Jonathan Crowell



Απέλαση ενός Αμερικανού μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης τον Ιούνη του 2003



Θέλω να μοιραστώ την ιστορία μου, τις δοκιμασίες και την ταλαιπωρία μου, αντιμετωπίζοντας την απέλασή μου ως Αμερικανός διαδηλωτής, στα επακόλουθα του “Θεσσαλονίκη 2003” και των διαδηλώσεων κατά της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. Πρώτα, θα περιγράψω τις περιστάσεις της άδικης σύλληψής μου, τα κοινά μου βιώματα με τους υπόλοιπους συλληφθέντες και τη μοναδική εμπειρία να αντιμετωπίζω την απέλαση και την εκδίωξή μου από τις χώρες της συνθήκης Σένκγεν. Στη συνέχεια, θα συνδέσω την εμπειρία μου με τα γενικότερα θέματα της μετανάστευσης, των εθνικών συνόρων, της “Οχυρωμένης Ευρώπης” και τις ρατσιστικές αποτυχίες της καπιταλιστικής νοοτροπίας. Τέλος, θα κλείσω με μια έκκληση σε όλους τους ανθρώπους που αγαπούν την ελευθερία να ενισχύσουν τους επτά κρατούμενους που παραμένουν στη φυλακή και όλους τους άλλους πολιτικούς κρατούμενους συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών προσφύγων σε όλο τον κόσμο. Θέλω να ξεκαθαρίσω πως μιλώ ως ένα άτομο που ελπίζει να αποκαλύψει τις αδικίες του παρόντος συστήματος, να μοιραστεί ένα μήνυμα αλληλεγγύης και να προτρέψει τους ανθρώπους να ξεσηκωθούν και να αντισταθούν.

Το “Θεσσαλονίκη 2003” ήταν μια προσπάθεια να εναντιωθούμε στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. που έγινε 19-21 Ιουνίου 2003. Η Θεσσαλονίκη είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Ελλάδας. Στη γειτονική περιοχή με τις τουριστικές παραλίες που ονομάζεται Χαλκιδική βρισκόταν ο χώρος της συνόδου. Η ατζέντα της συνόδου περιλάμβανε το σχεδιασμό για το πρώτο σύνταγμα της Ε.Ε., τη συμφωνία για τις νέες αρχές ασφαλείας, τη συνάντηση με ηγέτες των άλλων βαλκανικών χωρών προκειμένου να συζητήσουν την πιθανότητα μελλοντικής εισχώρησης στην Ε.Ε. και, πολύ ενδεικτικά, να αντιμετωπίσουν το “πρόβλημα” των μεταναστών. Χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα να αντιπαραταχθούν σε αυτούς που αποφασίζουν για τις τύχες μας, χωρίς την έγκρισή μας σε απόμακρες τουριστικές παραλίες.

Δε θα προχωρήσω σε λεπτομέρειες για τις επτά διογκωμένες και κατασκευασμένες κατηγορίες που μου καταλογίζουν. Θα προτιμούσα να μιλήσω για τις αδικοπραγίες που ακολούθησαν και πώς αυτές συνδέονται ακριβώς με τους αγώνες που οδήγησαν αρχικά χιλιάδες ανθρώπους στη Θεσσαλονίκη. Για να ικανοποιήσω την περιέργειά σας, περπατούσα ήρεμα στο πεζοδρόμιο μερικά τετράγωνα μακριά από την αντιεξουσιαστική πορεία στην Εγνατία οδό και με μάζεψαν αστυνομικοί της μυστικής αστυνομίας (μερικοί από τους 25.000 αστυνομικούς που επιστρατεύτηκαν για τις διαδηλώσεις). Είμαι ένα θύμα παράνομης σύλληψης, παράνομης έρευνας, αστυνομικής βίας και κακοποίησης, τόσο λεκτικής όσο και σωματικής, δυσφήμισης και προσβολής της προσωπικότητάς μου με την απαγγελία παράλογων κατηγοριών εναντίον μου. Για την ακρίβεια, αντιμετωπίζω μια παράνομη κι άδικη απέλαση κι εκδίωξη από τις χώρες της συνθήκης Σένκγεν στην Ευρώπη, επειδή είμαι ένας διαδηλωτής από μια χώρα εκτός της Ε.Ε. Αυτή η προσπάθεια από τις ευρωπαϊκές αρχές να απομονώσουν και να καταδείξουν τους διαδηλωτές που δίνουν το σήμα κινδύνου και παλεύουν για δικαιοσύνη είναι μια πολιτικά υποκινούμενη πράξη καταπίεσης.

