Grootmoeders Vertellingen
SEXY OMA
door Renée Rodenbecher
Een paar maanden terug
zat ik op een zondagochtend om tien uur in de abri van lijn 4 op
het Rembrandsplein. Een abri verderop zat een joch van een jaar
of 20. Ik zat eigenlijk wel lekker (en enigszins oudachtig) van
het winterzonnetje te genieten. Het was mij niet vergund. Het
joch kwam bij mij in het hokje zitten. Ik had inmiddels snel mijn
grote zonnebril weer opgedaan in de hoop dat die mij zou
afschermen. Nee dus.
Ostentatief op zijn horloge kijkend vroeg hij: "Er komen
hier toch trams langs, he?"
"Ja hoor jongen, wel drie verschillende."
Heftig met zijn kaken knauwend bracht hij uit: "Ja, ik wil
nou wel 's naar mijn bed." En na een korte pauize: "Wat
heb jij gedaan vannacht?"
Ik schakelde mijn
vriendelijke edoch afstandelijke oma-stem in en zei: "Ja,
beste jongen, wat denk je. Die wilde tijd van nachtbraken ligt
wel achter me. Ik ging keurig om tien uur naar bed, heb nog een
tijdje TV liggen kijken en vanmorgen vroeg er weer uit."
Ik keek neutraal voor me uit.
"Nou eh, je ziet er anders best lekker uit, ik
dacht...eh...nou die is ook wel de hele nacht doorgegaan."
"Nee, dus jongeman, verkeerd ingeschat."
"He, eh, maar waarom heb je die grote bril nou op....doe die
es af , dan kan ik je effe goed zien..."
Het malen der kaken verhevigde zich.
"Nee lieve schat, die doe ik niet af, die heb ik altijd op.
Ik kan gewoon niet zo goed tegen hel licht."
"Ah, doe nou effe af. Doe niet zo moeilijk."
Ik gaf geen gehoor. Er ontstond een lichte spanning.
Ondanks de forse bewaking op en rond het Rembrandsplein
worden sexy oma's toch nog
regelmatig door jonge gastjes lastig gevallen als ze in een abri
op hun tram zitten te wachten.
"Weet je, op een
bepaald moment gaan die ouwere vrouwen allemaal van die grote
zonnebrillen dragen, ze denken dat ze er dan goed uitzien, maar
het staat ze helemaal niet. Jou staat het ook niet. Doe nou niet
zo moeilijk. Doe die bril nou effe af, dan kan ik je ogen
zien."
Ik was het beu. "Weet je lieve schat ga jij lekker hier in
je eentje zitten fokken, ik ga wel in het andere hok
zitten."
Waardig stond ik op en met opgeheven hoofd liep ik naar de andere
abri.
"Jezus, wat doe jij moeilijk!" riep hij.
Ik gaf geen sjoege.
Toen zei ie op precies het juiste moment en met precies de juiste
intonatie: ''En je bent nog lelijk ook !!"
Op dat moment kwam lijn 4.