Από ένα κελί
του ελληνικού κράτους
7 Ιούλη 2003
(2 βδομάδες
αιχμαλωσίας)
Σε
κάθε πόλεμο υπάρχουν αιχμάλωτοι· δεν θα μπορούσε να ήταν αλλιώς και σʼ
αυτή τη μάχη. Το κεφάλαιο συνέλαβε 7 αγωνιστές ενάντια στην καταπίεση και στην
ταπείνωση που ασκούν τα κράτη ενάντια σε κάθε ζωντανή ύπαρξη. Κι όταν λέω
ζωντανή ύπαρξη αναφέρομαι στους ζωντανούς, όχι στο σύνολο της ανθρωπότητας.
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που έπαψαν να είναι ζωντανοί εδώ και καιρό: άνθρωποι
που έμαθαν να επιβιώνουν σαν τμήματα μιας μηχανής, ελπίζοντας πως κάποια μέρα
θα ξυπνήσουν. Με το τελευταίο αναφέρομαι στο μήνυμα που εμφανίστηκε στις 26
Ιούνη, στις 20.58 στην ιστοσελίδα «La Haine» (σ.τ.μ. ισπανική
αντιεξουσιαστική σελίδα αντιπληροφόρησης) με τίτλο «Ενώ σπάζατε τη
Θεσσαλονίκη?» και ρωτάω που είναι αυτοί οι αλληλέγγυοι εργαζόμενοι (η περίφημη
εργατική τάξη), οι οποίοι, τη στιγμή που οι αναρχικοί βρίσκονται στο «πεδίο της
μάχης», το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να μην κλείσει το καταραμένο
τους εργοστάσιο, αυτός ο «μεγάλος επαναστατικός αγώνας» για την κατάκτηση της
συλλογικής σύμβασης και μετά «μην είδατε τον Παναή». Που βρίσκονταν αυτοί οι
περίφημοι «15.000 αλληλέγγυοι εργαζόμενοι» (σ.τ.μ. αναφέρεται στις
κινητοποιήσεις για τους απολυμένους της ισπανικής ιδιωτικής εταιρείας
τηλεπικοινωνιών SINTEL που έκλεισε μετά την εξαγορά της) στα γεγονότα της
Βαλένσια ή της Βαρκελώνης; Δεν θα έπρεπε κανείς να αναρωτηθεί μήπως αυτοί οι
αλληλέγγυοι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν τους αναρχικούς που τους υποστηρίζουν για
να μην κλείσουν τα εργοστάσιά τους, για βελτιωμένες συνθήκες εργασίας, για
καλύτερες συμβάσεις, για μεγαλύτερους μισθούς ώστε να αγοράσουν το οικογενειακό
αυτοκίνητο που διαφημίζεται στην T.V. και να πάνε με την οικογένεια και το
σκύλο τους στα καλοκαιρινά θέρετρα; Πέρα από τον πόλεμο στο Ιράκ, μίλα για
πράγματα πιο κοντινά. Να ξέρεις πως το κράτος και το κεφάλαιο σού έχουν κηρύξει
τον πόλεμο απ' τη στιγμή που γεννήθηκες, ως πότε θα παίζεις το παιχνίδι τους;
Ναι, αλλά θα κλείσει το εργοστάσιο? Να
κλείσουν όλα τα εργοστάσια αυτού του καταραμένου κόσμου! Ενώ κάποιους
ολωσδιόλου δημοκράτες τους απασχολούν τα εργοστάσια που κλείνουν και αν έχουν
αγοράσει δημητριακά για το πρωινό, εκατοντάδες αναρχικοί βρισκόμαστε στις
φυλακές τους, ναι στις δικές τους φυλακές, γιατί είναι αυτοί, οι αλληλέγγυοι
εργαζόμενοι που με την ψήφο τους συντηρούν αυτό το βρωμερό σύστημα και τις
υπερπλήρεις φυλακές του, είναι αυτοί που σε παρακολουθούν από τα παράθυρά τους
υιοθετώντας τον ρόλο του μπάτσου που μας διδάσκουν από το σχολείο, έτσι ώστε
τελικά δεν είναι απλά αδρανείς, είναι συμμέτοχοι στην κρατική καταστολή.
Είτε είσαι ενάντια στο κράτος είτε
είσαι μαζί του.
«Πολλοί είναι τόσο ενσωματωμένοι στο "Μatrix" ώστε δεν θα δίσταζαν να δώσουν τη ζωή τους για να το υπερασπιστούν, επομένως πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε ως αυτό που είναι: εχθροί μας».