Αυτό που διακυβεύεται είναι η ελευθερία μας. Είναι φανερό πως όταν ασκούμε την ελευθερία και τα δικαιώματά μας, διακινδυνεύουμε και να τα χάσουμε. Ίσως αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι η διάθεση του κοινού να δεχτεί τις βάσεις για αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων. Οι περισσότεροι απλώς δέχονται τις πράξεις των αρχών κι εμπιστεύονται το σύστημα δικαιοσύνης ως υγιές, αν και η ιστορία αποδεικνύει το αντίθετο. Η απειλή της γραφειοκρατίας είναι συχνά αρκετή για να παρεμποδίσει τους ανθρώπους από το να εξασκήσουν την ελευθερία και τα δικαιώματά τους και να συμμετάσχουν σε διαδηλώσεις. Παρόμοιες δυνάμεις κάνουν τους μετανάστες να σιωπούν, τους εμποδίζουν να οργανωθούν σε κινήματα και να εναντιωθούν και τους καταδικάζει σε μια ζωή στην απομόνωση. Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας αδικίας από την Ε.Ε.; Είναι η αρχή ενός τρομαχτικού κληροδοτήματος για το μέλλον; Θυμίζει τα μέσα του 19ου αι. στην Ευρώπη που οι πολιτικοί κινηματίες οδηγούνταν στην εξορία. Τώρα γίνεται σε επίπεδο ηπείρων. Ή ακόμα και σε διηπειρωτικό επίπεδο, αφού το 2004 οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε. θα μοιράζονται αρχεία και πληροφορίες σε σχέση με το ποινικό μητρώο των πολιτών. Είναι μήπως αυτό ένα από τα πρώιμα σημάδια ότι η αυτοκρατορία των καπιταλιστών συντάσσει δυνάμεις ενάντια στο ανερχόμενο κύμα αντίστασης με πρόσχημα την εξάλειψη της τρομοκρατίας και την εθνική/ διεθνή ασφάλεια;

Πολλοί από τους άλλους συλληφθέντες βίωσαν την ίδια σωματική και λεκτική κακοποίηση στο πρώτο μέρος κράτησης. Ενώ καθόμουν στην κλούβα άκουγα ήχους από χαστούκια και γροθιές και φοβήθηκα ότι θα με χτυπούσαν. Βγαίνοντας από την κλούβα με υποδέχτηκαν χαμογελώντας πανηγυρικά 30-40 αξιωματικοί. Καθώς περνούσα το κατώφλι για να μπω στο χώρο κράτησης, πέρασα από μια σειρά από 20-30 λιγότερο φιλικούς αστυνομικούς που άρχισαν να με γρονθοκοπούν, να με σπρώχνουν και να με χτυπούν με τα γκλοπς μέχρι να καταφέρω να φτάσω στο κελί μου. Αφού όλοι οι κρατούμενοι υπέστησαν ξυλοδαρμούς μέσα στα κελιά τους, οι αστυνομικοί συνέχισαν να ασκούν λεκτική βία χτυπώντας τους κρατούμενους με τα γκλοπς τους ακόμα και μέσα από τα κάγκελα. Για λογαριασμό μου, οι φύλακες μετέφραζαν τις βρισιές τους στα αγγλικά. Με απείλησαν προσωπικά πως θα βιάσουν τη μητέρα μου και τον πατέρα μου. Με απείλησαν πως θα βιάσουν εμένα από πίσω με γλοπ και μετά ότι θα σβήσουν τσιγάρο πάνω στο κεφάλι μου...

