| Orang
Cina pada tahun 200 S.M. sudah pun mengenal dan maklum akan kewujudan nombor
negatif. Mereka menggunakan rod pembilang berwarna merah untuk mewakili
nombor positif dan rod hitam untuk mewakili nombor negatif. Karya Zhu
Shi Jie yang bertajuk 'Suan Xue Qi Meng' [Pengenalan
Kajian Matematik (1299)] mengandungi petua-petua tanda bagi operasi
nombor.
Di India, karya Brahmagputra ( c.628 ) membincangkan kuantiti negatif dan kuantiti affirmative dan mengandungi petua-petua tanda bagi operasi nombor. Orang Hindu menggunakan angka bersama bulatan atau titik di sebelah atas untuk mewakili nombor negatif, contohnya, 2 sebagai negatif dua. Di Eropah, Dophantus ( c. 275 ) menganggap persamaan 4x + 20 =4 sebagai perkara yang tidak masuk akal (absurd) kerana penyelesaiannya x = -4 adalah nombor negatif dan pada masa itu orang Yunani belum lagi menemui konsep Nombor Negatif. Fibonacci (c.1225 ) mentafsirkan penyelesaian nombor negatif kepada suatu masalah kewangan sebagai suatu kerugian. Cardan pula mengenal punca negatif bagi persamaan dan karyanya Ars Magna (1545) mengandungi petua-petua tanda bagi operasi nombor. Cardan menggunakan simbol m untuk nombor negatif. Contohnya, m:3 bermakna -3. Simbol moden bagi nombor negatif telah ditemui oleh Tycho Brache (1598), seorang ahli astronomi yang mulai menggunakan tanda minus ( - ) untuk nombor negatif. |
||