Citaten uit: Stellingen over de voornaamste taken van het IIe congres van de Communistische Internationale door V.I. Lenin 4 juli 1920

Hoe moet men onmiddellijk en overal de dictatuur van het proletariaat voorbereiden?

Het moment, dat wij in de ontwikkeling van de internationale communistische beweging doorleven, wordt hierdoor gekenmerkt, dat in de overgrote meerderheid van de kapitalistische landen de voorbereiding van het proletariaat tot de verwezenlijking van de dictatuur nog niet is geëindigd en zeer dikwijls nog niet eens systematisch is begonnen. Hieruit volgt niet, dat de proletarische revolutie in de allerlaatste toekomst niet mogelijk is,; zij is zeer zeker wel mogelijk, want de geheel economische politiek van de situatie is buitengewoon rijk aan brandstof en aanleiding, dat zij onverwachts vlam vatten. Een andere voorwaarde voor de revolutie, buiten de voorbereiding van het proletariaat, en wel een algemene crisistoestand, in alle heersende en in alle burgerlijke partijen, is eveneens.

Maar uit het gezegde volgt, dat de actuele taak van de communistische partijen thans niet hierin bestaat, om de revolutie te verhaasten, maar om het proletariaat sterker voor te bereiden. Anderzijds geven de bovengenoemde gevallen uit de geschiedenis van vele socialistische partijen ons aanleiding om er de aandacht op te vestigen dat de "erkenning"van de dictatuur van het proletariaat niet enkel een erkenning met het woord moet blijven. Daarom is op het gegeven ogenblik de voornaamste taak van de communistische partijen vanuit het oogpunt der internationale proletarische beweging, de aaneensluiting van de versnipperde communistische krachten, de vorming van één communistische partij( of de versterking en vernieuwing van de reeds bestaande partij) teneinde het werk ter  voorbereiding van het proletariaat tot de verovering van de staatsmacht, en wel in de vorm van de dictatuur van het proletariaat, te vertiendubbelen.

Het gewone socialistische werk van de groepen en partijen, die de dictatuur van het proletariaat erkennen, is nog lang niet voldoende onderworpen aan de radicale vervorming, de radicale vernieuwing die nodig zijn die dit werk als communistisch en als beantwoordend aan de eisen van de vooravond van de proletarische dictatuur, te kunnen beschouwen 6.De verovering van de politieke macht door het proletariaat maakt geen eind aan haar klassenstrijd tegen de bourgeoisie; zij maakt integendeel deze strijd bijzonder breed van omvang, scherp en meedogenloos. Alle groepen, partijen, politici van de arbeidersbeweging, die ten volle of ten dele op het standpunt van het reformisme, van het "centrum" enz. staan, zullen zich ten gevolge van de uiterste verscherping van de strijd onvermijdelijk of de kant van de bourgeoisie, of aan die van de aarzelenden scharen , of(wat nog het gevaarlijkste is) zij komen bij de onbetrouwbare vrienden van het proletariaat terecht.

Derhalve eist de voorbereiding van de dictatuur van het proletariaat, niet alleen de verscherping van de strijd tegen de “reformistische” en "centralistische" tendenties, maar ook de verandering van het karakter van deze strijd.

In deze strijd kan men zich niet beperken tot de uiteenzetting, dat deze tendenties foutief zijn, maar men moet onvermoeid iedereen, die bij zijn werk in de arbeidersbeweging deze tendenties aan de dag legt, meedogenloos ontmaskeren, want anders kan het proletariaat niet onderscheiden, met wie het in de beslissende strijd tegen de bourgeoisie moet meegaan. Dat is een strijd, waarbij ieder ogenblik het wapen der kritiek door de kritiek der wapenen kan worden vervangen.

i