนโต “พ่อ! เลอะเลือนใหญ่แล้ว ก็ในเมื่อชาวบ้านเขาก็ต้องซื้อกับเราอยู่ดีน่ะ ... พ่อสับสน หรือผมงงกันแน่เนี่ย ... ถ้าอีกหน่อยผมจะขยายกิจการคราวนี้จะทำยังไงครับ เพราะทุกทีผมกู้ของผมเอง ใช้คืนเองทั้งหมด กำไรที่ได้ก็ให้พ่อไปเลี้ยงครอบครัวน่ะ”

                พ่อ “เอ... เอางี้ เอ็งต้องการเงินมาขยายกิจการเท่าไหร่ เอ็งก็เอาส่วนนั้นไปขายเป็นหุ้นสิ”

ลูกคนโต “อย่างนี้สัดส่วนผู้ถือหุ้นของครอบครัวเราก็น้อยลงนะ ถ้าผมขายเป็นหุ้น พ่อก็ต้องหาเงินมาซื้อหุ้นด้วยนะ ถ้าพ่อไม่ซื้อ ส่วนของครอบครัวเราจะน้อยกว่า 50% ส่วนของคนอื่นจะเพิ่มขึ้นนะ ... อย่างนี้ไม่แย่กว่าเดิมเหรอ ... เดิมพ่อไม่ต้องหาเงินมาช่วยกิจการผมเลยนะ ผมจัดการกู้เอง คืนเองนะ” เจ้าลูกชายย้ำเตือน แต่ผู้เป็นพ่อไม่ฟัง

 พ่อ “ตายเป็นตาย พ่อก็ต้องทำ เพราะพ่อบอกคนอื่นๆ ไปแล้ว”

ลูกคนโตถาม “เขาอยากให้เป็นอย่างนั้นเหรอครับ” แต่ฝ่ายพ่อกลับบอกว่า “พ่อบอกว่าพ่อจะทำ ไม่ทำก็เสียคำพูดสิ”

               ลูกคนโต “พ่อไม่ถามคนในครอบครัวเราก่อนเหรอ ยังไงนี่มันก็กิจการของครอบครัว” ฝ่ายพ่อกลับยืนยัน “ถามทำไม เรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว”

ลูกคนโต “พ่อบอกคุณตาหรือยังครับ”

พ่อ “บอกแล้ว รอให้เซ็นยินยอมอยู่เนี่ย ตาไม่ยอมเซ็นให้สักที แต่ไม่เป็นไร ไม่เซ็นก็ได้”

               ลูกคนโต “พ่อ ถ้าพ่อไม่เห็นแก่ชาวบ้าน ก็เห็นแก่คุณตาเถอะ ท่านไม่มีสิทธิมาห้ามปรามอะไรพวกเรา เพราะท่านให้พวกเราดูแลแล้ว แต่ท่านเป็นผู้ก่อตั้งกิจการนะครับ พ่อควรจะคิดนะครับว่าทำไมท่านไม่เซ็น”

พ่อ “เอ๊ เอ็งนี่ ...  เดี๋ยวกิจการทุกอย่างของครอบครัว ข้าก็จะทำแบบนี้แหล่ะ มันต้องทำ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ เพื่อความเป็นอินเตอร์ เพื่อชาวบ้าน ไม่ทำไม่ได้ ถ้าขายหุ้นออกไปได้แล้ว ข้าสัญญาว่าจะให้หุ้นส่วนหนึ่งกับเอ็ง เพิ่มเงินเดือนให้เอ็งด้วยนะ”

               ลูกคนโต “พ่อ ผมไม่ยอม เพื่อชาวบ้าน ผมไม่ยอมให้พ่อขายหุ้นออกไปแน่ๆ”

พ่อ “เอ็งมันโง่ เอ็งมันไม่รู้อะไร ข้าไม่ได้ขาย ข้ากระจายหุ้นให้ชาวบ้าน เอ็งมันมั่ว เอ็งมันบิดเบือน...”

ลูกคนโตหมดความอดทน หยุดงานลางาน เพื่อชี้แจงให้คนในครอบครัวและชาวบ้านเข้าใจข้อขัดแย้งของครอบครัว โดยยังรับผิดชอบทำหน้าที่ที่สำคัญของกิจการอยู่ เพื่อไม่ให้ชาวบ้านเดือนร้อน เพราะถ้าเขาไม่ทำก็ไม่มีใครทำ ... เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร พ่อจะสอบถามคนในครอบครัวหรือไม่ หรือคนในครอบครัวจะต้องพาพ่อไปหาหมอ ... โปรดติดตามตอนต่อไป to be continued…