Όσο για την Αριστερά του Κεφάλαιου
που τώρα εκφράζεται υπέρ μας (σ.τ.μ. αναφέρεται στην ανακοίνωση με την οποία
το ισπανικό κόμμα της Ενωμένης Αριστεράς "IU", κάτι αντίστοιχο του Συνασπισμού,
εκφράζει την αλληλεγγύη του στους συλληφθέντες και ζητάει την απελευθέρωσή
τους), ενάντια σε ποιους νομίζουν ότι διαδηλώναμε στις 21 Ιούνη στη
Θεσσαλονίκη;
Μήπως οι «δικές μας» φυλακές και η
αστυνομία θα ήταν καλύτερες; Που είναι η ανακοίνωση για την αποφυλάκιση του
συντρόφου Edu από τις φυλακές της Μαδρίτης;
Προσέξτε, γιατί μπορεί η επόμενη
διαδήλωση των ελεύθερων και των ζωντανών να είναι στην Κόρδοβα ή την
Marinaleda.
Όσο για το ζήτημα της εμφάνισης στο
διαδίκτυο των πλήρων στοιχείων μου, δεν τα έβαλα εγώ ?το μικρό όνομα θα
αρκούσε. Όχι ότι η αστυνομία δεν τα γνωρίζει, απλά δεν ήταν ανάγκη να τα μάθουν
και οι δημοκράτες της πόλης μου. Όμως ό,τι έγινε έγινε, το σημαντικό είναι να
βάλουμε σε πράξη μια μικρή λεξούλα που αρχίζει από Α.
Σε σχέση με το δημοσιογράφο από το
Μπούργκος (νομίζω πως εργάζεται στην εφημερίδα "Diario de Burgos") πείτε του
πως οι έλληνες συνάδερφοί του έχουν ήδη κάνει αρκετά και πως χάρη στις πιέσεις
τους και στα ρεπορτάζ τους με τα οποία ζητούσαν τα κεφάλια μας βρισκόμαστε
σήμερα στη φυλακή, με προοπτική να περάσουμε εδώ μεγάλο μέρος της μη-ζωής μας.
Πείτε του πως δουλεύει σε μια εφημερίδα ειδικευμένη στη χειραγώγηση και στην
κατασκευή ηλιθίων και πως, ως ένα ακόμη γρανάζι της εξουσίας την οποία
ονειρευόμαστε να καταστρέψουμε, ανήκει στους εχθρούς μας. Αν πραγματικά ενδιαφέρεται
για τα αίτια της αθλιότητας στον κόσμο, ας σταματήσει να συνεργάζεται με αυτούς
που την παράγουν και τη συντηρούν.
Η Επαναστατική Αλλληλεγγύη δεν
συνίσταται στο να λες πως είσαι αλληλέγγυος με τους κρατούμενους, αλλά στο να
γίνεσαι «συνένοχος» στον αγώνα που οδήγησε τους επαναστάτες στη φυλακή και να
επιτίθεσαι με κάθε μέσο στην Εξουσία μέχρι τη μέρα που όλοι θα ΄μαστε
ελεύθεροι.
Όταν η αστυνομία δεν έχει στοιχεία,
τα κατασκευάζει. Κανένας από τους προφυλακισμένους τη στιγμή της σύλληψής του
δεν είχε μολότωφ· τώρα όμως όλοι έχουμε πανομοιότυπες κατηγορίες:
πετούσαμε μολότωφ, είχαμε μολότωφ στις τσάντες μας (πάντως τσάντες όντως
κάποιοι είχαμε) αλλά όχι μόνον αυτά, τη στιγμή που πετούσαμε μολότωφ,
ταυτοχρόνως κάναμε επιθέσεις με σιδερόβεργες, εκτοξεύαμε φωτοβολίδες και
κατασκευάζαμε εκρηκτικά· τους διέφυγε το γεγονός της τηλεμεταφοράς μας στη
Βαγδάτη όπου ανατινάξαμε αυτοκίνητο-βόμβα.
Η νομική μας υπεράσπιση πρέπει να
καταδείξει αυτή τη σειρά των ψεμάτων, όμως η απάντηση στο δρόμο πρέπει να είναι
άλλη. Δεν θέλουμε να παρουσιαστούμε σαν «καλά παιδιά» γιατί δεν είμαστε. Είτε
αυτό αρέσει στην κοινή γνώμη είτε όχι, είμαστε αναρχικοί και θέλουμε να
καταστρέψουμε τον κόσμο του εμπορεύματος και της μιζέριας, της εκμετάλλευσης
και της υποταγής, της μόλυνσης και του θανάτου.
Τίποτε άλλο για την ώρα, όποιος
θέλει να μου γράψει για να μου απαντήσει, να με προσβάλει, να συζητήσουμε, να
με φτύσει, να δημιουργήσει, να κλάψει, ν' αγαπήσει? ξέρει που βρίσκομαι.
Θάνατος στο
κράτος! Ζήτω η αναρχία!
Υ.Γ.
Αυτό
το κείμενο είναι προσωπικό, δεν το συζήτησα ούτε το έγραψα με κάποιον άλλο από
τους συντρόφους - αιχμαλώτους του ελληνικού κράτους.