Υπήρξα επίσης θύμα μιας πολύ άσχημης απάτης. Μετά από τρεις μέρες κράτησης οι αρχές αποφάσισαν ότι δεν είμαι επικίνδυνος ή ευθύνη της Ε.Ε. και ότι θα αφεθώ ελεύθερος αν κατέθετα 1500 Ευρώ για εγγύηση. Πλήρωσα τα χρήματα, υπέγραψα τα χαρτιά, και κάνοντας τα πρώτα βήματα προς την “ελευθερία” δέχτηκα τρικλοποδιά από έναν αστυνόμο - μετά, όταν πήγα να πάρω το διαβατήριό μου, οι αρχές με οδήγησαν πίσω στο κρατητήριο όπου παρέμεινα άλλες 22 μέρες. Οι αρχές αποφάσισαν ότι ήμουν επικίνδυνος και γι’ αυτό έπρεπε να αποκλειστώ από τις χώρες της συνθήκης Σένγκεν που περιλαμβάνει 13 χώρες της Ε.Ε. Μετά από 22 μέρες οι αρχές αποφάσισαν ότι δεν ήμουν επικίνδυνος και με έβγαλαν από τη φυλακή. Ακόμη αντιμετωπίζω την απέλαση και την εκδίωξη με την αιτιολογία ότι είμαι επικίνδυνος. Αυτές οι αντικρουόμενες αποφάσεις υποδεικνύουν ότι είμαι μεγαλύτερη απειλή για την Ε.Ε. από τους υπόλοιπους συντρόφους που συνελήφθησαν απλά γιατί δεν είμαι πολίτης της Ε.Ε. Αυτή η παράλογη στάση συνδέεται εκ φύσεως με τη λογική της διάκρισης.

Παρόλα αυτά, προσπάθησα να αξιοποιήσω το χρόνο κράτησής μου όσο το δυνατό πιο θετικά και παραγωγικά. Το να αντιμετωπίζω την απέλαση και την εκδίωξη είναι σίγουρα μια σπάνια και μοναδική εμπειρία για έναν Αμερικανό. Οι Αμερικανοί έχουν το προνόμιο να ταξιδεύουν σχεδόν σε όλα τα κράτη μέσα στην Ευρώπη χωρίς βίζα. Οι Αμερικανοί έχουν περισσότερα προνόμια απ’ ότι πολλοί πολίτες στην Ευρωπαϊκή ήπειρο όσον αφορά τις μετακινήσεις τους στην ήπειρο. Ήταν επίσης μια μοναδική εμπειρία σε σύγκριση με άλλους συλληφθέντες του «Θεσσαλονίκη 2003». Μόνο ένας ακόμη κρατούμενος απειλείται με απέλαση. Αν απελαθεί, αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή στη Συρία. Είναι απολύτως κρίσιμης σημασίας να σταματήσουμε αυτές τις άδικες και παράνομες απελάσεις και να σώσουμε τη ζωή ενός ανθρώπου. Εξέτισα άλλες 22 μέρες στη φυλακή. Αυτό σημαίνει άλλες 22 μέρες με το ίδιο ρύζι, πατάτες κι αγγουροντομάτα για βραδινό. Συνεχώς αντιμαχόμουν τη βαρεμάρα και τη μοναξιά, καθώς τον περισσότερο καιρό ήμουν απομονωμένος από όλους τους υπόλοιπους κρατούμενους. Σχεδόν κάθε εβδομάδα το κελί μου γέμιζε με περίπου δώδεκα άλλους κρατούμενους από χώρες όπως Ρουμανία, Πολωνία, Αλβανία, Νιγηρία, Ιράν, Κίνα, Πακιστάν και Μπαγκλαντές. Ο χώρος κράτησης γέμιζε από τους ήχους των φυλάκων που ούρλιαζαν, τις τηλεοράσεις που τσίριζαν, συντονισμένες πάντα στο ίδιο κανάλι για αγορές, και στις πιο ήσυχες στιγμές μπορούσα να ακούω τους ήχους από τις κατσαρίδες που κελαηδούσαν όταν έπεφτε το σκοτάδι. Μπορούσα να κοιτάζω έξω από το παράθυρο πέρα από τις βιομηχανίες και την καπνιά που μόλυνε τον αέρα στο κελί μου και να ατενίζω τις κορυφογραμμές των βουνών. Οι πιο ζωντανές εικόνες περιλαμβάνουν τα σκεπασμένα με στάχτη πατώματα και τα λερωμένα πόδια, τα γκράφιτι από το Κόσοβο και τη Νιγηρία να μου εύχονται κάθε ευτυχία και το χαμόγελο από ένα τετράχρονο κοριτσάκι που ήταν κλειδωμένο σε ένα κελί με 20 ενήλικους άνδρες για 7 μέρες. Είδα έναν Αφρικανό να ζητά ευγενικά να τοποθετηθεί στο ίδιο κελί με άλλους Αφρικανούς και το αίτημά του να απορρίπτεται. Παρατήρησα φύλακες να εκμεταλλεύονται ευάλωτους κι αδρανείς εργάτες με το να μεταθέτουν το έργο της καθαριότητας σε γυναίκες κρατούμενες από την Ουκρανία και τη Νιγηρία. Συναισθηματικά ταλαντευόμουν από την απόλυτη βαρεμάρα στην οργή, όταν έβλεπα να χαστουκίζουν τους συγκρατούμενούς μου, στο αίσθημα κενού όταν άκουγα τα «γιουχαΐσματα και τα ουρλιαχτά» από τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και έβλεπα μετά τα δάκρυα που ακολουθούσαν. Είχα αξιοσημείωτη υπομονή με τον εαυτό μου, τους φίλους μου και την ομάδα των δικηγόρων. Επίσης είχα τρομερή έλλειψη υπομονής με αυτό το σάπιο και ρατσιστικό σύστημα. Τα κέντρα κρατουμένων προς απέλαση κι η όλη εμπειρία της κράτησης κι απέλασης είναι σχεδιασμένη, ώστε να καθίσταται ανεπιθύμητη και να αποτρέπει πιθανούς μετανάστες από το να προσπαθήσουν να περάσουν παράνομα τα σύνορα στο μέλλον. Αυτό το αφιλόξενο κλίμα σε συνδυασμό με τις παρατεταμένες κρατήσεις, που μερικές φορές κρατούν και πάνω από τρία χρόνια, έχει ως αποτέλεσμα υψηλούς δείκτες αυτοκτονιών.

