Het twijfelachtige nut van de `wereldwijd'
te gebruiken Scope Card

Ondanks de lyrische beschrijvingen van de mogelijkheden van de Scope Card, zoals vermeld in de brochures van PTT Telecom, bleek deze kaart in Thailand nagenoeg onbruikbaar.

In openbare munt- en kaarttelefoontoestellen aldaar leidt het draaien van het voor Scope geldende 12-cijferige toegangsnummers al na de eerste cijfers tot de in-gesprek toon. Kennelijk wordt de lijn in openbare cellen in Thailand al na het draaien van de eerste drie cijfers (001) geblokkeerd. Verder zijn er (in winkels, restaurants en dergelijke) nog `semi-openbare' telefoontoestellen met muntinworp, maar die zijn veelal op kleinere centrales aangesloten die evemnin het draaien van 001 enzovoorts toelaten.

De hotels in Bangkok en op het platteland waar wij verbleven, weigerden te geloven dat het hun helemaal niets kostte als zij voor ons het Scope-toegangsnummer zouden draaien. In slechts één geval was men bereid dit bij `hun' PTT te checken. Die bevestigde dat het inderdaad om een toll free nummer ging, maar desondanks wilde men in dat hotel pas de verbinding tot stand brengen als wij hen eerst het locale equivalent van ruim vijf gulden betaalden.

Tijdens onze reis verbleven wij tevens bij familie in de hoofdstad Bangkok, maar helaas zijn de woonwijken daar ook allemaal weer aangesloten op individuele subcentrales, waarvan de telefonistes echter niet bereid zijn het toegangsnummer te draaien. "You can dial that number yourself", was hun argument, maar mooi dat dat niet werkte. Na het draaien van de eerste drie cijfers klonk steevast het in-gesprek signaal.

Zegge en schrijve op twee van de circa 75 locaties die wij in Thailand hebben uitgeprobeerd, is het ons gelukt van het nummer op onze Scope Card gebruik te maken. Beide keren was dat in een uithoek in het hoge noorden, waar men niet met fysieke kabels maar met satellietverbindingen werkt. Toen het in Bangkok nergens lukte en wij in arren moede tenslotte maar een taxi namen (kosten circa ƒ 14,50) naar het dichtstbijzijnde postkantoor om daar een ouderwets `collect call' gesprek te voeren, verwees men ons daar naar een telefooncel met drukknoppen die rechtstreeks toegang gaven tot nagenoeg ieder Europees land. Na het indrukken van de toets Netherlands meldde zich de Nederlandse telefoniste. Wij vertelden haar onze negatieve ervaringen met de kaart, waarop zij reageerde met de mededeling dat wij, nu wij met haar verbonden waren, desgewenst ook een Scope gesprek konden aanvragen. Maar waarom zouden wij op dat moment zo'n gesprek willen? Die Scope Card is nou juist bedoeld om het thuisfront te kunnen bellen als er geen andere mogelijkheden zijn -- en dat werkt dus niet in Thailand.

Kortom, met de Scope Card overal ter wereld, zonder een cent op zak, naar Nederland bellen? Het is gewoon niet waar. Het meest vervelende van deze kwestie was nog wel wat wij voortdurend voor joker stonden op de momenten dat wij de kaart daadwerkelijk wilden gebruiken. Hele volksoploopjes hebben we meegemaakt wanneer we ergens een locaal kwartje in een munttelefoon wierpen en dan dat lange nummer probeerden te draaien. "Die zijn gek", zag je de toeschouwers dan denken. En iedere keer ook weer dat in-gesprek signaal als we het in onze hotelkamer nog eens probeerden. En bij de receptie steeds weer proberen uit te leggen dat het écht niks kostte als men even dat Scope nummer voor ons wilde draaien. Nee hoor, dáár trapte men niet in... En dan (vergeefs) aandringen, wat tot niets leidde en alleen maar wederzijdse irritatie opriep. Twee keer hebben wij in hotels - nadat men weigerde het Scope nummer te draaien - gedreigd vervroegd uit te checken en beide keren kregen wij als antwoord: "U doet maar..." Kortom Scope, bedankt!