«Τι δουλειά έχει εδώ ένας Αμερικανός;» ρωτούσαν οι φύλακες. Ένας φύλακας είπε με ενόραση: «νόμιζα πως αυτή η διαμαρτυρία ήταν ενάντια στις Η.Π.Α. και την παγκοσμιοποίηση, γιατί έτσι κι εμείς είμαστε κατά των Η.Π.Α. και της παγκοσμιοποίησης». Προσωπικά, προτιμώ να είμαι κλειδωμένος με μετανάστες από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές παρά να κυκλοφορώ με ένστολους που ρωτούν ανόητες ερωτήσεις. Μια καταφανής διαπίστωση είναι ότι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός είναι πανταχού παρών και διαποτίζει τα κέντρα λήψης αποφάσεων και την καθημερινότητα σε όλο τον κόσμο. Στο χώρο κράτησης κατακλυζόμασταν με αμερικάνικα υποπροϊόντα για πώληση όπως τα Marlboro και η Coca-Cola, και με επίπονη για τα αυτιά μας αμερικάνικη ποπ κουλτούρα και διαφημίσεις στην τηλεόραση, όπως το τελευταίο τραγούδι του Eminem “lose Yourself” και το “Robinhood” του Kevin Costner.

Αυτή είναι μια σκληρή κι ασυνήθιστη ποινή. Αν προσθέσει κανείς το χρόνο της φυλάκισης, τα χρήματα, την πιθανή απέλαση, ισοδυναμεί με τιμωρία πριν μια κανονική δίκη. Το έγκλημά μου είναι ότι απλά σχετίζομαι με ένα δυναμικό κίνημα ενάντια στην αδικία.

Αναλογιστείτε για μια στιγμή τη λέξη απέλαση. Μια πολιτεία επιτρέπεται να αποσπάσει με φυσικό τρόπο ένα ανθρώπινο ον από μια περιορισμένη περιοχή και να το μεταφέρει σε μια αντίστοιχα τεχνητή εθνικά καθορισμένη περιοχή. Το ανθρώπινο ον ουσιαστικά υποβιβάζεται σε ένα αντικείμενο έτοιμο να μεταφερθεί και να κρατηθεί στη ζωή σε μια ανθρώπινη αποθήκη που ονομάζεται εγκαταστάσεις προσωρινής κράτησης ατόμων προς απέλαση. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Ευρωβαρόμετρου, το 90 % των πολιτών της Ε.Ε. δήλωσαν ότι «η καταπολέμηση της φτώχειας και ο κοινωνικός αποκλεισμός» θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα για την Ένωση. Στην πραγματικότητα η Ευρωπαϊκή Ένωση αποκλείει ανθρώπους με ένα πολύ ρατσιστικό και ταξικό τρόπο. Ποιο είναι το σκεπτικό πίσω από το να βάζεις ορισμένους ανθρώπους πάνω από άλλους με βάση το που γεννήθηκαν; Όχι έθνη! Όχι σύνορα!

ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΗΠΕΙΡΟΥΣ.

Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση συζητούσε πώς θα μπορούσαν να ενισχύσουν τα σύνορά τους εναντίον της μετανάστευσης, ένα πλοίο που μετέφερε περίπου 250 μετανάστες που δραπέτευαν από τον πόλεμο και τη φτώχεια βυθίστηκε ανοιχτά στα παράλια τα Τυνησίας. Οι θάνατοι άνω των 200 ανθρώπων σημάδεψε τη χειρότερη τραγωδία του είδους εδώ και πολλά χρόνια. Η ποινικοποίηση της προσπάθειας της αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής είναι υπεύθυνη για το θάνατο και τη δυστυχία. Ας μη ξεχάσουμε την αντιμετώπιση των κρατούμενων μεταναστών στην Νέα Υόρκη, ένα από τα προπύργια του λιμπεραλισμού στον κόσμο. Μόνο στο Μπρούκλιν οι Ομοσπονδιακές αρχές κράτησαν και αντιμετώπισαν 762 ανθρώπους ως δυνητικούς τρομοκράτες, αφού συνελήφθησαν για μεταναστευτικά παραπτώματα στους μήνες που ακολούθησαν την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Στο όνομα της προστασίας κι ασφάλειας αυτοί οι άνθρωποι αφέθηκαν να μαραζώσουν για μήνες σε σκληρές συνθήκες, υφιστάμενοι λεκτική και σωματική κακοποίηση κι απειλές. Σημειώστε ότι, κάτω από τις ίδιες συνθήκες στις Η.Π.Α., θα αντιμετώπιζα 10 χρόνια αποκλεισμού αντί 5 χρόνια από την Ε.Ε. Στο μέλλον, μπορούμε να περιμένουμε ακόμη περισσότερους ελέγχους στα σύνορα για τη ροή ανθρώπων κι ευνοϊκότερο κλίμα για τη ροή του κεφαλαίου.

Γνώρισα πολλούς εργάτες από μέρη όπως Ρουμανία και Πολωνία οι οποίοι μπορούν να κερδίζουν δέκα φορές περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα παρά στις πατρίδες τους. Όταν κρατούνται κι απελαύνονται τιμωρούνται, επειδή έχουν καλή αίσθηση της οικονομίας. Γιατί σε κάποιους ανθρώπους προσφέρθηκε η ευκαιρία να κερδίζουν, ενώ άλλοι αποκλείονται; Είναι φανερό ότι οι καπιταλιστές ελέγχουν τη ροή του εργατικού δυναμικού και καθορίζουν που μπορούν οι άνθρωποι να ζουν και να εργάζονται. Είναι ωφέλιμο για τους καπιταλιστές να κρατήσουν τους ανθρώπους σε συνθήκες φτώχειας, έτσι ώστε οι εργάτες να αναγκάζονται να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο, με συνέπεια τη μείωση των μισθών. Το σχέδιο για την «Οχυρωμένη Ευρώπη» είναι να κτίζουν τείχη, να ενισχύουν τα σύνορα και να ανεβάσουν το επίπεδο εντός της Ε.Ε. σε βάρος του υπόλοιπου κόσμου. Η προσπάθεια της Ε.Ε. να συναγωνίζεται με, αντί να αντιμάχεται, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό είναι λάθος. Οι ρατσιστικές και προστατευτικές μεταναστευτικές πολιτικές της Ε.Ε. απομονώνουν τους εργάτες και ουσιαστικά βλάπτουν το διεθνές εργατικό κίνημα. Αυτό που απορρέει είναι η μεγαλύτερη εκμετάλλευση και η διάλυση της κοινότητας. Τέλος, θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου στους επτά εναπομένοντες διαδηλωτές που βρίσκονται ακόμα στη φυλακή και σε όλους τους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή υποφέρουν από άδικη φυλάκιση σε χώρους κράτησης κι απέλασης σε όλο τον κόσμο. Αν μπορείτε να κατανοήσετε την αδικία, δείξτε συμπάθεια για τους ανθρώπους που υποφέρουν κι αντισταθείτε σε αυτή τη νέα απειλή κατά της ελευθερίας-αντισταθείτε τώρα! Ας είμαστε υπομονετικοί ο ένας με τον άλλο σε αυτό τον αγώνα και το ίδιο ανυπόμονοι με αυτό το σάπιο ρατσιστικό σύστημα. Σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξη και την αγάπη σας.



Το γράμμα του Jonathan είναι από το thessaloniki.indymedia .



[Άλλα γράμματα συλληφθέντων] [Κεντρική σελίδα] [Αρχική σελίδα]

1